به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مشهد، روز نهم ماه محرم.تاسوعاى سال 61 هجرى امام حسين و يارانش در محاصره‏نيروهاى كوفه بودند.روزى بود كه آب را به روى اهل بيت و ياران امام بسته بودند.راه ها همه تحت كنترل بود تا كسى به امام نپيوندد.

تهديدهاى سپاه عمر سعد،جدى‏تر و حالت‏تهاجمى آنان به سوى خيمه‏ها بيش تر مى‏شد.

عصر روز پنجشنبه تاسوعا،ابن سعد با دستورى كه از ابن زياد دریافت كرده بود،آماده جنگ با حسين‏ شد.گروهى از سپاه‏ كوفه به سوى خيمه‏گاه امام تاختند. امام كنار خيمه‏اش نشسته و به شمشير تكيه داده بود.

زينب،صداى همهمه مهاجمان را شنيد.امام را(كه خواب،چشمانش را ربوده بود)بيداركرد. سيد الشهدا،خوابى را كه آن لحظه ديده بود ،نقل كرد كه رسول خدا به او فرمود:

پيش ما مى‏آيى.حسين‏ برادرش عباس را همراه جمعى جلو فرستاد تا از هدف‏ مهاجمان آگاه شوند.چون فهميدند كه به قصد جنگ يا گرفتن بيعت آمده‏اند،به دستورامام،آن شب را مهلت طلبيدند تا به عبادت و نماز بپردازند. درگيرى به فردا موكول شد. (1) امام صادق‏ در باره محاصره شدن سيد الشهدا در روز عاشورا فرموده است:

تاسوعا يوم حوصر فيه الحسين و اصحابه بكربلاء و اجتمع عليه خيل اهل الشام و اناخواعليه و فرح ابن مرجانة و عمر بن سعد بتوافر الخيل و كثرتها و استضعفوا فيه الحسين واصحابه و ايقنوا انه لا ياتى الحسين ناصر و لا يمده اهل العراق؛ (2) تاسوعا روزى است كه حسين‏ و اصحاب او در كربلا محاصره شدند .

سپاه شاميان بر ضد آنان گرد آمدند.ابن‏زياد و عمر سعد نيز از فراهم آمدن آن همه سواران خوشحال شدند و آن روز،حسين‏ و يارانش را ناتوان شمردند و يقين كردند كه ديگر براى او ياورى نخواهد آمد و عراقيان‏نيز او را پشتيبانى نخواهند كرد./س