معصومی افزود: نمونه‌برداری از هواویزها و بررسی آزمایشگاهی آن‌ها در کنار روش‌های سنجش از دور از طریق دستگاه‌های زمین ـ پایه نظیر شیدسنج خورشیدی و لیدار، ابزارهای نصب شده بر روی ماهواره‌های هواشناسی و هواپیماها، روش‌های مختلف و مکمل بررسی هواویزها است.

وی تصریح کرد: هواویزها ذرات ریز جامد یا مایع معلق در جو هستند که ابعاد آن‌ها از چند نانومتر تا چندین ده میکرومتر متغیر است. هواویزها اغلب منشأ طبیعی دارند و در اثر عوامل طبیعی چون وزش باد در صحراها، تبخیر سطحی آب اقیانوس‌ها و دریاها، فوران‌های آتش‌فشانی و سوختن جنگل‌ها و چمنزارها وارد جو می‌شوند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: نتیجه مطالعات جو زنجان بین سال‌های 85 تا 89 نشان داده‌اند که ذرات غبار و هواویزهای ناشی از فعالیت‌های شهری ـ صنعتی دو نوع اصلی هواویزهای تشکیل دهنده جو زنجان هستند. هواویزهای شهری ـ صنعتی نوع غالب هواویزهای جو زنجان در بازه زمانی اواسط پاییز تا اواسط زمستان هستند. این نوع از هواویزها اغلب ریزدانه‌اند. هواویزهای نوع غبار موجود در جو زنجان دلایل محلی ندارند و حاصل انتقال آن‌ها از مناطق دیگر به جو زنجان هستند. ذرات غبار با ابعاد بیشتر از یک میکرون، هواویز غالب جو زنجان در بیشتر طول سال است. مشاهده کرده‌ایم که به ویژه میزان غبار جو شهر زنجان در فصل بهار و اوایل تابستان افزایش چشم‌گیری می‌یابد.

معصومی اظهار کرد: استفاده از نتایج داده‌های ماهواره‌های هواشناسی و مدل‌های هواشناسی مشخص کرده‌اند که چشمه‌های غباری حوزه رودخانه‌های دجله و فرات در کشور عراق عامل اصلی غبار منتقل شده به جو زنجان است و چشمه‌های غباری موجود در کشور ترکمنستان و مناطق مرکزی ایران نیز دارای سهم کمی در غبار رسیده به جو زنجان هستند.

وی تصریح کرد: غبار حاصل از چشمه‌های غباری کشور عراق اغلب مناطق کم‌ارتفاع جنوب‌غربی ایران را تحت تأثیر قرار می‌دهند و به ندرت می‌توانند از فراز رشته‌کوه‌های زاگرس عبور کرده، وارد فلات ایران شده و جو اغلب مناطق ایران و از جمله شهر زنجان را تحت تأثیر قرار ‌دهند. به همین خاطر میزان سالانه روزهای به شدت غباری جو زنجان خیلی کمتر از میزان آن‌ها در مناطق جنوب‌غربی ایران خواهد بود./س