بسیاری از رسانه های غربی تلاش می کنند انتخابات آمریکا را اوج دموکراسی و بالاترین سطح از آزادی مردم در انتخاب رییس جمهور معرفی کنند.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران، این روزها انتخابات ایالات متحده عنوان معناداری به خود گرفته است: "پرهزینه‌ترین انتخابات تاریخ آمریکا" و این ماراتن در حالی به مراحل پایانی خود رسیده است که مردم آمریکا با بحران اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند.

در آستانه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا حرف و حدیث ها درباره تفاوت جمهوری خواهان و دموکرات ها و یا عوامل تاثیرگذار بر پیروزی یک فرد در انتخابات و نیز نقش لابی های گوناگون در این انتخابات و جایگاه سرمایه داران و تاثیرگذاری آنان در امر انتخاب رییس جمهور جدید بر سر زبان ها می افتد.

 

 

بسیاری از رسانه های غربی تلاش می کنند انتخابات آمریکا را اوج دموکراسی و بالاترین سطح از آزادی مردم در انتخاب رییس جمهور معرفی کنند و با استناد به اعلام رسمی هزینه های انجام گرفته در این انتخابات، این شفاف سازی را یک مزیت ویژه نشان دهند.

اما منشا پول های اهدایی به ستادهای انتخاباتی مورد بررسی قرار نمی گیرد و افکار عمومی از پشت پرده این کمک ها مطلع نمی شوند؛  چراکه متوجه خواهند شد رای آنها عملا تاثیری ندارد و سرنوشت انتخابات آمريكا را سرمايه داران و صاحبان شركتهاي بزرگ تعيين خواهند كرد.



 

 

با توجه به تاریخ رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری آمریکا،‌ نامزدی که پول بیشتری داشته باشد، بخت بیشتری برای رفتن به کاخ سفید خواهد داشت. نامزدهای راه یافته به رقابت نهایی نیز دغدغه تامین هزینه‌های تبلیغاتی را دارند که اغلب این هزینه‌ها نیز از طریق شرکت‌های بزرگ، اتحادیه‌ها و افراد ثروتمند تامین می‌شود.

کارشناسان بر اساس تاریخ دوره های ریاست جمهوری در آمریکا، بر این باورند که فرقي بين جمهوريخواهان و دموكرات هاي آمريكا نيست و اين "سرمايه داران" هستند كه تصميم مي گيرند چه كسي وارد كاخ سفيد شود.

 

همچنانکه هفته نامه روسي "زافترا" طي گزارشي در خصوص دو حزب آمریکایی می نویسد: هيچ تفاوتي در سياست خارجي "باراك اوباما" و "ميت رامني" وجود ندارد و واشنگتن بدون اينكه از چيزي تاثير بپذيرد همچنان براي تحكم سلطه خود بر جهان تلاش خواهد كرد.

به اعتقاد "گورديف" نویسنده این تحلیل، "سلطه بر جهان" موضوعي است كه نخبگان آمريكايي روي آن هيچ اختلاف نظري ندارند.
"داد و ستدهاي پنهاني محافل قدرت در آمريكا" اوباما را که پيش از راهيابي به كاخ سفيد يك سناتور دوم ايالت ايلينوي بود به کاخ سفید رساند.

 

 

به اعتقاد "گورديف"، هدف اصلي از حمايت هاي گسترده "محافل مخوف سرمايه داري" از انتخاب اوباما به عنوان رئيس جمهور نيز، نه راه انداختن جنگ و ايجاد ناامني در جهان اسلام بلكه تضمين فعاليت مراكز مالي از سوي وي بود كه اين كار بايد تا دسامبر 2013 ادامه يابد!
به هر حال به نظر ناظران، تعيين كننده اصلي نتايج انتخابات رياست جمهوري آمريكا نه مردم بلكه محافل بزرگ سرمايه داري است و آنها هستند كه مي توانند اوباما يا هر رئيس جمهور ديگر را از رده خارج و با رقيب وي به توافق برسند!

 

حال در این کارزار جدید نیز باراک اوباما و میت رامنی شانه به شانه در حال جمع آوری کمک‌های مالی میلیون دلاری از میلیاردرهای آمریکایی و هزینه این کمک‌ها در تبلیغات انتخاباتی خود بودند. البته میلیاردرهای آمریکایی هم به شیوه دیرینه نسبت به این موضوع بی‌میل نیستند و مشتاقانه در حال سرازیر کردن پول‌های خود در انتخابات 2012 هستند.

 

 

"مجله فوربس" فهرستی از افرادی که به کمپین‌های انتخاباتی اوباما و رامنی کمک‌های میلیون دلاری داشته‌اند را منتشر کرده است که در این میان، غول‌های صنعت املاک، رسانه، شرکت‌های مخابراتی، سرمایه گذاری، معدن، بانکداری، سرمایه داریی الکترونیکی و  شرکت‌های نفتی به چشم می‌خورد. همچنین در میان حامیان باراک اوباما، نام "جرج سورس" نیز به چشم می‌خورد که به صورت غیر مستقیم به سوپرپک‌های حامی باراک اوباما کمک‌های مالی پرداخت کرده است.

 

از سال 2010 نیز "کمیته‌های فعالیت سیاسی" یا "پک‌ها" به کمپین‌های انتخاباتی سنتی اضافه شده‌اند که آنها نیز با صرف هزینه‌های میلیاردی به تبلیغ له یا علیه کاندیدایی خاص می‌پردازند. همین موضوع موجب شده نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری از همان ابتدا با تشکیل کمیته سیاسی که دارای خزانه‌داری است، به مدیریت و نیز جمع‌آوری بودجه برای تبلیغات اقدام کنند.

اما منتقدان،‌ هزینه کردن زیاد در انتخابات آمریکا، توام با تکیه بر منابع خصوصی را، باعث تاثیرگذاری و نفوذ نابجای اهداکنندگان ثروتمند و گروه‌های قدرتمند ذینفع، بر افکار عمومی می دانند.

 

 

میزان تبلیغات تلویزیونی که سوپرپک‌ها نمایش می‌دهند به قدری زیاد است که مخالفت بسیاری از مردم را برانگیخته است. بسیاری از نامزدها نیز ادعا کرده‌اند که با فعالیت سوپرپک‌ها مخالفند. تبلیغات به نمایش درآمده از سوی سوپرپک‌ها اغلب دارای بار منفی و در جهت رد نامزدهای دیگر است تا تبلیغ برای یک نامزد. از آن گذشته، در بسیاری از این تبلیغات اطلاعات نادرست و یا نیمه درستی ارائه می شود.


روزنامه "واشنگتن پست" با انجام نظرسنجی نشان داد،‌ 69 درصد از مردم خواستار غیر قانونی شدن و 25 درصد خواستار قانونی ماندن فعالیت سوپرپک‌ها هستند. طبق نظرسنجی مرکز مطالعات Pew، دو سوم از مردم آمریکا که نسبت به ظهور این گروه‌ها در سیاست آگاهی دارند بر این باورند، سوپرپک‌ها دارای تأثیر منفی بر انتخابات هستند.

مجموع همین عوامل موجب شده مردم آمریکا نگران نفوذ صاحبان سرمایه در انتخابات ریاست جمهوری و در عین حال، منتقد رای‌گیری غیرمستقیم در پروسه‌ای باشند که سیاستمداران آمریکایی مدعی دموکراتیک بودن آن هستند.

 

 

از این رو، برخی معتقدند آنکه مردم به عنوان نامزد ریاست جمهوری به او رای می‌دهند، در حقیقت منتخب سرمایه‌داران آمریکاست که به مرحله نهایی رسیده است. در این میان، از نظر ساختار انتخاب، تفاوت چندانی میان جمهوریخواه و دموکرات وجود ندارد.

سیاست‌های اقتصادی برای بهبود شرایط زندگی مردم، اشتغال، حل مشکلات و بحران‌ها، هیچ یک نقش چندانی در انتخابات نداشته و آنچه مهم است، پیشبرد سیاستی همسو با سرمایه‌دارانی است که با کمک‌های میلیاردی خود و سرمایه‌گذاری بر روی یک نفر، وی را تا مقام ریاست جمهوری بالا می‌آورند.

 

 

طبق گزارش "راشاتودی" يكي از سرمايه داران بزرگ كه رئيس يكي از بزرگترين مجموعه قمارخانه هاي آمريكاست، فردی به نام "شلدون ادلسون" است. وی که از او به عنوان بازوی اسرائیل در انتخابات آمریکا یاد می شود، از سرمايه داران بزرگ طرفدار اسرائيل و گسترش شهرك هاي يهودي نشين است و هم اكنون ركورد بيشترين كمك مالي به انتخابات رياست جمهوري آمريكا را دارد.

 

به نوشته "بی بی سی" ادلسون حدودا 80 سال سن دارد و مالک امپراتوری قمارخانه‌های لاس وگاس سندز و مالک چند استراحتگاه ساحلی در سنگاپور، ماکائو و بیت‌لحم (شهری در ایالت پنسیلوانیا) هم هست. وی ساکن لاس وگاس در ایالت نوادا و ثروتش حدود ۲۵ میلیارد دلار برآورد می‌شود.

 

 

او ۱۰ میلیون دلار به گروه مستقل "ریستور اور فیوچر" (Restore Our Future)، که حامی میت رامنی است، کمک کرده، و به‌همراه اعضای خانواده‌اش ۲۴ میلیون دلار هم به کمیته‌هایی پرداخته که از نامزدی نیوت گینگریچ (دیگر نامزد جمهوری‌خواه که در رقابت با رامنی شکست خورد) می‌کردند. اگرچه ساعتی یک میلیون دلار به ثروت این فرد اضافه می شود، اما تحلیلگران بخش مهمی از آن را حاصل ارتباطات ویژه با مسئولان دولتی می دانند.

 

واشنگتن پست نیز در همین رابطه می‌نویسد: " شلدون آدلسون، کازینودار بزرگ به تازگی یک چک 5 میلیون دلاری به گروه حامی نیوت گینگریچ اهدا کرده و بزرگترین کمک مالی شخصی را در تاریخ آمریکا رقم زد. آدلسون به خاطر حمایتش از سیاست‌های تندروانه به نفع اسرائیل مشهور است."

 

 

بی بی سی همچنین در معرفی میلیاردرهایی که به نامزدهای انتخاباتی ایالات متحده کمک مالی کرده اند از "هارولد سیمونز" ۸۱ ساله، مالک شرکت کونتران (Contran Corp) یاد می کند. این شرکت در زمینه تولید فلزات و مواد شیمیایی و مدیریت زباله‌ها فعالیت می‌کند.

وی که ساکن دالاس در ایالت تگزاس است به میزان ۱۶ میلیون دلار به کمیته جمع‌آوری کمک‌های مالی "آمریکن کراس‌رودز" American Crossroads) ) به گروه "ریستور اور فیوچر" کمک کرده است. آقای سیمونز به‌همراه همسرش، آنت، ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار به نیوت گینگریچ، ریک سانتوروم و ریک پری (سه نامزد جمهوری‌خواه دیگر که همگی در رقابت با میت رامنی شکست خوردند) پرداخت کرده اند.

 



به جز "رابرت مرداک" مالک امپراطوری رسانه ای و رئیس شرکت رسانه‌ای "نیوز کورپوریشن" انگلیس (حامی میت رامنی)، ادلسون و هارولد سیمونز، ميليونرها و ميلياردرهاي زياد ديگري در جناح راست و محافظه كار آمريكا وجود دارند كه كمكهاي كلاني به نامزد جمهوريخواهان مي كنند كه البته برخی از آنها به خواست دو طرف سري باقی می ماند و بسياري از مردم درباره آن بي اطلاع هستند. / 101

 

 

منبع: جام نیوز
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.