آسوشیتدپرس:
سرنوشت انتخابات آمريکا در 9 ايالت اصلی تعیین می‌شود
خبرگزاری آسوشیتدپرس نوشت:رقابت تتگاتنگ انتخاباتی باراک اوباما، رئیس جمهور دموکرات آمریکا و میت رامنی، رقیب جمهوریخواه وی ششم نوامبر با حضور درصد اندکی از رای دهندگان تنها در نه ایالت از پنجاه ایالت آمریکا مشخص خواهد شد.
به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران به نقل از آسوشیتدپرس، چرا که در آمریکا رئیس جمهور در یک انتخابات مردمی انتخاب نمی شود، بلکه تحت نظام انتخاباتی ایالت به ایالت موسوم به مجمع انتخاباتی(الکترال کالج) برگزیده می شود. این نظام انتخاباتی از زمان توافق سیاسی در قرن هجدهم اجرا می شود.
بر اساس جمعیت ایالتهای آمریکا، به هر ایالت شمار معینی از رای الکترال اختصاص داده می شود. تقریباً در همه موارد، هر نامزدی که در یک ایالت پیروز شود، همه آرای الکترال آن ایالت را از آن خود خواهد کرد و نامزدی که اکثریت 538 رای الکترال را کسب کند، به سمت ریاست جمهوری منصوب می شود.
اکثر ایالتهای آمریکا یا طرفدار نامزد دموکرات هستند یا نامزد جمهوریخواه، اما نه اوباما و نه رامنی ایالتهای کافی برای کسب اکثریت رای الکترال را ندارند و این بدان معناست که مبارزه و رقابت اصلی در نه ایالتی صورت می گیرد که نتیجه آن نامشخص است.
هر نامزدی که بتواند آرای الکترال کافی در این نه ایالت کسب کند و مجموع آرای الکترال خود را در این نه ایالت به دست کم دویست و هفتاد رای برساند، پیروز خواهد شد.
اما کسب آرای مردمی در سراسر آمریکا الزاماً نشان دهنده نتیجه انتخابات نیست. یک نامزد ممکن است بیشتر آرای سراسری را کسب کند و در عین حال نتواند اکثریت آرای الکترال را بدست آورد. در این میان، آنچه که اهمیت دارد، نتیجه آرای الکترال نه ایالت مزبور است و در حال حاضر، به نظر می رسد اوباما در لبه مرز قرار دارد.
مجمع انتخاباتی( الکترال کالج) : برای هر ایالت در ازای هر یک از اعضای آن در کنگره ، یک رای الکترال در نظر گرفته می شود: یک رای الکترال برای یک عضو مجلس نمایندگان- جایی که کرسی ها بر اساس جمعیت ایالتها اختصاص داده می شود- و دو رای دیگر برای اینکه هر ایالت، فارغ از میزان جمعیت آن ایالت، دو سناتور دارد. بدین ترتیب هر ایالت دست کم سه رای الکترال خواهد داشت.
منطقه کلمبیا که واشنگتن در آن واقع است، با اینکه در کنگره سه عضو ندارد، سه رای الکترال دریافت می کند.
در بیشتر ایالتهای آمریکا، پیروز آرای مردمی همه آرای الکترال آن ایالت را به خود اختصاص خواهد داد. تنها ایالتهایی که از این امر مستثنی هستند ایالتهای نبراسکا و مین هستند که به طور نسبتی رای الکترال دریافت می کنند.
این نظام انتخاباتی برای رفع نگرانی درباره عدم ایفای نقش ایالتهای کوچک در انتخابات در مقایسه با ایالتهای با جمعیت بیشتر، در قانون اساسی آمریکا گنجانده شده است. این یک راه حل بینابین برای رفع اختلاف بین کسانی بود که خواستار انتخاب رئیس جمهور توسط کنگره بودند ، و کسانی که مایل بودند رئیس جمهور با آرای مردمی انتخاب شود.
مجمع انتخاباتی هر ایالت در اقدامی که در پی تعیین پیروز انتخابات سراسری، عمدتاً اقدامی نمادین به شمار می رود، هفدهم دسامبر در ایالتهای خود تشکیل نشست می دهند و آرای خود را درباره رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور به صندوق می اندازند. کنگره ششم ژانویه برای شمارش رسمی تشکیل نشست می دهد.
نظام الکترال کالج ممکن است دو نتیجه غیرمتعارف داشته باشد. همانند انتخابات ریاست جمهوری سال 2002 که ال گور، معاون رئیس جمهور وقت از جرج دبلیو بوش شکست خورد، یک نامزد ممکن است اکثر آرای مردم را کسب کند اما در انتخابات شکست بخورد.
یا اینکه هر دوی نامزدها ممکن است آرای اکلترال مساوی ( هر نامزد، 269 رای اکلترال ) کسب کنند که در این صورت مجلس نمایندگان تصمیم گیری نهایی را درباره پیروز انتخابات اتخاذ خواهد کرد. همچنین انتخاب معاون رئیس جمهور بر عهده سنا خواهد بود. با توجه به اینکه انتظار می رود مجلس نمایندگان همچنان در دست جمهوریخواهان بماند، کسب آرای الکترال مساوی به معنای پیروزی رامنی در انتخابات خواهد بود. همچنین احتمال می رود سنا در کنترل دموکراتها باشد و این بدان معناست که جو بایدن، معاون رئیس جمهور باید برای دور دوم رقابت کند.
ایالتهایی که در آن رقابتهای انتخاباتی شدید است: نتیجه انتخابات در چهل و یک ایالت به اضافه منطقه کلمبیا تقریباً قابل پیش بینی است. ایالتهایی مانند تگزاس و آلاباما تقریباً به طور قطع از رامنی حمایت خواهند کرد. کالیفرنیا و نیویورک نیز جرو ایالتهایی هستند که از اوباما حمایت خواهند کرد.
آمار آسوشیتدپرس نشان می دهد اوباما با کسب 237 رای الکترال از رامنی پیشی گرفته است. رامنی نیز تاکنون صد و نود و یک رای الکترال کسب کرده است. اگر این وضعیت حفظ شود، اوباما برای پیروزی باید سی و سی رای الکترال دیگر در نه ایالت تعیین کننده مزبور کسب کند. این در حالی است که رامنی به کسب هفتاد و نه رای الکترال دیگر در این ایالتها نیاز دارد.
دو ایالت بزرگی که در سرنوشت این دو رقیب انتخاباتی بسیار تعیین کننده اند، ایالت اوهایو با هجده رای الکترال و ایالت فلوریدا با بیست و نه رای الکترال هستند. نظرسنجی ها نشان می دهد رقابت این دو نامزد حتی در فلوریدا نیز تنگاتنگ است، اما اوباما در ایالت اوهایو اندکی از رامنی پیش است.
هر دو ایالت مزبور در سرنوشت رامنی اهمیت زیادی دارند. اگر اوباما در فلوریدا پیروز شود، رامنی نیاز به کسب همه آرای الکترال در دیگر ایالتهای تعیین کننده از جمله اوهایو دارد. اگر رامنی در فلوریدا پیروز شود، اما در اوهایو شکست بخورد، اوباما هنوز تا پیروزی تنها پانزده رای الکترال فاصله خواهد داشت. این مسئله راه را برای پیروزی وی از چندین طریق هموار خواهد کرد.
برای مثال، وی می تواند با کسب آرای الکترال در نوادا ( شش رای) و ویسکانسین ( ده رای) - دو ایالتی که نظرسنجی ها نشان می دهد اوباما از رامنی در این ایالتها پیش است- پیروز شود.
به همین علت، بسیاری از تحلیلگران ایالت اوهایو را ایالت موثر در شب انتخابات می دانند. تاکنون هیچ نامزد جمهوری خواهی بدون کسب آرای الکترال این ایالت نتوانسته است به کاخ سفید راه یابد.
پنج ایالت دیگر تعیین کننده عبارتند از کارولینای شمالی ( با پانزده رای الکترال)، ویرجینیا ( با سیزده رای الکترال)، آیووا ( با شش رای الکترال)، کلرادو ( با نه رای الکترال) و نیوهمپشایر( با چهار رای الکترال).
بر اساس جمعیت ایالتهای آمریکا، به هر ایالت شمار معینی از رای الکترال اختصاص داده می شود. تقریباً در همه موارد، هر نامزدی که در یک ایالت پیروز شود، همه آرای الکترال آن ایالت را از آن خود خواهد کرد و نامزدی که اکثریت 538 رای الکترال را کسب کند، به سمت ریاست جمهوری منصوب می شود.
اکثر ایالتهای آمریکا یا طرفدار نامزد دموکرات هستند یا نامزد جمهوریخواه، اما نه اوباما و نه رامنی ایالتهای کافی برای کسب اکثریت رای الکترال را ندارند و این بدان معناست که مبارزه و رقابت اصلی در نه ایالتی صورت می گیرد که نتیجه آن نامشخص است.
هر نامزدی که بتواند آرای الکترال کافی در این نه ایالت کسب کند و مجموع آرای الکترال خود را در این نه ایالت به دست کم دویست و هفتاد رای برساند، پیروز خواهد شد.
اما کسب آرای مردمی در سراسر آمریکا الزاماً نشان دهنده نتیجه انتخابات نیست. یک نامزد ممکن است بیشتر آرای سراسری را کسب کند و در عین حال نتواند اکثریت آرای الکترال را بدست آورد. در این میان، آنچه که اهمیت دارد، نتیجه آرای الکترال نه ایالت مزبور است و در حال حاضر، به نظر می رسد اوباما در لبه مرز قرار دارد.
مجمع انتخاباتی( الکترال کالج) : برای هر ایالت در ازای هر یک از اعضای آن در کنگره ، یک رای الکترال در نظر گرفته می شود: یک رای الکترال برای یک عضو مجلس نمایندگان- جایی که کرسی ها بر اساس جمعیت ایالتها اختصاص داده می شود- و دو رای دیگر برای اینکه هر ایالت، فارغ از میزان جمعیت آن ایالت، دو سناتور دارد. بدین ترتیب هر ایالت دست کم سه رای الکترال خواهد داشت.
منطقه کلمبیا که واشنگتن در آن واقع است، با اینکه در کنگره سه عضو ندارد، سه رای الکترال دریافت می کند.
در بیشتر ایالتهای آمریکا، پیروز آرای مردمی همه آرای الکترال آن ایالت را به خود اختصاص خواهد داد. تنها ایالتهایی که از این امر مستثنی هستند ایالتهای نبراسکا و مین هستند که به طور نسبتی رای الکترال دریافت می کنند.
این نظام انتخاباتی برای رفع نگرانی درباره عدم ایفای نقش ایالتهای کوچک در انتخابات در مقایسه با ایالتهای با جمعیت بیشتر، در قانون اساسی آمریکا گنجانده شده است. این یک راه حل بینابین برای رفع اختلاف بین کسانی بود که خواستار انتخاب رئیس جمهور توسط کنگره بودند ، و کسانی که مایل بودند رئیس جمهور با آرای مردمی انتخاب شود.
مجمع انتخاباتی هر ایالت در اقدامی که در پی تعیین پیروز انتخابات سراسری، عمدتاً اقدامی نمادین به شمار می رود، هفدهم دسامبر در ایالتهای خود تشکیل نشست می دهند و آرای خود را درباره رئیس جمهور و معاون رئیس جمهور به صندوق می اندازند. کنگره ششم ژانویه برای شمارش رسمی تشکیل نشست می دهد.
نظام الکترال کالج ممکن است دو نتیجه غیرمتعارف داشته باشد. همانند انتخابات ریاست جمهوری سال 2002 که ال گور، معاون رئیس جمهور وقت از جرج دبلیو بوش شکست خورد، یک نامزد ممکن است اکثر آرای مردم را کسب کند اما در انتخابات شکست بخورد.
یا اینکه هر دوی نامزدها ممکن است آرای اکلترال مساوی ( هر نامزد، 269 رای اکلترال ) کسب کنند که در این صورت مجلس نمایندگان تصمیم گیری نهایی را درباره پیروز انتخابات اتخاذ خواهد کرد. همچنین انتخاب معاون رئیس جمهور بر عهده سنا خواهد بود. با توجه به اینکه انتظار می رود مجلس نمایندگان همچنان در دست جمهوریخواهان بماند، کسب آرای الکترال مساوی به معنای پیروزی رامنی در انتخابات خواهد بود. همچنین احتمال می رود سنا در کنترل دموکراتها باشد و این بدان معناست که جو بایدن، معاون رئیس جمهور باید برای دور دوم رقابت کند.
ایالتهایی که در آن رقابتهای انتخاباتی شدید است: نتیجه انتخابات در چهل و یک ایالت به اضافه منطقه کلمبیا تقریباً قابل پیش بینی است. ایالتهایی مانند تگزاس و آلاباما تقریباً به طور قطع از رامنی حمایت خواهند کرد. کالیفرنیا و نیویورک نیز جرو ایالتهایی هستند که از اوباما حمایت خواهند کرد.
آمار آسوشیتدپرس نشان می دهد اوباما با کسب 237 رای الکترال از رامنی پیشی گرفته است. رامنی نیز تاکنون صد و نود و یک رای الکترال کسب کرده است. اگر این وضعیت حفظ شود، اوباما برای پیروزی باید سی و سی رای الکترال دیگر در نه ایالت تعیین کننده مزبور کسب کند. این در حالی است که رامنی به کسب هفتاد و نه رای الکترال دیگر در این ایالتها نیاز دارد.
دو ایالت بزرگی که در سرنوشت این دو رقیب انتخاباتی بسیار تعیین کننده اند، ایالت اوهایو با هجده رای الکترال و ایالت فلوریدا با بیست و نه رای الکترال هستند. نظرسنجی ها نشان می دهد رقابت این دو نامزد حتی در فلوریدا نیز تنگاتنگ است، اما اوباما در ایالت اوهایو اندکی از رامنی پیش است.
هر دو ایالت مزبور در سرنوشت رامنی اهمیت زیادی دارند. اگر اوباما در فلوریدا پیروز شود، رامنی نیاز به کسب همه آرای الکترال در دیگر ایالتهای تعیین کننده از جمله اوهایو دارد. اگر رامنی در فلوریدا پیروز شود، اما در اوهایو شکست بخورد، اوباما هنوز تا پیروزی تنها پانزده رای الکترال فاصله خواهد داشت. این مسئله راه را برای پیروزی وی از چندین طریق هموار خواهد کرد.
برای مثال، وی می تواند با کسب آرای الکترال در نوادا ( شش رای) و ویسکانسین ( ده رای) - دو ایالتی که نظرسنجی ها نشان می دهد اوباما از رامنی در این ایالتها پیش است- پیروز شود.
به همین علت، بسیاری از تحلیلگران ایالت اوهایو را ایالت موثر در شب انتخابات می دانند. تاکنون هیچ نامزد جمهوری خواهی بدون کسب آرای الکترال این ایالت نتوانسته است به کاخ سفید راه یابد.
پنج ایالت دیگر تعیین کننده عبارتند از کارولینای شمالی ( با پانزده رای الکترال)، ویرجینیا ( با سیزده رای الکترال)، آیووا ( با شش رای الکترال)، کلرادو ( با نه رای الکترال) و نیوهمپشایر( با چهار رای الکترال).
