به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مرکز فارس بارها و بارها گفته شده که زن نقش محوری در یک خانواده دارد. مدیریت فکری و برنامه‌ای خانواده در غالب موارد به عهده زن است. به‌کارگیری روش‌های خلاق برای ایجاد فضایی شاد و بانشاط برای اعضای خانواده، طراحی مدل‌های جدید برای تعلیم اصول اعتقادی و رفتاری در خانواده و از همه مهم‌تر آموزش دوست داشتن و دوست داشته شدن نمای کوچکی از بی‌شمار وظایفی است که یک زن در خانواده به عهده دارد.

جالب توجه است که اکثریت این مسؤولیت‌ها صرف‌نظر از اینکه زن خانواده شاغل باشد یا نباشد، بسیار و بسیار با نیروی فکر و روح افراد در خانواده مرتبط است و جالب‌تر اینکه زنانی در این زمینه توانمندترند که خود به مرحله‌ای از تربیت درونی و شناخت استعدادها و ضعف‌های خود رسیده باشند و در یک کلام خودشان را همان‌طور که هست قبول کرده و در جهت تعالی و برطرف نمودن ضعف‌های درونی‌شان کوشیده باشند. زنانی که خودشان را شناخته‌اند و خود واقعی‌شان را دوست دارند و توانایی‌هایشان را در جهت رسیدن به اهداف خانواده‌شان به کار می‌گیرند، تصویر روشن‌تری از خود دارد. زنانی مستحکم، قوی در برابر ناملایمات که ناامیدی در آنها راهی ندارد. تجربه ثابت کرده است که این گروه از زنان نه تنها از دیدگاه مردان، بلکه از دید بقیه افراد نیز افرادی جذاب و دوست داشتنی‌تر از زنان ضعیفی هستند که مدام خودشان را در پیچ و خم‌های زندگی می‌بازند. دلیل عدم اعتماد به نفس این دسته از زنان هر چه که باشد نتیجه‌اش جز آسیب‌های جدی به ستون‌های خانواده نیست و می‌تواند به صورت اختلالات ارتباطی و تربیتی نمود پیدا کند. به‌طور قطع زنی که از اعتماد به نفس خوبی برخوردار نباشد، دچار نوعی ترس درونی در برخورد با موقعیت‌های مختلف در تصمیم‌‌گیری‌ها، انتخاب‌ها و ارتباطات خود می‌باشد و به طور عجیبی این ترس را به اعضای خانواده به ویژه فرزندان خود منتقل می‌کند. او که خودش را نشناخته، اندیشه‌های زیبایی برای همراهی همسر خود ندارد. چیزی برای بخشیدن ندارد. تبدیل می‌شود به موجود وابسته‌ای که نه تنها نمی‌تواند برای پیشرفت خانواده خود بسترسازی کند، بلکه با ضعف درونی خود مانعی در جهت پیشرفت خانواده‌اش می‌شود و خیلی وقت‌ها به صورت مشکلات ارتباطی بین زوجین بروز می یابد.

در این یادداشت سعی شده راهکارهای عملی برای کمک به این دسته از خانم‌ها بررسی و بیان شود:

۱- کمک کنیم خودش را بشناسند
امام صادق (ع) فرمود: «من با نفس خود هیچ موجودی را برابر نمی‏‌کنم، جز پروردگارم. تمام دنیا و غیر خدا را با این گوهر نفیس برابر نمی‏‌کنم».

خودشناسی اولین و مهم‌ترین مرحله از کسب اعتماد به نفس است. اعتماد به نفس تا حد زیادی بسته به شناخت جنبه‏‌های مثبت و توانایی‏‌های نسبی و آگاهی از استعدادها، قابلیت‏‌ها و کشف آن‏ها است. این زنان معمولاً می‌پندارند که دیگران توانایی‏‌ها و استعدادهایی دارند که او ندارد. در این راستا، اطرافیان نقش بسیار مهمی می‏‌توانند ایفا نمایند، به این صورت که با بیان قابلیت‏‌ها، به فرد موردنظر اطمینان دهند تا به مرور زمان، وی بتواند با کفایت‏‌های شخصی‌اش رابطه منطقی برقرار نماید. سعی کنید او را به سمت مسیری راهنمایی کنید که با خودش رابطه خوبی برقرار کند. خودش را دوست بدارد و در جهت برطرف کردن کمبودهای شخصیتی‌اش گام بردارد.

۲- تایید و تمجید بی‌دلیل نکنیم
امیرمؤمنان حضرت علی (ع) می‌فرماید: «بسیار ستایش کردن از افراد، چاپلوسی است که تکبر را سبب می‌شود و شخص را از عزت دور می‌سازد.»

همه می‌دانیم برای رسیدن به یک هدف خاص دو دسته نیرو باعث انگیزش و حرکت رو به جلوی ما می‌شود؛ نیروی های درونی و نیروهای بیرونی. در زنانی که ضعف اعتماد به نفس دارند، سهم نیروهای درونی بسیار کم است. یعنی این افراد حتی برای کارهای کوچک و پیش‌پاافتاده نیاز به تایید بیرونی دارند. برای ادامه تلاش خود وابسته به تشویق اطرافیان هستند. در زندگی با این افراد همان قدر که یادآوری استعدادها و توانایی‌ها می‌تواند کمک کننده باشد؛ تایید و تمجیدهای بی دلیل و از سر عادت می‌تواند آسیب زننده بوده و عمق این ضعف و اختلال شخصیتی را بیشتر کند. بنابراین سعی کنیم به موقع این کار را انجام دهیم.

۳- بگذارید گاهی تنها باشد

امام علی (ع) می‏‌فرماید: «هرگاه سختی چیزی باعث بیم و هراست شد، در مقابل آن سخت و مقاوم شو که با تن دادن به سختی‏‌ها مشکل بر تو آسان خواهد شد».

تا جایی که ممکن است مسؤولیت عواقب ضعف اعتماد به نفس او را نپذیرید. خیلی وقت‌ها لازم است فرد با نتیجه تلخ ضعف‌های درونی خودش روبرو شود و یا حتی با نتیجه بها دادن به ترس‌های درونی‌اش. علاوه بر این که به او این حس را القا می‌کنید که همواره دوستش دارید، با زیرکی و مهربانی به او بفهمانید که این حس دوست داشته‌شدن به معنای حمایت بی‌چون و چرا از او نیست و او باید از پس ترس‌هایش بر بیاید و از حس وابستگی و حمایت‌جویی خود دست بردارد.

۴- مهارت‌های ارتباطی با او را یاد بگیرید
مسأله دیگر و حسن ختام اینکه بدانیم این زنان «خود» شکننده ای دارند. با یک انتقاد کوچک ممکن است تمام دنیای‌شان از هم بپاشد، ولی این دلیلی برای انتقاد نکردن نیست. بهتر است شیوه‌هایی را بیاموزید که علاوه بر انتقاد مؤثر حس خوبی را نیز در وجود او بر می‌انگیزد. به یاد داشته باشید که در رفتارتان لحنی نرم و مهربان داشته باشید. در مقابل دیگران از او انتقاد نکنید. سعی کنید حس «مورد تمسخر قرار گرفتن» در او ایجاد نشود. به اندیشه‌هایش احترام بگذارید./س