اغلب ما انسان‌ها، آنچه را که داریم قدرش را نمی‌دانیم و شکرش را به جا نمی‌آوریم و فقط به آنچه نداریم فکر می‌کنیم و آرزوی آن را در دل می‌پرورانیم، چه بسا اگر به آن چه آرزو داریم دست یابیم، تازه گرفتاری‌هایمان شروع شود.

به گزارش خبرنگار باشگاه خبرنگاران مرکز فارس حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند: چه بسیارند نعمت‌هایی که خداوند متعال به بنده خود عطا می‌کند، بدون آن که بنده آرزوی آن نعمت‌ها را کرده باشد؛ و چه بسیار آرزومندانی که چیزهایی را آرزو می‌کنند که خیر و صلاح آنان در آن آرزو نیست.
شرح حدیث:
خداوند به انسان نعمت‌هایی عطا می‌کند که حتی به فکر و ذهن او خطور نکرده که آرزویش را بکند و هیچ گونه درخواستی هم نکرده است؛ نعمت‌های فراوانی که من نمی‌خواستم و نمی‌دانستم، ولی خداوند از روی فضل و رحمت خویش و بنا بر مصلحت و خیر انسان چه مادی و چه معنوی به او عنایت فرموده است. چه بسا انسان آرزویی می‌کند و به دنبال آن می‌رود و به آن هم می‌رسد، ولی بعد از رسیدن به آن آرزو تازه مصیبت و گرفتاری او شروع شده و پشیمان می‌شود.


آرزو و درخواست نعمتی از خداوند نکردی ولی چون خیر تو در آن بود به تو داده است. گاهی نیز آرزو و درخواستی کردی و به بعضی از آن‌ها رسیدی؛ اما دیدی وامصیبتا و بی‌خود آرزو کرده‌ای. مانند مال، مقام، فرزند، فلان همسر و... انسان که علم و قدرت کافی ندارد و خیر و صلاح خویش را آن‌چنان که باید نمی‌داند، چه باید بکند!؟ بهترین و تنها راه‌حل این است که آرزوها و حاجت‌های خود را نیز به عهده او بگذارد؛ زیرا خیر خود را تشخیص نمی‌دهد که چه بخواهد تا به نفع او باشد؛ پس باید نفع و خیر را از خدا بخواهد تا او خودش انتخاب کند. ولی انتخاب راه درست و صحیح برعهده خود انسان است.
نمی‌شود که کارهای انسان شر باشد ولی از خداوند طلب خیر کند؛ زیرا نتیجه عمل شر، شر است. ولی ثمره و میوه خوبی، خیر و برکت است. انسان بگوید: «حسبُنا الله و نعمَ الوَکیل» و یا «اُفوِّضُ اَمری اِلَی الله»/س


برچسب ها: آرزو ، خیر ، صلاح
اخبار پیشنهادی
تبادل نظر
آدرس ایمیل خود را با فرمت مناسب وارد نمایید.