امان قرائی مقدم ضمن اشاره به این مطلب بیان کرد: ریشه این معضل از بدو تولد به دلیل کردار و شیوه زندگی خانوادگی آغاز و به درون جامعه منتقل می شود.

وی در ادامه افزود: قنداق کردن، نحوه شیر دادن و شستشوی کودک در تملق گویی او در آینده مؤثر بوده به طوری که کودکانی که به هنگام شیرخوردن و یا حمام کردن مادرانشان توجه کافی ندارند و در حال خواندن یا انجام کارهای دیگر باشند و رسیدگی کامل را به کودک نکنند دچار ضعف شخصیتی شده و برای جبران این کمبود بیش از سایرین در معرض تملق قرار می گیرند.
مقدم به اهداف اینگونه افراد اشاره کرد و گفت: این افراد از چاپلوسی برای کسب درآمد، مقام و منزلت اجتماعی و رفع نیازهای شخصیتی استفاده می کنند.

این جامعه شناس درباره اثرات منفی این معضل اظهار کرد: تملق فضا را برای دیدن نتایج واقعی تلاش ها می بندد به طوری که ممکن است برجستگی ها دیده و ضعف ها و کاستی ها به چشم نیاید، این کار باعث شده تا جامعه از تحول و توسعه بازمانده و کسانی را که شایستگی لازم را ندارند به حکومت برسند در این صورت است که جامعه دچار عقب افتادگی از لحاظ اقتصادی، فرهنگی اجتماعی و سیاسی می شود.

این پدیده ناشایسته یک بلایی است که روابط شهروندان را به خطر می اندازد زیرا باعث می شود شخص شنونده دچار غرور شده و گوینده عزت نفس خود را از دست بدهد.
تملق یا چرب زبانی به عواملی مانند کمبود شخصیتی، جاه طلبی یا حسادت و... بستگی دارد اما آن چه حقیقت دارد این است که با ادامه این روند شایسته سالاری در کشور از بین می رود و افراد نالایق و ناتوان به رتبه های بالا دست یابند.