بي تفاوتي و ناآگاهي آمريکائيان نسبت به جنايات ارتش کشورشان
"ديو ليندورف" نويسنده و روزنامه نگار پژوهشي آمريکايي در مقاله اي عنوان کرد؛ بيشتر آمريکائيان از جنايات ارتش آمريکا بي اطلاع هستند و در صورت آگاهي نيز نسبت به آن بي تفاوتند.
به گزارش سرويس بين‌الملل باشگاه خبرنگاران ؛ پرس تي وي در مقاله اي به قلم ديو ليندورف روزنامه نگار و نويسنده آمريکايي، به مسئله کشته شدن سه کودک افغان توسط يک فروند هواپيماي آمريکايي پرداخته و عنوان کرده؛ اين جنايت در آمريکا هيچ واکنشي را درپي نداشت، زيرا آمريکائيان از آن بي اطلاع بوده اند و البته اگر هم اطلاعي داشتند، اهميتي برايشان نداشت.
اين در حالي است که 3 کودک پاکستاني توسط طالبان موجي از خشم و نفرت را عليه طالبان در پاکستان به راه انداخت.
در مقاله ليندورف آمده است؛ هفته گذشته 6 کودک در پاکستان و افغانستان مورد حمله قرار گرفتند. 3 نفر از کودکان دختربچه هايي بودند که در اتوبوس مدرسه در پيشاور پاکستان، توسط دو فرد مسلح طالبان مورد حمله قرار گرفتند و به شدت مجروح شدند.
طالبان به دنبال ملاله يوسف زاي، دختر 14 ساله اي بود که با شجاعت خواستار حق تحصيل دختران شده بود. اين دختر 14 ساله که تيري به سر او اصابت کرده بود، پس از مواجه شدن با تهديد مرگ، به بيمارستان ويژه اي در انگليس منتقل شد. دو همکلاسي ديگر او نيز در پاکستان تحت درمان هستند.
اما در حادثه ديگر، روز يکشنبه 3 کودک ديگر در منطقه "نوا" در استان هلمند توسط يک فروند هواپيماي آمريکايي هدف قرار گرفته و کشته شدند.
گفته مي شود؛ هدف اين حمله که آتش آن را "حمله دقيق" توصيف کرده، چند رزمنده طالبان بود که سرگرم کار گذاشتن مين در جاده بودند، اما در اين حمله 3 کودک 12، 10 و 8 ساله از يک خانواده که در همان نزديکي بودند نيز کشته شدند. ايالات متحده آمريکا، ابتدا طبق معمول کشته شدن کودکان را تکذيب کرد و اصرار داشت که اين هواپيما 3 رزمنده طالبان را هدف قرار داده و با موفقيت آنها را کشته است.
فقط بعدها وقتي اسناد و شواهد غير قابل انکار نشان داد که 3 کودک هم کشته شده، ايالات متحده به رويکرد هميشگي خود در مورد جنايات در جنگ افغانستان و ديگر جنگ ها متوسل شد و اعلام کرد در مورد حادثه "تحقيق"مي کند و بابت مرگ غيرنظاميان ابراز تاسف کرد.
در مورد اين حادثه، چندين سوال مطرح مي شود:
اول اينکه_ اگر اين 3 کودک بقدري نزديک نيروهاي طالبان بودند که در يک حمله "دقيق"کشته شوند، پس مطمئنا براي هواپيماهاي شناسايي آمريکا که فعاليت هاي طالبان را رصد مي کردند هم قابل مشاهده بودند و اگر آنها مشاهده شده بودند، نبايد حمله هوايي انجام مي شد.
دوم_ آمريکا که مدعي است سعي دارد تلفات غيرنظاميان را کاهش دهد، فقط زماني اجازه حمله را مي دهد که "خطري حتمي" براي نيروهاي آمريکايي يا نيروهاي ائتلافي وجود داشته باشد. کارگذاشتن مين چگونه مي تواند "خطري حتمي" باشد؟ اگر محل مين مشخص باشد، مي توان به نيروهاي مستقر در منطقه هشدار داد و مين را خنثي کرد. يک مين معلوم خطر حتمي نيست.
رسانه هاي آمريکايي حمله به سه دختر پاکستاني و سرنوشت دختر شجاع خواهان تحصيل را به طور مفصل گزارش داده اند، اما در مورد مرگ 3 کودک افغان اين کار را نکردند. اين 3 کودک افغان حتي آنقدر هم سزاوار نبودند که روزنامه برجسته آمريکا، يعني نيويورک تايمز يک مقاله خود را به آنها اختصاص دهد.
نيويورک تايمز فقط در پايان مقاله اي در مورد "کشته شدن سربازان آمريکايي به دست ارتشيان افغان" چند پاراگراف نيز در رابطه با مرگ اين 3 کودک نوشته بود. وقتي به واکنش هاي صورت گرفته در دو کشور پاکستان و آمريکا در مورد اين دو حمله به کودکان نگاه مي کنيم، تضاد حتي بيشتر هم مي شود.
در پاکستان، پس از حمله به3 دختر مدرسه اي، دهها هزار پاکستاين دست به تظاهرات زدند تا عليه اقدامات طالبان اقدام کنند و خواستار دستگيري و مجازات آنها شوند.
دولت پاکستان هم قول داد عاملان اين حمله را محاکمه کند و هزينه انتقال ملاله را به يک بيمارستان بهتر و امن تر در انگليس پرداخت کرد، همچنين محافظاني را براي حفاظت از جان دو دختر ديگر گمارد. اما در آمريکا، بيشتر مردم حتي نمي دانند ارتش کشورمان 3 کودک افغان را کشته است. حقيقت تلخ اين است که حتي اگر مي دانستند هم، واقعا اهميتي نمي دادند.
آنها هرگز به خيابانها نمي آمدند تا خواستار توقف حملات هوايي و کشتار مردم به وسيله پهپادها شوند. با وجود آنکه کاملا مشخص است که حملات هواپيماهاي بدون سرنشين منجر به مرگ صدها و شايد هزاران نفر از شهروندان بيگناه مي شود، فقط 28 درصد آمريکائيان با حمله پهپادها مخالفند.
طبق نظرسنجي که مرکز تحقيقاتي پو (Pew)، در 20 کشور جهان در مورد واکنش مردم به حمله پهپادها انجام داده، فقط 28 درصد مردم حمله پهپادهاي آمريکا را تائيد نکرده اند.
عاملان حمله به دختران پاکستاني، قطعا بابت جنايت هولناکشان زنداني خواهند شد، اما خلبان و عوامل حمله مرگباري که منجر به مرگ سه کودک افغاني شد، زنداني نخواهند شد. آنها به خانه باز خواهند گشت و به عنوان "قهرمان" از سوي آمريکائيان مورد تمجيد قرار خواهند گرفت. مردم از آنها بابت خدماتشان قدرداني خواهند کرد، هرچند که خدمت آنها کشتن کودکان خردسال باشد.
اين در حالي است که 3 کودک پاکستاني توسط طالبان موجي از خشم و نفرت را عليه طالبان در پاکستان به راه انداخت.
در مقاله ليندورف آمده است؛ هفته گذشته 6 کودک در پاکستان و افغانستان مورد حمله قرار گرفتند. 3 نفر از کودکان دختربچه هايي بودند که در اتوبوس مدرسه در پيشاور پاکستان، توسط دو فرد مسلح طالبان مورد حمله قرار گرفتند و به شدت مجروح شدند.
طالبان به دنبال ملاله يوسف زاي، دختر 14 ساله اي بود که با شجاعت خواستار حق تحصيل دختران شده بود. اين دختر 14 ساله که تيري به سر او اصابت کرده بود، پس از مواجه شدن با تهديد مرگ، به بيمارستان ويژه اي در انگليس منتقل شد. دو همکلاسي ديگر او نيز در پاکستان تحت درمان هستند.
اما در حادثه ديگر، روز يکشنبه 3 کودک ديگر در منطقه "نوا" در استان هلمند توسط يک فروند هواپيماي آمريکايي هدف قرار گرفته و کشته شدند.
گفته مي شود؛ هدف اين حمله که آتش آن را "حمله دقيق" توصيف کرده، چند رزمنده طالبان بود که سرگرم کار گذاشتن مين در جاده بودند، اما در اين حمله 3 کودک 12، 10 و 8 ساله از يک خانواده که در همان نزديکي بودند نيز کشته شدند. ايالات متحده آمريکا، ابتدا طبق معمول کشته شدن کودکان را تکذيب کرد و اصرار داشت که اين هواپيما 3 رزمنده طالبان را هدف قرار داده و با موفقيت آنها را کشته است.
فقط بعدها وقتي اسناد و شواهد غير قابل انکار نشان داد که 3 کودک هم کشته شده، ايالات متحده به رويکرد هميشگي خود در مورد جنايات در جنگ افغانستان و ديگر جنگ ها متوسل شد و اعلام کرد در مورد حادثه "تحقيق"مي کند و بابت مرگ غيرنظاميان ابراز تاسف کرد.
در مورد اين حادثه، چندين سوال مطرح مي شود:
اول اينکه_ اگر اين 3 کودک بقدري نزديک نيروهاي طالبان بودند که در يک حمله "دقيق"کشته شوند، پس مطمئنا براي هواپيماهاي شناسايي آمريکا که فعاليت هاي طالبان را رصد مي کردند هم قابل مشاهده بودند و اگر آنها مشاهده شده بودند، نبايد حمله هوايي انجام مي شد.
دوم_ آمريکا که مدعي است سعي دارد تلفات غيرنظاميان را کاهش دهد، فقط زماني اجازه حمله را مي دهد که "خطري حتمي" براي نيروهاي آمريکايي يا نيروهاي ائتلافي وجود داشته باشد. کارگذاشتن مين چگونه مي تواند "خطري حتمي" باشد؟ اگر محل مين مشخص باشد، مي توان به نيروهاي مستقر در منطقه هشدار داد و مين را خنثي کرد. يک مين معلوم خطر حتمي نيست.
رسانه هاي آمريکايي حمله به سه دختر پاکستاني و سرنوشت دختر شجاع خواهان تحصيل را به طور مفصل گزارش داده اند، اما در مورد مرگ 3 کودک افغان اين کار را نکردند. اين 3 کودک افغان حتي آنقدر هم سزاوار نبودند که روزنامه برجسته آمريکا، يعني نيويورک تايمز يک مقاله خود را به آنها اختصاص دهد.
نيويورک تايمز فقط در پايان مقاله اي در مورد "کشته شدن سربازان آمريکايي به دست ارتشيان افغان" چند پاراگراف نيز در رابطه با مرگ اين 3 کودک نوشته بود. وقتي به واکنش هاي صورت گرفته در دو کشور پاکستان و آمريکا در مورد اين دو حمله به کودکان نگاه مي کنيم، تضاد حتي بيشتر هم مي شود.
در پاکستان، پس از حمله به3 دختر مدرسه اي، دهها هزار پاکستاين دست به تظاهرات زدند تا عليه اقدامات طالبان اقدام کنند و خواستار دستگيري و مجازات آنها شوند.
دولت پاکستان هم قول داد عاملان اين حمله را محاکمه کند و هزينه انتقال ملاله را به يک بيمارستان بهتر و امن تر در انگليس پرداخت کرد، همچنين محافظاني را براي حفاظت از جان دو دختر ديگر گمارد. اما در آمريکا، بيشتر مردم حتي نمي دانند ارتش کشورمان 3 کودک افغان را کشته است. حقيقت تلخ اين است که حتي اگر مي دانستند هم، واقعا اهميتي نمي دادند.
آنها هرگز به خيابانها نمي آمدند تا خواستار توقف حملات هوايي و کشتار مردم به وسيله پهپادها شوند. با وجود آنکه کاملا مشخص است که حملات هواپيماهاي بدون سرنشين منجر به مرگ صدها و شايد هزاران نفر از شهروندان بيگناه مي شود، فقط 28 درصد آمريکائيان با حمله پهپادها مخالفند.
طبق نظرسنجي که مرکز تحقيقاتي پو (Pew)، در 20 کشور جهان در مورد واکنش مردم به حمله پهپادها انجام داده، فقط 28 درصد مردم حمله پهپادهاي آمريکا را تائيد نکرده اند.
عاملان حمله به دختران پاکستاني، قطعا بابت جنايت هولناکشان زنداني خواهند شد، اما خلبان و عوامل حمله مرگباري که منجر به مرگ سه کودک افغاني شد، زنداني نخواهند شد. آنها به خانه باز خواهند گشت و به عنوان "قهرمان" از سوي آمريکائيان مورد تمجيد قرار خواهند گرفت. مردم از آنها بابت خدماتشان قدرداني خواهند کرد، هرچند که خدمت آنها کشتن کودکان خردسال باشد.
