به گزارش
مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، يک بار با ما، هم‌بازي شويد تا
دست‌تان بيايد در يک برنامه‌ريزي صحيح، بايد حواس‌تان به چه چيزهايي باشد.
اهل برنامه‌ريزي هم که نباشيم، مهر يعني همان آغاز سال تحصيلي، با ديدن
آدم‌هايي که تند تند دارند براي زندگي تحصيلي و غيرتحصيلي‌شان برنامه
مي‌ريزند، ما هم جوگير مي‌شويم تا کمي تريپ آدم‌هاي برنامه‌ريز به خودمان
بگيريم و بزنيم توي کار برنامه‌ريزي! اما معمولا اين برنامه‌ريزي‌هاي سرسري
هيچ وقت به سرانجام نمي‌رسند. چون برنامه‌ريزي هم مثل همه کارها، براي
خودش اصولي دارد و فقط آن‌هايي مي‌توانند در آن به موفقيت برسند که اين
اصول را بدانند و به آن‌ها پاي‌بند باشند.
- لطفا پيش از هر چيز خودتان را بشناسيد. اگر هم ادعاي خودشناسي‌تان! مي‌شود اين مرحله را رد کنيد.
- توانمندي‌هاي‌تان را مشخص کنيد: توانمندي يا نقطه قوت همان ويژگي‌اي است
که سبب پيشرفت و رشدتان مي‌شود. مثل خوش اخلاقي يا مهارت مطالعه.
-کاستي‌هاي‌تان را مشخص کنيد: برخي ويژگي‌ها سبب مي‌شود که آدم در زندگي پس‌رفت کند يا سرعت رشدش کم شود. مثل تنبلي يا بي انگيزگي.
-علاقه‌مندي‌هاي‌تان را مشخص کنيد: اين‌که بداني در زندگي به چه چيزهايي
علاقه‌مندي خيلي به انتخاب راه و مسير زندگي‌ات کمک مي‌کند. موفقيت وقتي به
سراغ‌تان مي‌آيد که علايق‌تان را دنبال کنيد.
-احساسات‌تان را بشناسيد: به احساسات‌تان در اتفاقات مختلف دقت کنيد تا
بتوانيد بفهميد که حس‌تان نسبت به مسائل مختلف به شما چه مي‌گويد.
-هدفتان قابل دسترسي باشد: لطفا واقع بين باشيد. مثلا اين که به کره مريخ برويد، غيرقابل دسترس است!
-هدفتان مغناطيسي باشد: چيزي را هدف قرار دهيد که شما را به خودش جذب و در شما اشتياق ايجاد کند.
-هدفتان روشن باشد: تصورتان را از هدف‌هاي زندگي‌تان کاملا روشن کنيد؛ دقيقا قرار است به کجا برسيد؟
-حالا وقتش است براي خودتان يک هدف درست و حسابي دست و پا کنيد.
-منفي‌نگري: "من از اول مي‌دونستم نمي‌شه...!" وقتي نقش اين شخصيت کارتون گاليور را بازي کنيد، يعني هيچ‌وقت به دلخواه‌تان نمي‌رسيد.
-ارزش‌هاي زندگي‌تان را مشخص کنيد: ببينيد که در زندگي حاضريد چه چيزي را
فداي چه چيزي کنيد؟! اين يعني ارزش‌‌گذاري روي داشته‌هاي زندگي‌تان.
-هــدف‌تــان قــابـل اندازه‌گيري باشد: بايد بتوانيد به‌صورت کمي يا کيفي
هدفتان را اندازه گيري کنيد. مثلا تا يک ماه آينده قرار است 5 کيلو وزن کم
کنيد؛ به همين سادگي!
-هدفتان زمان‌بندي داشته باشد: براي خودتان مشخص کنيد تا چه زماني قرار است به هدفتان برسيد. مثلا کنکور 9 ماه ديگر است!
-هدفتان متناسب با امکانات‌تان باشد: عزيزم شما وقتي پول توجيبي‌ات را هم
از پدر بزرگوار مي‌گيري، آن وقت هدف 6 ماهه‌ات را مي‌گذاري خريد مرسدس بنز
آلبالوئي! بعد مي‌گويند چرا افسردگي زياد شده!
-نشناختن توانايي‌ها: دوباره به مرحله خودشناسي رجوع کنيد. چون با اين روند هر چه بيشتر پيش مي‌رويد کمتر به هدفتان مي‌رسيد.
-پشتکار: اديسون، اسطوره پشتکار است، مثل او باشيد تا موفق شويد!
-هدف‌هاي‌تان را اولويت بندي کنيد. اولويت‌بندي بر اساس 3 ويژگي صورت مي‌گيرد.
-اهـــــداف‌تــــان را تقسيم‌بندي زماني کنيد: يعني چه کاري، چه زماني و چه‌قدر وقت لازم دارد.
-خستگي و اضطراب: داريد با برنامه غيرمنتطقي‌تان به راهي مي‌رويد که در توان‌تان نيست.
-ريسک‌پذيري: گاهي بد نيست که خودتان را در کارهايي شريک کنيد که از آن‌ها مي ترسيد؛ به قول معروف: قورباغه‌تان را قورت دهيد!
-شرايط و امکانات: بسته به شرايط و امکانات در دسترس براي وصول هدفتان، مي‌توانيد هدف را اولويت بندي کنيد.
-زمان: هدفي که زمان کمتري براي رسيدن به آن داريد، در اولويت است. مثلا
شما تا کنکور فقط 9ماه وقت داريد ولي نقاش خوبي شدن، در برنامه 2سال
آينده‌تان است.
-ارزش: هر چه‌قدر هدفتان ارزشمندتر و با اهميت‌تر باشد، در اولويت بالاتري قرار مي‌گيرد.
-اهداف کوتاه مدت: اهدافي که حدود 6ماه زمان مي‌خواهد، تا به آن‌ها برسيد.
-اهداف ميان مدت: اهدافي که براي رسيدن به آن‌ها بين 6 ماه تا 3 سال زمان، براي رسيدن به آن‌ها لازم است.
-اهداف بلندمدت: اهدافي که 3 تا10 سال يا بيشتر زمان نياز دارند تا محقق شوند.
-حالا آن‌ها را از نظر موضوعي تقسيم‌بندي کنيد؛ ببينيد اهداف‌تان در کدام
دسته جاي مي‌گيرند: علمي و تحصيلي، اعتقادي، جسمي، روحي و رواني،
اقتصادي...
-بي انگيزگي: يعني ديگر نيرويي براي ادامه راه وجود ندارد!
به شناخت اصول برنامه‌ريزي رسيده‌ايم
-تنظيم برنامه متناسب با توانمندي‌ها: از قديم گفته‌اند سنگ بزرگ علامت
نزدن است! پس لطفا به اندازه وزن‌تان، وزنه بالاي سر ببريد! اين‌طوري دچار
افسردگي هم نمي‌شويد.
-ترس: وقتي از تلاش کردن مي‌ترسيد، هيچ‌وقت پيشرفت نمي‌کنيد...
-ايده‌آل‌نگر نباشيد: از آن قبيل آدم‌ها نباشيد که مي‌خواهند ره صد ساله را
يک شبه طي کنند! در نظر نگرفتن واقعيت «پيشرفت تدريجي» برنامه‌تان را با
شکست مواجه مي‌کند.
-انعطاف‌پذير باشيد: برنامه‌تان را بر اساس عينيات تنظيم کنيد، هميشه
مقداري زمان براي اتفاقات غيرمترقبه ذخيره کنيد تا در مواقع لزوم بتوانيد
برنامه‌تان را تغيير دهيد.
-برنامه‌تان را مکتوب کنيد: برنامه بايد مکتوب باشد تا بتوان آن را بررسي و
اصلاح کرد. مکتوب کردن برنامه باعث افزايش تمرکز، اعتماد به نفس و تسلّط
بر امور مي‌شود.
-تنوع در برنامه: استراحت، تفريح و پرداختن به همه امور زندگي بايد در برنامه‌تان گنجانده شود؛ حتي براي شمايي که خيلي جدي هستي!
-به تعويق انداختن: يا ديرتر به موفقيت مي‌رسيد يا فقط آن را در خواب شب مي‌بينيد.
-برنامه‌تان را شخصي سازي کنيد: باور کنيد هيچ کس بهتر از خودتان
نمي‌تواند براي‌تان برنامه‌ريزي کند؛ حتي خود جناب «برايان تريسي»! دليلش
هم واضح است، هيچ کس بهتر از شما، خودتان را نمي‌شناسد!
-براي برنامه‌تان زمان اجرا درنظر بگيريد: قرار است تا چه زمان برنامه‌تان
به نتيجه برسد؟! يک سال ديگر؟ 2 سال ديگر؟ تکليف خودتان را روشن کنيد!
-توکل: يادتان باشد که توکل به خداوند، مهمترين عامل رسيدن به موفقيت است.
-بازخورد گرفتن از برنامه: ببينيد اين برنامه ريزي چه اثراتي در زندگي تان داشته! مي توانيد از اطرافيان تان کمک بگيريد.
-آسيب‌شناسي برنامه: مدتي بعد از شروع برنامه‌تان، نگاهي به پشت سرتان
بياندازيد. ببينيد تا چه اندازه با اين برنامه، به اهداف‌تان رسيده‌ايد!
اگر برنامه‌تان خيلي کند پيش مي‌رود و تا موفقيت خيلي راه مانده است يعني
نياز به تجديد نظر وجود دارد.
-برنامه‌تان را بهبود دهيد: مدام اهداف‌تان را در ذهن مرور کنيد؛
توانايي‌ها و امکانات خود را بسنجيد و برنامه‌تان را به روز کنيد. هيچ
برنامه‌اي در ابتدا کامل نيست اما بايد راه کمال را طي کند.
-شفافيت: آدم‌هاي موفق هميشه اهداف مشخص و شفاف دارند.
-مشورت: کسي که راه شما را با موفقيت پيموده است خيلي مي‌تواند به شما کمک کند. در ضمن، براي مشورت سراغ هر کسي نرويد!
-رفيق ناباب (!) سد رسيدن به خيلي از اهداف‌تان مي‌شود، هرچيزي از نوع نابابش
