به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران، تربیت اعم از صحیح و یا غلط فرآیندی است که آینده یک نوجوان و جوان را خواهد ساخت این نوع کنش های والدین است که خواهد توانست به فرزندان نحوه ی برخورد با مسائل متفاوت و مختلف مثبت و منفی را نشان دهد. بر این اساس است که فرزندان می توانند در مواجهه با وقایع فرهنگی و اجتماعی بهترین تصمیم را که متناسب با عرضه های جامعه است اتخاذ نمایند و دسته از مسائلی را که به لحاظ منطق عقلی قابل قبول می باشد را پذیرا باشد.
کاظم بازافکن روانشناس و پژوهشگر مسائل اجتماعی در این خصوص گفت: نقشی را که والدین به عنوان راس تشکیل دهنده یک خانواده بازی می کنند در تکامل و تعادل های روانی و ذهنی در زندگی نوجوان و جوانان موثر خواهد بود.
وی ادامه داد: بر اساس آگاهی یا عدم آگاهی پدر و مادر در روش برخورد با فرزندان و بالعکس فرزندان با آنها و در  نهایت جامعه خواهد توانست نقش آنان را به عنوان راس یک جامعه کوچک و کم رنگ یا پررنگ نماید و گاهی در مواردی حاد بی رنگ و حذف نماید.
این روانشناس و پژوهشگر مسائل اجتماعی با بیان این که گروهی از آسیب های اجتماعی را افزایش خانه های مجردی در بر گرفته است افزود: بروز اختلافات خانوادگی میان والدین و فرزندان که ریشه در دوران کودکی فرزندان داشته اکثرا علل و عوامل افزایش خانه های مجردی در تهران بوده است.
بازافکن با اشاره به این که رنج سنی 18 تا 23 سال شخصیتهای این گروههای آسیب پذیر در خانواده و جامعه را تشکیل خواهد داد گفت: این ناهنجاری های خانوادگی میان فرزندان و والدین است که موجب طرد آنها از خانواده شده و اسباب روی آوری آنان را به سمت و سوی انتخابهای  غلط و بدور از تعقل را فراهم خواهد کرد.
این روانشناس و پژوهشگر در امور تربیتی اظهار داشت: اگر بیشتر طیفهای جوانان نوع و روش برخورد با مشکلات به وجود آمده در خانواده را نمی دانند باید سراغش را در دو عامل جستجو کرد. عامل اول کوچکی خانواده هاست چون زمانی که تعداد فرزندان خانواده به یک یا دو نفر می رسد والدین مهر و محبت بیش از اندازه را به آنان ارجاع خواهند داد و عملا آنان را آنقدر پرتوقع و خودخواه بار می آورند و در مقابل خواسته های درست و غلط آنان بله می گویند و هیچ گاه آنان را با جواب منفی رو به رو نمی کنند که فرزند در دوران جوانی و بزرگسالی دیگر توقع شنیدن جواب منفی و نه را در مقابل خواسته های خود از سوی والدین ندارد.
وی ادامه داد: هنگامی که شاهد بروز اختلافات میان والدین و فرزندان هستیم جوان تنها راه حل مشکل را ترک صحنه زندگی خانوادگی خود میداند حتی هنگامی که پای خواسته های غیر معقول او در میان است.
بازافکن روانشناس و پژوهشگر در امور تربیتی خانواده ادامه داد: عدم برقراری تعادل در مواجهه با کودک افراط و تفریط در اجرای خواسته های متفاوت او به پرورش جوانی منجر خواهد شد که به محض رو به رو شدن با پاسخ های منفی خانواده ممکن است در برخی از موارد پدر و مادر و در نهایت خانواده را برای خودش حذف نماید و اقدام به یک زندگی جداگانه تحت عنوان زندگی در خانه مجردی نماید.
وی خاطر نشان کرد: در نسل و زندگی امروزی شاهد رشد فرزند سالاری در خانواده ها هستیم که از ان به عنوان عامل دوم  و موثر در بروز و شدت وحدت اختلافات میان خانواده و جوان یاد می شود.
همچنین در حال حاضر این فرزندان هستند که خوب و بد را تشخیص می دهند و تصمیم نهایی را می گیرند و اگر مسئله ای باب طبع و میلشان نباشد یا از سوی خانواده طرد می شوند یا زندگی خانوادگی را ترک می کنند و در پاره ای موارد به خانه های مجردی روی می آورند و پدر و مادر را از زندگی شان حذف می کنند.
شایان ذکر است که برخورد صحیح و به جا، تربیت و رشد کودک را به جایی می رساند و جوانی را بالنده و بالغ خواهد کرد که در رویارویی با مسائل مطلوب و نا مطلوب خانه و خانواده به جای پارک کردن صورت مسئله و فرار از آن بهترین عملکرد عقلانی را نشان داده و به منصئه ظهور می گذارد و در نهایت این پرده از نمایش جامعه را نیز تحت تاثیر قرار میدهد./ز
گزارش وحیده رحماني