
دکتر شهرام زرگر در گفتگو با خبرنگار باشگاه خبرنگاران مشهد تصریح کرد: نیازی به فراخوان برای حضور هر نهاد در این حوزه نیست.هر نهادی باید به هنر این قشر از جامعه توجه خاص داشته باشد و تحقق اشکال آن را جزو وظایف اصلی خود بداند.
وی تاکید کرد: نباید این حوزه را فقط در حیطه کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دید. خیلیها میتوانند کانون را حمایت کنند مثلا آموزش و پرورش و هر نهاد دیگری که بتواند امکان گردهماوری کودکان و نوجوانان را فراهم بیاورد باید قدم جلو بگذارد.
زرگر برگزاری دومین جشنواره نمایشنامهخوانی رضوی را اتفاق مهمی در عرصه نمایشنامهخوانی کودک و نوجوان برشمرد و افزود: به عقیده من جشنوارهها همچون ذرهبین هستند و در حقیقت توجه افراد دیگر را به حوزه مدنظر خود معطوف میکند و سبب میشود که این حوزه به چشم آمده و مطرح شود.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به خصوصیات خاص مشهد و حضور یکی از قدیمیترین پایگاههای تئاتری کشور در مشهد برگزاری جشنواره نمایشنامهخوانی بسیار راهگشاست. خوشبختانه با برنامههای آموزشیای که امروزه هست نمایشنامهخوانی کودک دارد شکل اصلی خود را پیدا میکند. لازم است که دیگر نهادهای استان هم از این تجربیات استفاده کنند و زمینه بازتولید این آثار را پدید بیاورند.
این عضو هيات علمي دانشکده سينما و تئاتر دانشگاه هنر با پرداخت به نوپایی پدیده نمایشنامهخوانی در ایران تصریح کرد: این پدیده در جهان نیز 30 تا 40 سال به شکل امروزی حضور دارد اما به دلایل مخالف در ایران جای خود را باز کرده است شاید خوانش نمایشنامه جای خالی خیلی از اجراها را میگیرد.
وی ادامه داد: مشکلات سخت افزاری و عدم بضاعت گروههای تئاتری در بهصحنه بردن یک نمایش باعث شده که این شکل کم هزینه در شور ما استقبال خوبی داشته باشد.
زرگر در بخش دیگری از سخنان خود گفت: رونق نمایشنامهخوانی سبب شده که برخی از هنرمندان از جنبههای تربیتی و توانبخشی هم به آن نگاه کنند. چنین دیدی از نمایشنامهخوانی ابزاری ساخته است برای کشف استعدادهای کودکان و نوجوانان و بخشیدن اعتماد بهنفس به آنها.
این پژوهشگر حوزه تئاتر افزود: در ابتدا خیلیها که با حوزه کودک آشنا بودند به سمت نمایشنامه خوانی گرایش پیدا کردند اما آن چنان که باید با این ابزار آشنا نبودند بنابراین نمایشنامه خوانی در خیلی از موارد با این خطر روبرو بوده که پهلو بزند به دورخوانی کتاب که در کشور ما سابقه بیشتری دارد./س