جنگ با مقدسات، به بهانه ی آزادی بيان
عليرضا بازارگان در يادداشت جديد خوداورد:براي بيش از يك ميليارد نفر بر روي كره ي زمين، توهين از روي عمد به پيامبر ربطي به بحث "آزادي بيان" ندارد، بلكه يك جنگ صريح عليه مقدسات آنهاست.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران ،فيلم اخير "معصوميت مسلمانان" كه در آن به پيامبر اسلام توهين شده است، اولين نمونه از اين نوع توهين ها نيست. خشمي كه در عموم ملت هاي مسلمان جهان ايجاد شده است - از افغانستان گرفته تا ليبي- ما را به اين وا مي دارد كه باري ديگر به دقت اين نوع مسائل را بررسي كنيم. به جاي اين كه مسلمانان خشمگين را "تندرو" خطاب كنيم، شايد بهتر باشد كه سعي بر درك شرايطي داشته باشيم كه در آن به بيش از يك ميليارد نفر در جهان توهين شده است. نكات زير شايد براي فهم بيشتر اين گونه موارد به صورت عمومي مفيد واقع شوند، چه در مورد نقاشي هاي اهانت آميز کاریکاتوریست دانماركي در چند سال پيش صحبت كنيم؛ چه در مورد فيلمي كه امروزه ساخته شده است و چه مواردي كه خداي ناكرده در آينده پديدار شوند.
1- اسلام به طور كلي منافاتي با آزادي بيان - همراه با حفظ ادب- ندارد. اتفاقا عكس اين موضوع به روشني قابل اثبات است. امروزه در بسياري از مراكز اسلامي دنيا (مانند حوزه علميه قم) دانشمندان و روحانيون اسلامي پيرامون سوالات و شبهات مختلف آزادانه بحث، صحبت و گفتگو مي كنند. حتي تندترين سوالات و اساسي ترين شك ها هم با لطافت و منطق پاسخ داده مي شود. براي درك اين موضوع كه اسلام مشكلي با آزادي بيان ندارد، كافي است كه گردشی سريع در اينترنت کنیم تا تعداد بسیاری كتاب و مقاله و سايت بيابيم كه در آن به صورت مسالمت آميز ميان مسلمانان و غيرمسلمانان بحث و گفتگوي آزاد و محترمانه صورت مي گيرد.
2- عشق به حضرت محمد(ص) عشقي است كه با هيچ احساس ديگري قابل مقايسه نيست. هر روزه مسلمانان در پنج وعده نمازهاي روزانه، حداقل 9 بار به نبوت او شهادت داده و بر او سلام و صلوات مي فرستند. در فرهنگ اسلامي، حضرت محمد(ص) آن قدر مورد احترام است كه بعيد است موردي يافت شود كه در آن اسم او فقط به صورت "محمد" بدون آوردن پسوند و پيشوند و سلام و صلوات بر او و خاندان او آورده شود. در اسلام به تصوير كشيدن حضرت محمد(ص) حتي با زيباترين و پاكترين تصاوير هم، قابل قبول نيست؛ چه برسد كه تصاوير اهانت آميزي از او ترسیم شود.
3- "توهين تعمدي" به پيامبر بسيار متفاوت با زير سوال بردن منطقي اوست. مسلمانان با منطق مشكلي ندارند، بلكه اين اهانت "تعمدي" است كه آن ها را عصباني مي كند. حتي اگر يك توهين ناخواسته و يا از روي ناداني صورت بگيرد، بعيد است خشم عظيمي در پي داشته باشد. ولي آن عده كه به پيامبر توهين كرده اند نه تنها با ابراز ندامت از كار خود طلب بخشش نمي كنند، بلكه مصرانه بر توهين خود پافشاري مي كنند. جالب است كه مسلمانان نسبت به توبه و عذرخواهي بيگانگان، بيش از عذرخواهي مسلمانانِ كفرگو آسانگير هستند. يك انسان كافر كه آگاهي از حقيقت پيامبر ندارد، آسانتر بخشوده مي شود تا يك مرتد مسلمان زاده (مانند سلمان رشدي) كه با توجه به آگاهي از فرهنگ اسلام و حقانيت پيامبر دست به توهين مي زند.
4- ديروز در يك سخنراني خانم كلينتون گفته است كه "بحث و اختلاف نظري در اين باره نبايد وجود داشته باشد كه پاسخ صحيح به گفتار لفظي، خشونت نيست". خانم كلينتون متوجه نيست كه براي يك مسلمان، توهين تعمدي و مغرضانه به پيامبر بسيار بدتر از كشتن خواهر و برادر و پدر و مادر اوست؛ و اين كه توهين به پيامبر از خشونت بدتر است. شايد دليل اين كج فهمي، اين باشد كه او در زندگي و فرهنگ بومي خود هيچ عشقي معادل عشق مسلمانان به پيامبر را لمس نكرده است و به همين دليل فهم وخامت اين گستاخي فراتر از درك اوست. براي بيش از يك ميليارد نفر بر روي كره ي زمين، توهين از روي عمد به پيامبر ربطي به بحث "آزادي بيان" ندارد، بلكه يك جنگ صريح عليه مقدسات آنهاست.
1- اسلام به طور كلي منافاتي با آزادي بيان - همراه با حفظ ادب- ندارد. اتفاقا عكس اين موضوع به روشني قابل اثبات است. امروزه در بسياري از مراكز اسلامي دنيا (مانند حوزه علميه قم) دانشمندان و روحانيون اسلامي پيرامون سوالات و شبهات مختلف آزادانه بحث، صحبت و گفتگو مي كنند. حتي تندترين سوالات و اساسي ترين شك ها هم با لطافت و منطق پاسخ داده مي شود. براي درك اين موضوع كه اسلام مشكلي با آزادي بيان ندارد، كافي است كه گردشی سريع در اينترنت کنیم تا تعداد بسیاری كتاب و مقاله و سايت بيابيم كه در آن به صورت مسالمت آميز ميان مسلمانان و غيرمسلمانان بحث و گفتگوي آزاد و محترمانه صورت مي گيرد.
2- عشق به حضرت محمد(ص) عشقي است كه با هيچ احساس ديگري قابل مقايسه نيست. هر روزه مسلمانان در پنج وعده نمازهاي روزانه، حداقل 9 بار به نبوت او شهادت داده و بر او سلام و صلوات مي فرستند. در فرهنگ اسلامي، حضرت محمد(ص) آن قدر مورد احترام است كه بعيد است موردي يافت شود كه در آن اسم او فقط به صورت "محمد" بدون آوردن پسوند و پيشوند و سلام و صلوات بر او و خاندان او آورده شود. در اسلام به تصوير كشيدن حضرت محمد(ص) حتي با زيباترين و پاكترين تصاوير هم، قابل قبول نيست؛ چه برسد كه تصاوير اهانت آميزي از او ترسیم شود.
3- "توهين تعمدي" به پيامبر بسيار متفاوت با زير سوال بردن منطقي اوست. مسلمانان با منطق مشكلي ندارند، بلكه اين اهانت "تعمدي" است كه آن ها را عصباني مي كند. حتي اگر يك توهين ناخواسته و يا از روي ناداني صورت بگيرد، بعيد است خشم عظيمي در پي داشته باشد. ولي آن عده كه به پيامبر توهين كرده اند نه تنها با ابراز ندامت از كار خود طلب بخشش نمي كنند، بلكه مصرانه بر توهين خود پافشاري مي كنند. جالب است كه مسلمانان نسبت به توبه و عذرخواهي بيگانگان، بيش از عذرخواهي مسلمانانِ كفرگو آسانگير هستند. يك انسان كافر كه آگاهي از حقيقت پيامبر ندارد، آسانتر بخشوده مي شود تا يك مرتد مسلمان زاده (مانند سلمان رشدي) كه با توجه به آگاهي از فرهنگ اسلام و حقانيت پيامبر دست به توهين مي زند.
4- ديروز در يك سخنراني خانم كلينتون گفته است كه "بحث و اختلاف نظري در اين باره نبايد وجود داشته باشد كه پاسخ صحيح به گفتار لفظي، خشونت نيست". خانم كلينتون متوجه نيست كه براي يك مسلمان، توهين تعمدي و مغرضانه به پيامبر بسيار بدتر از كشتن خواهر و برادر و پدر و مادر اوست؛ و اين كه توهين به پيامبر از خشونت بدتر است. شايد دليل اين كج فهمي، اين باشد كه او در زندگي و فرهنگ بومي خود هيچ عشقي معادل عشق مسلمانان به پيامبر را لمس نكرده است و به همين دليل فهم وخامت اين گستاخي فراتر از درك اوست. براي بيش از يك ميليارد نفر بر روي كره ي زمين، توهين از روي عمد به پيامبر ربطي به بحث "آزادي بيان" ندارد، بلكه يك جنگ صريح عليه مقدسات آنهاست.
