استاد فاطمي نيا درباره سنت الهي استدراج فرمودند: «با عنايت خداوند پي برده ام که گريه استدراجي هم داريم، يعني چه؟ استدراج اين است که خدا به انسان مهلت و نعمت مي دهد اما اين نعمت و مهلت يک نوع عقاب است؛ غفلت آور است. شخص گمان مي کند عزيز خداست، خيال مي کند مورد لطف و عنايت خداست و در نتيجه همان اعمال زشت و گناهانش را ادامه مي دهد؛ وقتي چشم هايش را باز مي کند مي گويند: (هذه جهنم التي کنتم توعدون) [يعني اين همان دوزخي است که شما وعده داده شده ايد-سوره يس- آيه ۶۳]

گاهي وقت ها نعمت استدراج است. نعمتي که انسان را از خدا غافل کند، نقمت و عقاب است... از جمله گريه استدراجي است. حال گريه به او مي دهند که فکر کند آدم خوبي است. بعضي افراد هستند که در مجالس و هيئت گريه مي کنند اما کارهايي از اين ها سر مي زند که سنگ را به گريه مي اندازد... البته اين کليت ندارد، نه اين که بگوييم هر گريه اي گريه استدراجي است، مي خواهيم بگوييم که اين نوع هم هست، بايد به خدا پناه برد.»

نکته ها از گفته ها- دفتر اول- ص۱۷۷