به گزارش باشگاه خبرنگاران از پایگاه خبری حوزه هنری ، عزیزالله حاجی‌مشهدی منتقد سینما كه سابقه حضور در هیئت انتخاب فیلم برای اسكار را دارد در یادداشتی درباره وضعیت نماینده سینمای ایران در اسكار، تاكید كرد دست سینمای ایران امسال خالی نیست و گزینه‌هایی برای معرفی وجود دارد.
1- هر سال می‌توان از میان برترین فیلم‌های تولید شده در سینمای ایران، چند نمونه مناسب را در دایره انتخاب قرار داد و به روال معمول هر دوره از از معرفی فیلم ایرانی به عنوان نماینده سینمای ایران ، آن را به آكادمی علوم وهنرهای سینمایی (اسكار) معرفی كرد. به همین روی، امسال هم می‌توان از میان شاخص‌ترین نمونه‌های تولید شده در سال گذشته، دست كم پنج تا شش فیلم را به عنوان نامزدهای مورد اعتنا، در سیاهه اولیه جای داد. بر همین اساس حتما می‌توان بدون هیچ اولویت وترتیبی، فیلم‌هایی چون: «اینجا ، بدون من» (بهرام توكلی)،«آلزایمر» (احمدررضا معتمدی) ، «یه حبه قند» (سیدرضا میركریمی)، «ملكه»(محمدعلی باشه آهنگر) ،«نارنجی پوش» (داریوش مهرجویی) ، «مرگ كسب و كار من است» (امیر حسین ثقفی) و... را در همان مجموعه نامزدهای اولیه قرار داد.

2- در ضرورت حضور سینمای ایران درچنین رویداد مهم ومنحصر به فردی ، ذره‌ای تردید و دودلی نباید داشت. برخلاف نظرِ برخی از دوستان كارگردان یا منتقد و گاه حتی برخی مدیران ارشد سینمایی یا سایر دست اندركاران عرصه‌های فرهنگی و هنری و حتی سیاسی كشور كه متاسفانه آشكارا حضور در چنین رویداد مهمی را بی‌فایده وغیر ضروری می‌دانند، به اعتقاد من، حضور در اسكار، به عنوان فرصت مناسبی برای معرفی و شناساندن ظرفیت‌ها و توانمندی‌های سینمای ایران، می‌تواند بسیار ارزنده باشد. به ویژه كه می‌دانیم، حتی جریان ساده پخش مراسم اعطای جوایز از سوی آكادمی علوم و هنرهای سینمایی (اسكار) كه با داوری یك هیئت 5830 نفره صورت می‌پذیرد، هرساله در ردیف پرمخاطب‌ترین برنامه‌های نمایشی در رسانه‌های بین‌المللی تلقی می‌شد و همچنان كه سال گذشته در جریان اعطای جایزه به اصغر فرهادی به عنوان یك فیلمساز ایرانی و نماینده سینمای ایران، شاهد بودیم، حضور غرورانگیز این فیلمساز در معرفی مناسب چهره ایران نقش بسیار ارزنده‌ای داشت و به گمان من، چنین حضوری را گاه حتی می‌توان از برگزاری ده‌ها كنفرانس بین‌المللی و مراودات سیاسی و رایزنی معمول و متداول میان سفیران و دست‌اندركاران روابط خارجی و بین‌المللی نیز مهم‌تر و تاثیرگذارتر تلقی كرد.

3- حضور فیلم‌های بخش غیر انگلیسی زبان اسكار علاوه بر ضرورت داشتن چند پیش شرط اساسی، از جمله به نمایش همگانی در آمدن یك فیلم، پیش از ارسال به آكادمی اسكار و... ، باید همواره با یك ویژگی برجسته نیز همراه باشند كه همانا ویژگی مهم معرفی خصوصیات اقلیمی، بومی و فرهنگی وملی یك كشور است. به همین دلیل درانتخاب ومعرفی نهایی گزینه مورد نظر،باید بر ایرانی بودن یك اثر ، به نحوی كه بتوان جغرافیای فرهنگی واقلیمی و بوم شناختی كشور را در چنین اثری به تماشا گذاشت ، بیش از همه تاكید داشت. خوب به یاد دارم كه، در دو سه دوره ای كه در جمع هیئت منتخب معرفی فیلم ایرانی به اسكار افتخار حضور داشتم ، به خوبی شاهد بودم كه هیئت مورد نظر، فارغ از هر ملاحظه ، همواره براین جنبه از ارزش‌های یك فیلم، تاكید خاصی داشتند. مثلا در سه دوره گذشته (اسكار سال 2010) كه فیلم «اتوبوس شب» در میان نمونه‌های اولیه جای داشت ، با وجود ارزش‌های انكار ناپذیر چنین فیلمی، بیش‌تر به این دلیل كه ما در فیلم «اتوبوس شب» نمی‌توانیم تصویر پر آب و رنگ وشاداب و زنده از ایران با این همه تنوع فرهنگی و رنگین كمان جغرافیایی واقلیمی را به تماشا بگذاریم ، ناگزیر، از سیاهه  نهایی كنارگذاشته شد. به گمان من، اگر با چنین زاویه نگاهی بخواهیم امسال نیز دست به انتخاب بزنیم، شاید بتوان گفت كه در میان مجموعه نمونه‌های موجود، فیلم «یه حبه قند» (سیدرضا میركریمی) مناسب‌ترین گزینه خواهد بود. به ویژه كه این فیلم علاوه برداشتن ویژگی مهم «ایرانی بودن»، دیگر پیش شرط‌های لازم - مثل نمایش همگانی و داشتن نمایش های خارج از كشور و... - را نیز دارا است.

5- به طور معمول، گمانه‌زنی در باره برنده شدن یا حذف یك فیلم در مراحل نهایی داوری‌های اسكار، كار چندان ساده‌ای نیست. در واقع باید به مجموعه فیلم‌های معرفی شده به اسكار در این بخش نگاه كرد. اما با توجه به این كه گویا در سال جاری در مقایسه با دوره‌های گذشته، فیلم‌های غیرانگلیسی زبان با تعداد كم‌تری به اسكار معرفی خواهند شد، احتمال حضور یك فیلم مناسب ایرانی در میان نامزدهای نهایی غیرممكن نخواهد بود./م