به گزارش سرويس اقتصادي باشگاه خبرنگاران    به نوشته روزنامه لوموند، ماريو دراگي رييس بانک مرکزي اروپا تصميم گرفته است از « چاپ پول» به عنوان راه حل بحران بدهي هاي کشورهاي اروپايي استفاده کند. اين بدان معني است که شاخص هاي بانک مرکزي اروپا همچنان رو به وخامت خواهد رفت و در نهايت به سطحي خواهد رسيد که تا کنون هيچ گاه در اقتصادي سرمايه داري نوين ديده نشده است.
در واقع بانک مرکزي اروپا  براي کمک به دولت ها، موسسات خصوصي و دولتي که توانايي بازپرداخت وام خود را ندارند، بار ديگر هزاران ميليارد يورو وام مي دهد.
استفاده از چنين تدابيري از زمان ايجاد پول رايج بوده است. در واقع پول بيشتري چاپ مي شود تا بدهي دولت ها و بانک هاي در حال ورشکستگي پرداخت شود. نتيجه چنين اقدامي نيز همواره يکسان بوده است: پول به تدريج ارزش خود را از دست مي دهد زيرا عرضه گسترده پول موجب افزايش قيمت دارايي (اعم از املاک و مستغلات، مواد اوليه، سهام و..) و حتي کالاهاي مصرفي مي شود. در واقع عرضه پول بيشتر، راه حلي سياسي براي کوتاه مدت محسوب مي شود که در ميان مدت موجب افزايش قيمت ها و کاهش قدرت خريد کساني مي شود که درآمد ثابت دارند.
در واقع اين تورم نوعي ماليات تحميل شده از سوي بانک مرکزي اروپا براي کمک به دولت ها است. با اين وجود تورم در پولي کاملا نابرابر است.  در واقع بايد گفت ماليات بر درآمد روند صعودي دارد و بيشتر بر روي افراد ثروتمند تاثير گذار است که البته اين مسئله اي قابل قبول است. در مورد ماليات بر ارزش افزوده نيز کافي است کمتر مصرف کرد تا در مقابل کمتر نيز ماليات پرداخت کرد. اين مورد نيز به صرفه جويي در هزينه ها کمک مي کند. در مقابل تورم پولي که بانک مرکزي اروپا عامل بروز آن است، بسيار مرگبارتر است زيرا نه تنها قدرت خريد حقوق بگيران و بازنشستگان را کاهش مي دهد بلکه صاحبان سرمايه را نيز در مورد افزايش دارايي هايشان به اشتباه مي اندازد.
در واقع بايد گفت برداشت درستي از تورم وجود ندارد و اين مالياتي است که نمي توان آن را مديريت کرد.
در حال حاضر مشخص نيست که پول هايي که طي پنج سال گذشته وارد بازارهاي جهاني شده است آيا نرخ تورم را به سه، پنج، پانزده و حتي هزار درصد خواهد رساند يا نه؟ حتي مشخص نيست که اين تورم در کدام بخش املاک، انرژي و يا موادغذايي تاثير خواهد گذاشت؟ تنها مي توان گفت اين تورم روزي از راه خواهد رسيد و دولت ها وانمود خواهند کرد شگفت زده شده اند تا به اين ترتيب خود را توجيه کنند.
نمونه هاي اخير افزايش قيمت غلات و نفت بايد به عنوان يک هشدار در نظر گرفته شود هرنوع حادثه مانند جنگ در خاورميانه و يا خشکسالي در آمريکا افزايش قيمت ها را در پي خواهد داشت. اما چرا جوان ترين ها و فقيرترين ها بايد بهاي اين بحران را بپردازند.
ممکن بود اين ترفند زماني در کشورهاي ساختارگرا و متحد کارساز باشد اما در اروپا نمي توان آن را نقطه شروع تاسيس اروپاي فدرال تلقي کرد. اتحاديه اروپا با الگوبرداري از مدل مالي آمريکا به اتحاد دست نخواهد يافت. اين اقدام تنها ورشکستگي کامل اروپا و نابرابري هاي اجتماعي را در اين منطقه به همراه خواهد داشت.
اروپا بدون جوانان خود نمي تواند ادامه حياط دهد و حضور جوانان منوط به کاهش تورم و تحمل اين مسئله است که برخي دولت ها به تنهايي با بحران بدهي هاي خود رو در رو شوند. به عبارت ديگر اروپا بايد ورشکستگي اجتناب ناپذير برخي بانک ها را بپذيرد.
از ماريو دراگي خواسته شده است براي حل بحران بدهي هاي دولتي وارد عمل شود اما اين دخالت براي تورم، براي فقرا براي جوانان و در نهايت براي سراسر اروپا بسيار گران تمام خواهد شد. اين تصميم يک اشتباه تاريخي است.
جوانان اروپايي به زودي اعتماد خود را به رهبران بي اعتبار اين منطقه از دست خواهند داد و براي خروج از بحران به دنبال راه حل هاي سياسي، اما افراطي و مهلک خواهند رفت. در آن شرايط اروپا چندان زنده نخواهد ماند.