مهندس محمد حسینی رشیدی مهر آبادی، دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی عمران آب دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز در خصوص مقاله خود در گفتگو با خبرنگار دانشگاهي باشگاه خبرنگاران گفت: سیل در بین پدیده های طبیعی یکی از بزرگترین عوامل خسارت در شهرهای در حال توسعه می باشد که همواره زندگی، اموال و دارایی های بیشماری از افراد را تحت مخاطره قرار می دهد.
وی افزود: وقوع سیلاب در رودخانه ها و خسارت ناشی از آنها همواره از جمله دغدغه های ساکنین مناطق سیل خیز شهرهای در حال توسعه بوده است و رشد جمعیت، توسعه شهری و صنعتی شدن در شهرها از مهمترین عواملی است که آثار نامطلوبی در هیدرولوژی موضعه آبریز منطقه بر جای می گذارد.

مهر آبادی در ادامه تصریح کرد: شهرهای در حال توسعه با توجه به اینکه با افزایش شهرسازی معمولا افزایش شدت سیلاب های ناشی از بارندگی را نیز به دنبال دارد نیاز به سازه های انتقال و جمع آوری رواناب سطحی برای کاهش سیلاب بیشتر محسوس شده است و همان طور که انتظار می رود برای کنترل آبهای سطحی در شهرهای در حال توسعه، می توان از شبکه  جمع آوری و انتقال آبها سطحی و همچنین از روش سطوح آبگیر در شهرها استفاده کرد.

وی اظهار داشت: جمع آوری و کنترل آبهای سطحی شهرها مانند آبهای پشت بام ها، خیابان ها و سطوح غیر قابل نفوذ می تواند بر روی کنترل و جمع آوری آبهای سطحی شهری تاثیر گذار باشد و از دبی رواناب در جوی ها و کانال های شهرها به مقدار قابل توجهی بکاهد و حجم دبی رواناب در جوی ها و کانال های شهرها به مقدار قابل توجهی بکاهد و حجم دبی رواناب را در حوضه شهری کاهش دهد و خسارت ناشی از سیل و آبگرفتگی ها را که برای ساکنین ایجاد می شود را به حداقل برساند.

وی در پایان خاطر نشان کرد: در این مطالعه از آمار میانگین بارندگی روزانه شهر تهران در کشور ایران از سال 1999 تا 2008 برای مدل سازی سیستم استحصال آب باران پشت بام ساختمان های مسکونی استفاده شده است و تاثیر این نوع سیستم ها در کاهش رواناب و کنترل سیلاب بررسی شده است. با توجه به نتایج و گراف های حاصل از مدل سازی و شبیه سازی سیستم سطوح آبگیر پشت بام ساختمان ها می توان اظهار داشت: با اجرا و ساخت سیستم سطوح آبگیر پشت بام ساختمان های مسکونی درشهر تهران، باعث کاهش رواناب در هنگام بارندگی ها شده است که این امر باعث کاهش سیل در شهرها در هنگام بارندگی می شود./ح