به گزارش مجله شبانه باشگاه خبرنگاران، وبلاگ
قرآن امین در آخرین یادداشت خود به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان نوشت:
در اندیشه بیشتر مفسران، به ویژه پیشینیان،
«تنزیل» ظواهر و «تاویل» خلاف آن و یا محكمات و متشابهات تلقى شده است.
برخى از بزرگان «تاویل» را به واقعیت عینى آیات تفسیر كرده اند و دیدیم بر
پایه احادیث ائمه اهلبیت؛ قرآن
داراى تنزیل است؛ یعنى، در مورد گروهى نزول یافته و تاویل دارد؛ یعنى،
عده اى هستند كه این آیه بدانان بازمیگردد.
به عبارت دیگر، تعیین مصداق
دانش ارجمند تاویل - همچون دانش ظهر و بطن (باز گردانیدن مفاهیم به مصادیق
تازه) - تنها كار راسخان در علم است. بنابراین میتوان گفت كه «تنزیل»
یعنى، مصادیق گذشته و «تاویل» یعنى، مصادیق آینده. (42) و این مطلب از
قانون جرى و اطباق نیز استفاده میگردد. (43) پی نوشت:
42- سیدعلى دزفولى، شناخت قرآن، ص 30 -43
43- علامه طباطبائى; تاویل قرآن
را عبارت از حقایقى میداند كه در ام الكتاب، نزد خداست و از مختصات غیب
او می باشد و بر پایه آیه 80 سوره واقعه (الا المطهرون...) علم به تاویل
(غیب) به نحو استقلال، اختصاص به خدا دارد و «مطهرون» به دلالت این آیه،
حقیقت قرآن را مس می نمایند و
با ضمیمه آیه تطهیر - كه به موجب روایات متواتر، در حق اهلبیت پیامبر(ص)
فرود آمده - اهلبیت رسول خدا(ص) از پاك شدگان و عالم به تاویل (و غیب)
می باشند. (سیدمحمدحسین طباطبائى، قرآن در اسلام،46 -49)
