باشگاه خبرنگاران ،سینمای بدنه آمریکا همواره در آثار تولیدی خود با انواع و اقسام قهرمانان همراه بوده ، قهرمانانی که همزاد دنیای مدرن اند و حیاتشان با حیات مدرنیته وکاپیتالیسم عجین شده است.
طیف گسترده ای از قهرمانان از سوپرمن،اسپایدرمن،هالک،بتمن گرفته تا قهرمانانی با شکل و شمایل انسانی تر مثل آرنولد،راکی،جیمز باند و...اینان زنجیره ای از قهرمانان شهر نشین اند که دائماً در حال نجات تین ایجرهای جین پوشِ مو سیخ سیخ و یا دختران سفید پوست با موهای بلوند هستند.
این قهرمانان واجد یکسری مولفه های شخصیتی خاصی هستند،همه اینها تنها در کلانشهرها سرویس دهی می کنند،در حومه و یا روستاها هر جنایتی که بشود هیچ ارتباطی با اينها ندارد حتی "بتمن" که همیشه سروکله اش از غارهای نمناک و تاریک پیدا می شود با ماشین مجهز و مدرن خود تنها به سوی شهرها می آید تا انسان های مدرن را از خطر برهاند؛از این رو فقط خود را در مقابل کلانشهرنشین ها متعهد می دانند؛یعنی در مقابل نماد و نمود مدرنیته غربی!!
این قهرمان ها در حکم دستگاه های تنفسی کارخانه رویاپردازی اند و سینمای آمریکا با این مردان و زنان شبه اسطوره ای اش به مقابله با دشمنان فرهنگ لیبرال دموکراسی می رود تا آن را از گزند حوادث دور نگه دارد،در واقع این شخصیت های شبه اسطوره ای بازتولید کنندگان فرهنگ غربی هستند.
این مدافعان غلو شده غرب که اغلب به دلیل همین اغراق آمیز بودنشان وجه ای کمیک می یابند؛ همواره مشغول عملیات بر فراز آسمان خراش ها و برج های کلان شهرهای غربی هستند که القا کننده غلبه مدافعان فرهنگ غربی بر فراز همه چیزهاست.
اسپایدرمن یا همان "مرد عنکبوتی" قهرمانی است که لازمه وجودش ارتفاعات و آسمان خراش هاست و در نتیجه در جایی جز نیویورک یا شهرهای این چنینی نمی تواند قهرمان باشد؛از این رو جغرافیای حیات این به اصطلاح قهرمانان جای به جز جهان غرب نیست.
سینمای بدنه آمریکا به کارکرد های قهرمانان و به تبع آن قهرمان پردازی واقف شده و تمام سعی خود را در راه تولید و خلق قهرمانان رنگارنگ به کار می برند؛چه قهرمانانی در لباس انسان مثل "رمبو" و" جیمز باند"،چه قهرمانانی با خصايص حیوانی مثل گرگ (مردان گرگ نما) و یا در جامه موجوداتی با ظاهری عجیب مثل "آواتار" یا "هالک".
قهرمان پروری هالیوود حد و مرز نمی شناسد تا جایی که چند دهه است جنگ تجاوزکارانه علیه ویتنام را بدل به نبردی سراسر شهامت آمیز می نماید و به خورد مخاطبانش می دهد.
در این فیلم ها سربازان متجاوز آمریکایی به عنوان قهرمانانی بی چون و چرا معرفی می شوند که به منظور بسط به اصطلاح دموکراسی! پا به ویتنام گذاشته اند.این وضعیت در فیلم های اخیر هالیوود هم نمایان است و سربازان غربی حاضر در افغانستان و عراق همچون قهرمانان از جان گذشته توصیف می شوند که به نام انسانیت می جنگند.
کاراکتر قهرمان و به تبع آن قهرمان پروری یکی از جذابیت های هنر –صنعت سینماست و در اینجا مسئله بر سر ظرف ایدئولوژیکی است که قهرمان در آن قرار می گیرد.اغلب قهرمانان سینمای بدنه آمریکا مدافعان بی چون و چرای لیبرال دموکراسی و ارزش های غربی اند و در این راه از بروز هیچ خشونتی ابا ندارند.در واقع این شخصیتهای فرا انسانی سربازان فرهنگی غرب محسوب می شوند.
حال پرسشی که جای تعمل دارد؛این است که چرا جریان سینمایی ما به رغم اینکه جامعه ما مملو از قهرمانانی است که در قالب های انسانی رشادت های فراوانی کرده و هر کدامشان قابلیت تبدیل شدن به یک اثر سینمای بلند را دارند از پروراندن قهرمانان خویش عاجزیم.
علاوه بر این ما هشت سال دفاع مقدس را تجربه کرده ایم،جنگی که مملو بود از ایثار، شهادت، شهامت و از جان گذشتگی،ولی هنوز نتوانسته ایم به گونه ای مناسب به قهرمانان خود ادای دین کنیم و همواره در پس پردۀ غفلت آنان را فراموش کرده ایم./ه
یادداشت از: مصطفی انصافی
