به گزارش خبرنگار ورزشي باشگاه خبرنگاران، جام جهانی ایروبیک ژیمناستیک خرداد سال آینده به میزبانی بلغارستان برگزار می شود.

این مسابقات در سه رده سنی بزرگسالان جوانان و نوجوانان میزبان ایروبیک ژیمناستیک سراسر دنیاست در این راستا اردوی آماده سازی ملی پوشان اواسط فروردین سال آینده با سرمربیگری گریگوی آلکان وزاویرژولین در تهران آغاز می شود و تا خرداد ادامه خواهد داشت.

دلسوزی فدراسیون ژیمناستیک برای ملی پوشان این بار امتحانات دردسرساز می شوند.

اعزام بزرگسالان تیم ملی به جام جهانی قطعی است اما دلسوزی مسئولان فدراسیون ژیمناستیک با اعزام جوانان و نوجوانان این رشته ورزشی مخالفت می کند.

اما کمیته ایروبیک ژیمناستیک این دلسوزی را نمی پذیرد و این مساله را برعهده خانواده های ملی پوشان و آینده آنها قرار می دهد.

اینکه آیا آنها می خواهند در ورزش مورد علاقه خود باشند و در آن آینده سازی کنند و به عنوان نخبه شناخته شوند و یا در فصل امتحانات در کشورمان بمانند،تصمیم گیری در این دو راهی برعهده ملی پوشان و خانواده آنهاست و آنها هستند که تصمیم می گیرند یک چاه عمیق باشند یا دریایی بیکران و با عمقی اندک.

این بار بزرگسالان با ترحم فدراسیون روبرو نشده اند و امید دارند در مهم ترین مسابقات خود بدرخشند و نامی نیک از این رشته به جا بگذارند.

ایروبیک ژیمناستیک در یونیورسیاد دانشجویان جهان که مرداد برگزار شد ثابت کرد توان بالایی در درخشیدن های بیش از این را دارد و اگر بتواند حمایت های مسئولان را ببیند به آرمان جهانی شدن خود نزدیک می شود و می تواند افتخاری دیگر برای ایران ایرانی باشد.

در کنار ورزش های خشنی که ایران همواره در آن رتبه های نخست جهانی را به خود اختصاص داده است ایروبیک ژیمناستیک شروع خوبی را در کارنامه خود به ثبت رسانده است،‌با اینکه مدت زمان زیادی از حضور این رشته پرطرفدار در ایران نمی گذرد،‌مسابقات قهرمانی کشوری،‌کلاس های داوری‌،و مربیگری با استقبال خوبی از جانب ورزشکاران مواجه شده است.

اگر به پتانسیل ها توجه نشود نه تنها این نیروی درونی می سوزد بلکه امری به نام پشتوانه سازی معنای خود را از دست می دهد.

بزرگسالان تیم های ملی تا پایان عمر بزرگسالان باقی نمی مانند و چه بسا زودتر از آن که باید ورزش حرفه ای را کنار بگذارند و این جوانان و نوجوانان هستند که باید راه سنگلاخی آنان را ادامه دهند و این ورزش را به جایی که باید برسانند.

پس نه تنها تصمیم گیری های سطحی ممکن است آینده ورزش را به خطر بیندازد بلکه ورحیه ورزشکارانی را که در ابتدای راه هستند تضعیف می کند،‌پس بهتر قبل از اینکه اقدامی نادرست به قانونی مدون تبدیل شود در تنظیم آن تجدید نظر شود./ق