خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران؛ سال هاي سال است كه كودكان براي كسب روزي را امرار معاش خود و خانواده شان درگوشه و كنار اين شهر مشغول به فعاليت هستند تابستان ها در هواي گرم و طاقت فرسا و زمستان در هوايي سوزناك در ميان خودروها در سر چهارراه از شيشه هاي خودرو آويزان مي شوند تا شايد بتوانند اندك روزي خود را از ميان صاحبان خودرو كسب كنند.
اما سوال اينجاست!‌به راستي آيا كسي به فكر كودكان كار كه با سختي در سطح شهر كار مي كنند هست. گلنار يكي از كودكاني است كه درس هاي خود را هم در كنار ترازويي كه نبش خيابان ستارخان در جلوي مانتوفروشي گذاشته است، مي خواند، او كه در كلاس سوم درس مي خواند مي گويد: پدرم در زندان است و مادرم هم درخانه هاي مردم كار مي كند، 2 برادر كوچك هم دارم كه قادر به كاركردن نيستند، براي كمك به مادم مجبور به كار هستم.
طلا يكي ديگر از كودكان كار است كه در خيابان ونك فال مي فروشد، او مي گويد 9 خواهر و برادر هستيم كه همگي كار مي كنيم، بعضي اوقات پول هايي كه از فال فروشي بدست آورده ام را به زور از من مي گيرند به همين خاطر دايي داوود هر چند ساعت يكبار به من سرمي زند تا كسي جرأت گرفتن پول هايم را نداشته باشد.
طلا كه تا به حال درس نخوانده مي گويد: دوست داشتم مثل تمام همسن و سالانم درس بخوانم و به مدرسه بروم ظهرها كه دختران هم سن و سال خودم با لباس مدرسه از جلويم رد مي شوند، حسوديم مي شود.
محمدرضا كه سرچهارراه سردار جنگل گل مي فروشد مي گويد: پدرم فوت كرده و من به عنوان فرزند ارشد خانواده مجبورم كار كنم تا خرج مادر و 3 خواهرم را بدهم.
محمدرضا كه تا كلاس چهارم درس خوانده مي گويد، علاقه اي به ادامه تحصيل ندارم چرا كه اگر درس بخوانم خواهران و مادرم در مضيقه خواهند بود به همين خاطر ترك تحصيل كردم.
بصير كودك 11 ساله تبعه افغان كه به صورت قاچاقي وارد ايران شده در خصوص كار خود مي گويد: پدرم 2 همسر دارد كه هر 2 در افغانستان هستند و 11 خواهر و برادر دارم كه پدرم و من به عنوان پسر بزرگتر به ايران آمديم تا كار كنيم.
من از راه فال فروشي روزي 50 هزار تومان درآمد دارم و تمامي اين پول ها را براي خانواده ام در افغانستان مي فرستم.
او كه كودك تيز و زرنگي است به راحتي از دست ماموران فرار مي كند و بعد از 2 سال هنوز به كار غير قانوني خود در ايران ادامه مي دهد.
اما تا به كي قرار است تا كودكان در گوشه و كنار شهر با شيوه هاي مختلف كار كنند؟
اما مسئولان سازمان بهزيستي باتاكيد بر اينكه بودجه هاي كلاني براي ساماندهي كودكان خياباني اختصاص پيدا مي كند اما كودكان كار در حيطه كاري اين سازمان نيست مي گويند: 11 ارگان دولتي وغير دولتي مسئول ساماندهي كودكان كار وخيابان هستند.
اما دراين بين معاون بهزيستي استان تهران، با اعلام ساماندهي 1009 كودك كار در سال جاري گفت: حدود 53 درصد كودكان تا بيست افغان دارند و فقط 7/46 درصد از كودكان كار ايراني هستند كه ساماندهي مي شوند.
كودكان كار با حضور در خيابان هاو كوچه ها و فعاليت در آن براي امرار معاش شايد گرفتار باندهاي قاچاق مواد مخدر بيفتند و اين موضوع معضلي است اساسي ، معضلي كه شايد در آينده اي نه چندان دور آثار خود را نشان دهد.
اما هاشمي رئيس سازمان بهزيستي كشور چند روز پيش خبري مبني بر تشكيل كميته كودكان كار در كشور باحضورارگان هاي ذي ربط را داد، خبري كه شايد براي بسياري از فعالان حوزه حقوق كودك خبري مسرت بخش بود.
اميدواريم كميته كودكان كار هر چند سريعتر تشكيل شود تاكودكان كشور ما هم بتوانند براساس ضوابط و مقررات كشور همانند ساير هم سن و سالان خود تنها دغدغه شان تحصيل و بازي هاي كودكانه باشد و ديگر شاهد حضور آن ها در خيابان هاو سر چهارراه ها نباشيم./ز
گزارش از زرچيني