حجت‌السلام و المسلمین علیرضا پناهیان، استاد حوزه و دانشگاه در دانشکده کاربردی دانشگاه هنر درباره مفهوم آزاداندیشی گفت: هرکس از آزادی صحبت کرد بپرس چگونه می‌توانی آن را تضمین کنی؟ چگونه می‌توانی آزادی را تثبیت کنی؟ آزاداندیشی یک هنر است. اگر دل شما کار نکند و عاشق نباشد، شما آزاداندیش نمی‌شوی. البته اگر دل شما عاشق باشد، باز آزاداندیش نیستی. پس باید چکار کرد؟ اگر عاشق حقیقت بشوی، عشق به حقیقت تو را وادار به اندیشه‌ورزی می‌کند و تو را از همه موانع و نتایج سطحی و غلط عبور می‌دهد، تا به نتیجه اصلی برسی. اما اگر دوست داشته باشی یک نتیجه‌ای به اثبات برسد، آن‌وقت آزاداندیش نیستی. آزاداندیش بودن یک هنر پیچیده است.
حجت‌السلام پناهیان ادامه داد: علاوه‌بر آزاداندیش بودن هنرمند بودن هم لازم است. هنرمند نباید به هیچ چیز جزء حقیقت تن دهد. افراد باید به دنبال آزاداندیشی بروند. الان جامعه روشنفکران، هنرمندان و ... بدشان می‌آید نگاه ایدئولوژی به آنها بدهی. چون شما توضیح ندادی که تفکر اسلامی همان آزاداندیشی است. تفکر اسلامی یعنی آزاداندیشانه به سوی حقیقت قدم برداری. آن‌وقت می‌بینی به حقیقت می‌رسی. اگر آزاداندیش باشی، می‌فهمی بسیاری از پیشنهاد‌هایی که برای تضمین آزادی می‌دهند خیال‌پردازی است.
این استاد حوزه با بیان اینکه در روایت‌ها آمده کسی اهل حقیقت نباشد، تا به حقیقت نرسد بی‌قرار است، توضیح داد:، اما وقتی به حقیقت رسید، آرام می‌شود. ولی آن کسی که قلبش حقیقت طلب نیست، پیش حقیقت ناآرام است. وقتی از حقیقت فاصله می‌گیرد، آرام می‌شود. اینگونه نیست با منطق و عقلانیت بتوان تمام مسائل را حل کرد.