حسینعلی نریمانی گفت: در حال حاضر منطقه فوق بحرانی اصفهان از نظر پیشروی، بیابان دشت سجزی است، در ۲۰ سال گذشته شهرضا و گلپایگان جزو کانون‌های گرد و غبار نبودند، اما در مطالعات ۲ سال گذشته، این دو منطقه هم جزو کانون‌های بحرانی قرار گرفته اند؛ بنابراین باید منتظر نشان دادن کانون‌های جدید گردوغبار در اصفهان باشیم.
معاون فنی اداره کل منابع طبیعی اصفهان بیان کرد: به استناد گفته‌های هواشناسی منشا ریزگرد‌های فعلی خارجی و از کشور‌های عراق، عربستان و سوریه به سمت ایران حرکت می‌کند، البته نباید از سهم داخلی ریزگرد‌ها غافل شویم.
وی با بیان اینکه در حال حاضر سهم داخلی ریزگرد‌ها در اصفهان کمتر است، افزود: هر سال به دلیل تغییرات اقلیمی با گردو غبار محلی مواجه هستیم و از ۱۰ میلیون و ۷۰۰ هزار هکتار مساحت استان اصفهان نزدیک ۳۰ درصد آن بیابان‌ها است که از این میزان حدود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار هکتار آن مناطق تحت تاثیر فرسایش بادی هستند.
نریمانی گفت: از ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار هکتار مناطق تحت تاثیر فرسایش بادی در استان، یک میلیون و ۵۰۰ هزار هکتار کانون فرسایش بادی است و زمانی که فرسایش رخ می‌دهد به مناطق مسکونی و زیرساخت‌ها آسیب می‌زند.
وی افزود: در طول نیم قرن گذشته ۳۱۰ هزار هکتار از کانون‌های بحران استان تثبیت و تبدیل به جنگل دست کاشت شده‌اند تا جایی که در آران و بیدگل، اردستان، نطنز، کاشان و ... شاهد توسعه جمعیت و صنعت هستیم.
معاون فنی اداره کل منابع طبیعی استان اصفهان با بیان اینکه یکی از مهم‌ترین عوامل و کم هزینه‌ترین راه‌های تثبیت کانون‌های بحران بحث مدیریت است، تاکید کرد: ما باید معادن سطحی که برای خاک رس، گچ، شن و ماسه که بیشتر به‌صورت سنتی به بهره برداری می‌رسد را در مناطق بیابانی کاهش دهیم. به‌عنوان مثال در منطقه سجزی مجوز هفت هزار هکتار معدن گچ داده شده، اما در زیردست آن بیش از ۲۰۰ هزار هکتار عرصه را تحت تاثیر فرسایش بادی قرار داده‌ایم، اما اگر مجوز بهره برداری این ۷ هزار هکتار داده نمی‌شد هیچ اتفاقی رخ نمی‌داد و ۲۰۰ هزار هکتار زیردست آسیب نمی‌دید.