به گزارش خبرنگار کشتی و رزمی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان، تکواندو یکی از قانونمندترین و علمی‌ترین ورزش‌های رزمی است که به اشخاص چیز‌هایی بیشتر از مهارت‌های فیزیکی می‌آموزد. خاستگاه تکواندو کشور کره جنوبی است. به غیر از مهارت‌های رزمی و فیزیکی، رشته تکواندو به پیشرفت ذهنی و روحی بازیکنان کمک زیادی می‌کند. امروزه تکواندو در زمره معتبرترین رشته‌های ورزشی قرار دارد و از شهرت و محبوبیت زیادی در سطح جهانی برخوردار است. از المپیک ۲۰۰۰ سیدنی، تکواندو به رشته‌های المپیکی اضافه شد.
Taekwondo از ۳ هجا Tae, kown, Do تشکیل شده که به ترتیب به معنای پا، ضربه زدن با مشت یا نبرد و نظم و انضباط است. در وهله اول تکواندو به معنای استفاده صحیح از تمام بخش‌های بدن است که با مشت و لگد نشان داده شده است. در مرحله بعدی حفظ آرامش و خونسردی هنگام مبارزه و حفظ صلح در حین مبارزه مدنظر است. در مجموع می‌توان معنای اصطلاحی تکواندو را این گونه توصیف کرد که این رشته استفاده صحیح و مناسب از تمام اعضای بدن برای پایان دادن به مبارزات و ساختن دنیایی بهتر و صلح آمیزتر است.
تکواندو در طول تاریخ ۵۰۰۰ هزار ساله خود همواره پیشرفت کرده تا به رشته‌ای پویاتر تبدیل شود و در طی این سال‌ها با نام‌های زیادی از جمله سوباک و تائه کیون شناخته شده است.
امروزه تکواندو با دیگر رشته‌های رزمی ابداع شده در کشور‌های شرق آسیا، شباهت‌هایی دارد و برخی از ویژگی‌های آن با این رشته‌ها مشترک است.
با این وجود همچنان ویژگی‌های متمایز کننده‌ای در تکواندو وجود دارد که این ورزش را به یک رشته منحصر به فرد تبدیل می‌کند. از نظر جسمی تکواندو رشته‌ای پویا است که ضربات با قاعده پا را در بر می‌گیرد. تکواندو همچنین یک تمرین ذهنی است که شباهت‌های فراوانی با زندگی دارد. از طرف دیگر این رشته از لحاظ جسمی و ذهنی پویاتر از هر رشته دیگری است.
تکواندو را می‌توان با وحدت و هماهنگی آن شناخت. هماهنگی میان ذهن، بدن و زندگی. فلسفه تکواندو این است که هنگام انجام این ورزش باید ذهنی صلح آمیز داشته باشید و میان ذهن و حرکات بدنی خود هماهنگی ایجاد کنید.
تکواندو راهی برای زندگی است. دقیقا چیزی مانند داشتن شغل، تشکیل خانواده و جنگیدن برای به دست آوردن هرچیز دیگری که ارزش تلاش برای رسیدن به آن را داشته باشد. آنچه تکواندو را از سایر رشته‌ها متمایز می‌کند این است که فعالیتی برای بقا در شرایط بسیار خصمانه است. همواره باید بر دشمنی که قصد دارد صدمه‌ای وارد کند، غلبه کرد، اما صرف پیروزی در یک مبارزه برای تضمین امنیت شخص کافی نیست، زیرا ممکن است دشمن دوباره تجدید قوا کند و در صدد تدارک حمله‌ای دیگر برآید. علاوه بر این ممکن است به غیر از کسانی که شکست خوردند، همیشه دشمنان دیگری هم وجود داشته باشند؛ بنابراین هرگز نمی‌توان احساس امنیت کرد، مگر اینکه شخصی به صلح دائمی و پایدار دست پیدا کند. دستیابی به صلح پایدار به وحدت نیاز دارد و هدف تکواندو همین است. در غیر این صورت تکواندو هیچ تفاوتی با مهارت‌های رزمی خیابانی ندارد.
انتهای پیام/