محمدرضا سلمانی عبیات پژوهشگر تاریخ اسلام در گفت‌وگو با خبرنگار گروه استان‌های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، با اشاره به اینکه بعثت پیامبر (ع) موجب دگرگونی در تاریخ و تحول شگرف در ماهیت خداجویی بشریت شد، گفت: جهانِ در آن زمان به یک آیین و یک پیامبر بیش از هر چیز دیگر نیاز دارد. آن قوم جاهلی که دختران را زنده به گور مى‌کرد و فریاد مى‌زد: «قبر عجب داماد خوبى است»! بسیار جنگ مى‌کرد و مى‌پنداشت که این خونریزی‌ها باعث افتخار او محسوب است.
او با برشمرد برخی از عادات جاهلی مردمان پیش از بعثت اظهار کرد: به خرافات و بت‌ها و کاهنان و پیشگو‌ها اعتقاد تام داشتند و ظلم و ستم درمیان آنان شایع بود و عده‌اى به بهره‌کشى مى‌پرداختند و براى مطامع ستمگرانه خود هیچ حد و مرزى نمى‌شناختند و گروهى نیز با رنج فراوان تلاش مى‌کردند و از زندگى جز سختى و مشقت بهره‌اى نمى‌بردند.
سلمانی عبیات با تاکید بر موضوع که در نقاط دیگر جهان نیز اوضاع بهتر از این نبود و آتش بیداد و تباهى و فساد و فحشا کشور روم و امپراتورى ایران را در خود فرو برده بود، افرود: ادیان مختلف، کتب آسمانی و مقدس پیشین، بزرگان و دانشمندان به مبعوث شدن پیامبری در شبهه جزیره اذعان داشته و برخی از ویژگی‌های او را برشمرده بودند.
این پژوهشگر تاریخ اسلام با عنوان اینکه همگان در پی یافتن این شخصیت وعده داده شده از سوی کتب الهی و شخصیت‌های برجسته ادیان بودند، تصریح کرد: در شهر مکّه و در سرزمین حجاز، مردى زندگى مى‌کرد که هیچ‌گاه در باطلى شرکت نجسته، و هرگز از یارى حق کوتاهى نکرده بود و هرگز به گرد گناه نگشته و نیکى و نیکوکارى از حضرتش دور نبود.
او بیان داشت: حضرت محمد (ص) که و در آن زمان به محمد امین مشهور بود، همه شایستگی هاى لازم براى بر دوش گرفتن بار سنگین رسالت و همه نشانه‌هایى که در کتاب هاى آسمانى ذکر شده، در شخصیت او دیده مى‌شود.
محدرضا سلمانی عبیات ادامه داد: او از نظر فخر و عظمت از اصیل‌ترین اعراب و از نظر شرافت و کرامت از والاترین خانواده عرب، و از نظر اخلاق نیکوترین و از نظر کردار برترین، و نزدیک‌ترین آنان به حق و دورترین آنان از باطل برشمرده می‌شد.
این پژوهشگر تاریخ اسلام با اشاره به اینکه بسیار اتفاق مى‌افتاد که حضرت محمد (ص) در مکّه ناپدید مى‌شد، امّا در «حراء» مى‌یافتندش که به عبادت و اطاعت خداوند سرگرم است و به مراسم عبادى خاصّى که براى مکّیان ناشناخته بود مشغول بود، ادامه داد: در یکى از این روزها، پیامبر دوباره از کوه حراء بالا مى‌رود، امّا گویى همه اشیاء را دگرگون مى‌بیند. روحانیتى تازه همه وجود او را فراگرفته و بر شعور و احساساتش چیره شده است، ناگاه به آسمان مى‌نگرد، درهاى آسمان باز شده است، و فرشتگان بر کناره‌هاى آن ایستاده‌اند، و جبرئیل به سوى او فرود مى‌آید و به ایشان مى‌گوید: بخوان... پیامبر از او مى‌پرسد: چه بخوانم؟ و جبرئیل آیات سوره علق را قرائت می‌کند.
این نویسنده تاریخی با عنوان اینکه این رویداد بزرگ در روز ۲۷ ماه رجب به وقوع پیوست که مسلمانان این روز را به عنوان «روز بعثت پیامبر» باشکوه تمام جشن مى‌گیرند، بیان داشت: بدین‌گونه پیامبر به رسالت برانگیخته شد و مرحله‌اى نوین از زندگى مبارک آن‌حضرت آغاز شد. زیرا از این پس ایشان تنها به عنوان انسان پاک نهادى که کار نیکو مى‌کند، و امانت‌ها را به صاحبانش باز مى‌گرداند، و در سخن گفتن راستگو است، و از نزدیکان سرپرستى مى‌کند، به شمار نمى‌آمد. بلکه ایشان اکنون پیامبر نوید بخش و بیم دهنده‌اى بود که مسئولیّت رهبرى انسان به سمت خیر و سعادت، و صیانت آنان از شرور و آفات، بر دوش وى سنگینى مى‌کرد.
او در پایان تاکید کرد: به علاوه با بعثت پیامبر، جزیرة العرب، و حتى همه جهان قدم به مرحله نوینى گذارد. دیرى نخواهد پایید که ستم و ستمگرى و شر و طغیان از جهان رخت بر مى‌بندد، و درهاى خیر و نیکى که به حکومت عدل و نور و خیر و خوبى منتهى مى‌شود، گشاده مى‌گردد.
انتهای پیام/گ