به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره غاشیه هشتاد و هشتمین سوره جزء سی ام و از سوره‌های مکی قرآن کریم است.
این سوره با توصیفی از بهشت و نعمت‌های آن و دوزخ و عذاب‌های آن شروع می‌شود و موضوعات آن درباره توحید و یگانگی خداوند است.
خداوند در این آیات انسان را به سوی آفریدگارشان راهنمایی می‌کند و درباره شگفتی‌های آفرینش مانند شگفتی آفرینش شتر، آسمان، کوه‌ها و زمین، اسرار و شگفتی‌های این مخلوقات و از نبوت پیامبر اسلام سخن می‌گوید و به گوشه‌ای از وظایف پیامبر (ص) اشاره می‌کند. در پایان نیز کافران را با عذاب‌های خداوند تهدید می‌کند و از احوال و عاقبت کار منکران و نیز از خشنودی، شادابی و رستگاری مومنان سخن گفته شده است.
پیامبر اسلام (ص) درباره فضیلت سوره غاشیه می‌فرماید: اگر کسی سوره غاشیه را قرائت کند خداوند در حسابرسی روز قیامت بر او آسان می‌گیرد.
امام صادق (ع) نیز در این باره فرمودند: هر کس در نمازهای واجب یا مستحب سوره غاشیه را بخواند و بر این کار مداومت داشته باشد در قیامت از عذاب دردناک آتش، ایمن است.
تسکین درد (اگر بر دندانی که درد می‌کند قرائت شود) و دفع ضرر‌های احتمالی غذا و سلامتی نوزاد در هنگام تولد از خواص سوره غاشیه است.
فایل صوتی تلاوت سوره غاشیه با صدای شحات انور
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
هَلْ أَتَاک حَدِیثُ الْغَاشِیةِ ﴿۱﴾
آیا خبر «غاشیه» به تو رسیده است (۱)
وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ ﴿۲﴾
در آن روز چهره‌هایی زبونند (۲)
عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ ﴿۳﴾
که تلاش کرده رنج بیهوده برده‌اند (۳)
تَصْلَیٰ نَارًا حَامِیةً ﴿۴﴾
ناچار در آتشی سوزان درآیند (۴)
تُسْقَیٰ مِنْ عَینٍ آنِیةٍ ﴿۵﴾
از چشمه‌ای داغ نوشانیده شوند (۵)
لَّیسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِیعٍ ﴿۶﴾
خوراکی جز خار خشک ندارند (۶)
لَّا یسْمِنُ وَ لَا یغْنِی مِن جُوعٍ ﴿۷﴾
که نه فربه کند و نه گرسنگی را باز دارد (۷)
وُجُوهٌ یوْمَئِذٍ نَّاعِمَةٌ ﴿۸﴾
در آن روز چهره‌هایی شادابند (۸)
لِّسَعْیهَا رَاضِیةٌ ﴿۹﴾
از کوشش خود خشنودند (۹)
فِی جَنَّةٍ عَالِیةٍ ﴿۱۰﴾
در بهشت برین‌اند (۱۰)
لَّا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیةً ﴿۱۱﴾
سخن بیهوده‌ای در آنجا نشنوند (۱۱)
فِیهَا عَینٌ جَارِیةٌ ﴿۱۲﴾
در آن چشمه‌ای روان باشد (۱۲)
فِیهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ ﴿۱۳﴾
تخت‌هایی بلند در آنجاست (۱۳)
وَ أَکوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ ﴿۱۴﴾
و قدح‌هایی نهاده شده (۱۴)
وَ نَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ ﴿۱۵﴾
و بالش‌هایی پهلوی هم چیده (۱۵)
وَ زَرَابِی مَبْثُوثَةٌ ﴿۱۶﴾
و فرش‌هایی زربفت گسترده (۱۶)
أَفَلَا ینظُرُونَ إِلَی الْإِبِلِ کیفَ خُلِقَتْ ﴿۱۷﴾
آیا به شتر نمی‌نگرند که چگونه آفریده شده (۱۷)
وَ إِلَی السَّمَاءِ کیفَ رُفِعَتْ ﴿۱۸﴾
و به آسمان که چگونه برافراشته شده (۱۸)
وَ إِلَی الْجِبَالِ کیفَ نُصِبَتْ ﴿۱۹﴾
و به کوه‌ها که چگونه بر پا داشته شده (۱۹)
وَ إِلَی الْأَرْضِ کیفَ سُطِحَتْ ﴿۲۰﴾
و به زمین که چگونه گسترده شده است (۲۰)
فَذَکرْ إِنَّمَا أَنتَ مُذَکرٌ ﴿۲۱﴾
پس تذکر ده که تو تنها تذکردهنده‌ای (۲۱)
لَّسْتَ عَلَیهِم بِمُصَیطِرٍ ﴿۲۲﴾
بر آنان تسلطی نداری (۲۲)
إِلَّا مَن تَوَلَّیٰ وَ کفَرَ ﴿۲۳﴾
مگر کسی که روی بگرداند و کفر ورزد (۲۳)
فَیعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکبَرَ ﴿۲۴﴾
که خدا او را به آن عذاب بزرگتر عذاب کند (۲۴)
إِنَّ إِلَینَا إِیابَهُمْ ﴿۲۵﴾
در حقیقت بازگشت آنان به سوی ماست (۲۵)
ثُمَّ إِنَّ عَلَینَا حِسَابَهُم ﴿۲۶﴾
آنگاه حساب خواستن از آنان به عهده ماست (۲۶)
انتهای پیام/