جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدای امضای برجام موبهمو تعهدات خود ذیل این توافق را به صورت کامل و شفاف انجام داد، ولی از همان روز اول طرف غربی بدعهدیهای خود را آغاز کرد و چوب لای چرخ برجام میگذاشت. اعمال تحریمهای جدید علیه ایران، تحت عناوینی همچون برنامههای موشکی و حمایت از هستههای مقاومت در منطقه غربآسیا، طی همان ماههای اولیه مشهود بود.
با روی کار آمدن دونالد ترامپ، وی به صورت آشکار از برجام انتقاد میکرد و معتقد بود که باید بار دیگر با ایران مذاکره کند تا امتیازات بیشتری را کسب کند. ترامپ که توافقهای زیادی را زیر پا گذاشت، نهایتا در ۱۸ اردیبهشت ۹۷ از برجام که توافقی بینالمللی بود، به صورت یکجانبه خارج شد. اقدام ترامپ اعتبار مخدوش آمریکا در فضای جهانی را خدشهدارتر هم کرد. پس از آن بود که تحریمهای آمریکا به صورت سریالی متوجه شخصیتهای حقیقی و حقوقی ایران شد. واشنگتن همچنین برای شرکتهای اروپایی خط و نشان کشید که در صورت تجارت با ایران آنها را مشمول تحریمها خواهد کرد.
پس از این اقدام آمریکا ایران خطاب به اروپا تاکید کرد که دیگر باقی ماندن در این توافق معنا و مفهومی برای جمهوری اسلامی ندارد و در صورت عدم اتخاذ گام معناداری از سوی اروپا، تهران به صورت تدریجی، تعهدات خود را کاهش خواهد داد. پس از این هشدار صریح تهران، اروپا به تکاپو افتاد تا بتواند به نحوی ایران را در برجام باقی نگه دارد و محدودیتهای هستهای بر ایران اعمال گردد.
انتهای پیام/