به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره فجر هشتاد و نهمین سوره جزء سی ام و از سوره‌های مکی قرآن است. فجر به معنای سپیده دم است که خداوند در آیه اول سوره به آن قسم می‌خورد و در تفسیر‌های روایی به امام مهدی (عج) دوازدهمین امام شیعیان تفسیر شده است.
سوره فجر با سوگند آغاز می‌شود و به سرگذشت قوم عاد، ثمود و فرعون و فساد و طغیان آنان اشاره می‌کند و می‌گوید انسان در معرض آزمایش الهی قرار دارد اما عده‌ای در این آزمایش شکست می‌خورند که دلایل این شکست نیز بیان شده است.
بنا بر روایتی به نقل از پیامبر (ص) در تفسیر مجمع البیان آمده است؛ سوره فجر به سوره امام حسین (ع) شهرت دارد و در احادیث منظور از «نفس مطمئنه» در آیات پایانی آن، امام حسین (ع) دانسته شده است همچنین نقل شده هر کس آن را در شب‌های ده‌گانه تلاوت کند خداوند او را می‌بخشد و اگر در بقیه روز‌ها تلاوت کند نوری در قیامت همراه او خواهد بود سوره فجر از جمله سوره‌هایی است که بر ضریح کنونی امام حسین (ع) (نصب‌شده در سال ۱۳۹۱ش) حک شده است.
همچنین از امام صادق (ع) نقل شده است: سوره فجر را در نماز‌های واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین بن علی (ع) است و هر کس آن را قرائت کند در قیامت در بهشت با او در یک رتبه است.
فایل صوتی تلاوت آیات ۱۵ تا ۳۰ سوره فجر با صدای شعبان عبدالعزیز صیاد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
فَأَمَّا الْإِنسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿١٥﴾
اما انسان، هنگامى که پروردگارش وى را مى‌آزماید و عزیزش مى‌دارد و نعمت فراوان به او مى‌دهد، مى‌گوید: پروردگارم مرا گرامى داشته است(۱۵)
وَ أَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿١٦﴾
و اما چون وى را مى‌آزماید و روزى‌اش را بر او تنگ مى‌گرداند، مى‌گوید: پروردگارم مرا خوار کرده است(۱۶)
کَلَّا ۖ بَل لَّا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿١٧﴾
ولى نه بلکه یتیم را نمى‌نوازید(۱۷)
وَ لَا تَحَاضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿١٨﴾
و بر خوراک دادن بینوا همدیگر را بر نمى‌انگیزید(۱۸)
وَ تَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَّمًّا ﴿١٩﴾
و میراث ضعیفان را چپاولگرانه مى‌خورید(۱۹)
وَ تُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿٢٠﴾
و مال را دوست دارید دوست داشتنى بسیار(۲۰)
کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿٢١﴾
نه چنان است آنگاه که زمین، سخت در هم کوبیده شود(۲۱)
وَ جَاءَ رَبُّکَ وَ الْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿٢٢﴾
و فرمان پروردگارت و فرشته ها صف‌درصف آیند(۲۲)
وَ جِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ ۚ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنسَانُ وَأَنَّىٰ لَهُ الذِّکْرَىٰ ﴿٢٣﴾
و جهنم را در آن روز حاضرآورند آن روز است که انسان پند گیرد ولى کجا او را جاى پندگرفتن باشد(۲۳)
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿٢٤﴾
گوید:کاش براى زندگانى خود چیزى پیش فرستاده بودم(۲۴)
فَیَوْمَئِذٍ لَّا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿٢٥﴾
پس در آن روز هیچ کس چون عذاب‌کردن او عذاب نکند(۲۵)
وَ لَا یُوثِقُ وَ ثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿٢٦﴾
و هیچ کس چون در بند کشیدن او در بند نکشد(۲۶)
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾
اى نفس مطمئنه(۲۷)
ارْجِعِی إِلَىٰ رَبِّکِ رَاضِیَةً مَّرْضِیَّةً ﴿٢٨﴾
خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد(۲۸)
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿٢٩﴾
و در میان بندگان من درآى(۲۹)
وَ ادْخُلِی جَنَّتِی ﴿٣٠﴾
و در بهشت من داخل شو(۳۰)
انتهای پیام/