به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره رعد سیزدهمین سوره قرآن و در جزء سیزدهم آن قرار دارد.
رعد به معنای غرش آسمان و از آیه سیزدهم گرفته شده است.
این سوره درباره توحید و قدرت خداوند، حقانیت قرآن و نبوت پیامبر اسلام، رستاخیز و وصف بهشت و جهنم سخن می‌گوید. از آیات مشهور این سوره آیه ۲۸ است که آرامش دل‌ها را در گرو یاد خدا می‌داند و آیه ۴۳ که بنابر نظر برخی مفسران، مراد از «من عنده علم الکتاب» امام علی (ع) است.
نقل شده است هر کس سوره رعد را تلاوت کند، خداوند ده برابر ابر‌های موجود در گذشته، حال و آینده به او حسنه می‌دهد و در روز قیامت از وفاکنندگان به عهد الهی خواهد بود.
همچنین از امام صادق (ع) نقل شده است: هر کس سوره رعد را بسیار بخواند، خداوند او را در دنیا به صاعقه هلاک نمی‌کند هر چند از دشمنان اهل بیت (ع) باشد. چنانچه قاری از شیعیان باشد، خداوند او را بدون نگرانی حساب، به بهشت می‌برد و شفاعتش درباره کسانی که می‌شناسد از خاندان و برادران مومنش پذیرفته می‌شود.
فایل صوتی تلاوت آیات ۱۶ تا ۱۷ از سوره رعد با صدای کامل یوسف البهتیمی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
قُلْ مَن رَّ‌بُّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْ‌ضِ قُلِ اللَّـهُ ۚ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُم مِّن دُونِهِ أَوْلِیَاءَ لَا یَمْلِکُونَ لِأَنفُسِهِمْ نَفْعًا وَ لَا ضَرًّ‌ا ۚ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الْأَعْمَىٰ وَ الْبَصِیرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِی الظُّلُمَاتُ وَ النُّورُ ۗ أَمْ جَعَلُوا لِلَّـهِ شُرَ‌کَاءَ خَلَقُوا کَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَیْهِمْ ۚ قُلِ اللَّـهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَ هُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿١٦﴾
بگو:پروردگار آسمان‌ها و زمین کیست؟ بگو: خدا! بگو: پس آیا جز او سرپرستانى گرفته‌اید که اختیار سود و زیان خود را ندارند؟ بگو:آیا نابینا و بینا یکسانند؟ یا تاریکی‌ها و روشنایى برابرند؟ یا براى خدا شریکانى پنداشته‌اند که مانند آفرینش او آفریده‌اند و در نتیجه این دو آفرینش بر آنان مشتبه شده است؟ بگو:خدا آفریننده هر چیزى است و اوست یگانه قهار (۱۶)
أَنزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَالَتْ أَوْدِیَةٌ بِقَدَرِ‌هَا فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَّ‌ابِیًا ۚ وَ مِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِّثْلُهُ ۚ کَذَٰلِکَ یَضْرِ‌بُ اللَّـهُ الْحَقَّ وَ الْبَاطِلَ ۚ فَأَمَّا الزَّبَدُ فَیَذْهَبُ جُفَاءً ۖ وَ أَمَّا مَا یَنفَعُ النَّاسَ فَیَمْکُثُ فِی الْأَرْ‌ضِ ۚ کَذَٰلِکَ یَضْرِ‌بُ اللَّـهُ الْأَمْثَالَ ﴿١٧﴾
همو که از آسمان آبى فرو فرستاد پس رودخانه‌هایى به اندازه گنجایش خودشان روان شدند و سیل کفى بلند روى خود برداشت و از آنچه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مى‌گدازند هم نظیر آن کفى برمى‌آید خداوند، حق و باطل را چنین مثل مى‌زند، اما کف، بیرون افتاده از میان مى‌رود ولى آنچه به مردم سود مى‌رساند در زمین باقى مى‌ماند. خداوند مثلا را چنین مى‌زند. (۱۷)
انتهای پیام/