به گفته دانشیار پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز در ادامه تحقیقات این گروه، در ماه‌های اخیر اولین متمرکزکننده خورشیدی نورزا مبتنی بر ساختار پروسکایتی برومید سرب متیل آمونیوم در اندازه‌های قابل تعمیم به شیشه‌های ساختمانی معرفی شده است.
احمدی با بیان اینکه متمرکزکننده‌های خورشیدی نورزا تیغه‌های ساخته شده از جنس پلیمر و با ضخامت استاندارد شیشه‌های صنعتی هستند که نانو ساختار‌های پروسکایت در داخل آن با غلظت و ابعاد خاص پخش شده‌اند، یادآور شد: در برخورد نور خورشید با این تیغه‌ها، طیف ماوراء بنفش نورتوسط رنگینه‌ها جذب شده و با رنگ سبز باز تابش می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه تبریز تاکید کرد: نور تابشی در داخل تیغه شیشه‌ای هدایت شده و بر روی سلول خورشیدی قرار گرفته در لبه تیغه متمرکز می‌شود.
به گفته وی این ساختار‌ها قابلیت استفاده در شیشه ساختمان‌ها به صورت نیمه شفاف داشته و با متمرکز کردن نور منجر به افزایش بازده سلول خورشیدی و کاهش هزینه از طریق استفاده از سلول‌های خورشیدی کوچکتر نیز خواهند شد و عدم نیاز به سیستم‌های رهیاب نور و توانایی کار در تمامی زوایای تابشی خورشید و در تمامی فصول سال از دیگر نکات قابل تامل در باره این ساختارهاست.
احمدی افزود: هم اکنون حدود ۴۰۰ گیگاوات انرژی مصرفی کشور‌ها از انرژی خورشیدی تامین می‌شود که این مقدار در سال ۲۰۱۷ رشد ۲۵ درصدی داشته است.
وی با تاکید بر اینکه انرژی خورشیدی از جمله انرژی‌های تجدیدپذیر است که با کمترین اثرات زیست محیطی و تغییرات در نرخ تولید قابلیت اجرا در ابعاد خرد و کلان را نیز دارد، خاطرنشان کرد: خوشبختانه با توجه اهمیت موضوع پیشرفت‌ها و شتاب قابل قبولی در تولید علم و استفاده از این منبع خدادادی در کشورمان نیز در حال انجام است. نمونه اولیه ساخته شده در پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز از قدم‌های اولیه در راستای ساختمان‌های سبز یا انرژی صفر نیز می‌باشد که امید است مورد توجه هرچه بیشتر مسولین امر قرار گیرد. به گفته وی، این پروژه در قالب طرح‌های ICRP توسط مرکز مطالعات و همکاری‌های علمی بین‌المللی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری حمایت شده است و نتایج ساخت نمونه اولیه در مجله Solar Energy Materials and Solar Cells با ضریب تاثیر بالای ۵ به چاپ رسیده است.
در این پروژه، ال ناز باقرزاده، آرش نیک نیازی دستیار پژوهشی دانشگاه تبریز (کارشناس ارشد رشته فوتونیک)، بابک علیایی‌فر محقق پسا دکتری دانشگاه تبریز و پروفسور ژان میشل نونزی از دانشگاه کویینز کانادا همکاری داشته اند. همچنین رهبری گروه تحقیقاتی نیز بر عهده سهراب احمدی رئیس پژوهشکده فیزیک کاربردی و ستاره شناسی دانشگاه تبریز بوده است.
گفتنی است: دانشگاه تبریز در سال ۱۳۲۶ با تاسیس دو دانشکده ادبیات و پزشکی فعالیت خود را آغاز کرد و در حال حاضر با داشتن بیش از ۲۱ دانشکده، چندین پژوهشکده و گروه پژوهشی، قطب علمی، ۸۰۰ نفر عضو هیات علمی و بیش از ۲۴ هزار نفر دانشجو و ... یکی از دانشگاه‌های بین‌المللی، سطح یک و برتر کشور است.
انتهای پیام/ش