به گزارش گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اهواز، فصل اول بررسی باستانشناسی محوطه‌های پارینهسنگی حاشیه دشت ایذه خوزستان منجر به ثبت ۱۲۱ غار و پناهگاه صخرهای شد که ۷۰ عدد از آنها دارای آثاری از دوران پارینهسنگی جدید و فراپارینه سنگی هستند.
مژگان جایز، سرپرست و عضو هیئت علمی پژوهشکده باستانشناسی شهرستان ایذه گفت: فصل نخست بررسی غار‌ها و پناهگاههای صخرهای دوران پارینهسنگی در بخشی از دشت ایذه معروف به تنگه آببندان که تنگهای نعل اسبی شکل در حاشیه تالاب فصلی بندون با ساختار‌های کارستی است و منجر به شکلگیری فضا‌های غاری و پناهگاهی متعدد در منطقه شده انجام شد.
وی بیان کرد: در این بررسی تخصصی، ثبت، نقشهبرداری و نمونهبرداری کنترلشده یافتههای فرهنگی دوران پارینهسنگی شامل دستساختههای سنگی سطحی بصورت حرفهای انجام شد.
جایز تصریح کرد: نتایج مقدماتی بررسی تنگه بندون ایذه نشان میدهد که در دوران پارینهسنگی جدید و فراپارینه سنگی، گروه‌های شکارگران ـ. گردآورندگان در دفعات مکرر و به صورت فشرده از فضا‌های غار و پناهگاههای صخره منطقه به عنوان سکونتگاههای کوتاهمدت و طولانیمدت استفاده میکرده اند.
سرپرست و عضو هیئت علمی پژوهشکده باستانشناسی اذعان داشت: تعداد و تراکم بالای محوطه‌های پارینه سنگی و فراوانی دست ساخته‌های سنگی این دوران در این منطقه به وضوح نشانگر اهمیت بالای این منطقه در مطالعات پارینهسنگی ایران است.
وی با بیان اینکه بررسی دشت ایذه اولین بار در دهه ۱۹۷۰ میلادی توسط باستانشناس آمریکایی «هنری رایت» به صورت موردی صورت گرفت اظهار کرد: فصل نخست بررسی غار‌ها و پناهگاههای صخرهای تنگه بندون به بازبینی و تکمیل مطالعات سالهای گذشته و همچنین بررسی مناطق جدیدی متمرکز است که برای اولین بار مورد بررسی پیمایشی پیاده و فشرده قرار گرفتهاند.
به گفته مژگان جایز نتایج این فصل از بررسی که با مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صورت گرفته، شامل تعیین محوطه‌های دارای نهشتههای فرهنگی مناسب برای کاوش در فصول آتی این طرح میشود که در آن مطالعات دیرین اقلیمشناسی منطقه بر اساس مطالعه رسوبات نهشتهشده در کف تالاب فصلی نیز پیشبینی شده است.
این باستانشناس افزود: اهمیت دشت ایذه به طور کلی در مطالعات پارینه سنگی ایران و زاگرس بالاخص در موقعیت جغرافیایی آن به عنوان منطقهای مابین زاگرس مرکزی و جنوبی است.
جایز با بیان اینکه این منطقه مرز بین قلمرو‌های فرهنگی است که به احتمال زیاد گروه‌های شکارگران - گردآورندگان متفاوتی در آنها سکونت داشتهاند اظهار داشت: به همین دلیل تداوم مطالعات باستان شناسی پارینه سنگی در این منطقه منجر به آشکار شدن نتایج علمی در زمینه جابهجاییهای جمعیتی گروه‌های انسانی در انتهای دوران پارینه سنگی میشود
انتهای پیام/گ