محققان تصور می‌کنند که این روش می‌تواند بسیار سریع دارو یا آنتی بیوتیک مورد نیاز را به محض ایجاد زخم به بدن افراد برساند.
به همین منظور در این مطالعه پژوهشگران از "پلیمرهای زیست تخریب پذیر"(biodegradable polymers) استفاده کردند و داروها را به صورت کنترل شده درون آنها قرار دادند.
پلیمرهای زیست تخریب پذیر نوع خاصی از پلیمر هستند که پس از انجام کار خود تخریب می‌شوند. این پلیمرها به صورت طبیعی و مصنوعی ساخته شده و عمدتا از استر، آمید و اتر تشکیل می‌شوند. خواص و مکانیزم شکست آنها توسط ساختار دقیق خودشان تعیین می‌شود.
به عنوان مثال، پلیمرها می‌توانند به وسیله عرق پوست تجزیه شوند و یا ممکن است پلیمرها از خون برای آزاد شدن دارو استفاده کنند.
پلیمر ماده‌ای با مولکول‌های بزرگ است که از به هم پیوستن واحدهای کوچک تکرار شونده که "تکپار" یا "مونومر" نامیده می‌شود، ساخته شده است.
یکی دیگر از موضوعاتی که پژوهشگران در حال حاضر بر روی آن کار می‌کنند، استفاده از تکنیک‌های متفاوت برای تولید محصولات مختلف و سازگار با یکدیگر است.
پلیمرها می‌توانند قابل جذب، الکتروریسی یا قالب‌بندی باشند و این به ان معنا است که یک کت سنگین می‌تواند ساختار پلیمری کاملا متفاوتی نسبت به یک شلوار داشته باشد.
بیشتر بخوانید:ساخت الیاف پارچه‌ای از آب
الکتروریسی فرایندی جهت تولید انواع نانوالیاف و میکروالیاف از محلول‌های مواد پلیمری، سرامیکی یا محلول‌های کامپوزیتی متشکل از پلیمر- نانوذرات و همچنین مذاب‌های مواد مذکور میباشد. الکتروریسی را ریسندگی الکترواستاتیکی یا برق‌ریسی نیز نامیدهاند.
"رنه رسی"(René Rossi)، مدیر این پروژه، گفت: با استفاده هدفمند از فیبر می‌توانیم محصولات هوشمندی را تولید کنیم. در حال حاضر در حال آزمایش وبررسی خواص این محصولات و مواد جدید هستیم.
منبع: ایسنا
انتهای پیام/