به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبر گاران جوان؛ فرانک پرتو آذر با رتبه اول در رنکینگ آسیا یکی از نوابغ بانوان ایرانی در رشته دوچرخه سواری ماده کوهستان محسوب می‌شود. فرانک یکی از امید‌های کسب مدال در بازی‌های آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ محسوب می‌شد که با یک اتفاق غیر قابل پیش بینی مدال را از دست داد. او تمام تلاش خود را برای کسب مدال انجام داد تا علاوه بر رسیدن به هدفش، پاداش مدال را کسب کند. پرتوآذر ملی پوش دوچرخه سواری کوهستان پیش از اعزام به بازی‌های آسیایی دوچرخه‌ای را تهیه کرد که برای خریداری کردن آن از فدراسیون مبلغی را قرض کرد و تمام نگرانیش پس ندادن این مبلغ است. همچنان جامعه دوچرخه سواری و فرانک چشم انتظار تعلق گرفتن پاداش از سوی کمیته ملی المپیک به او هستند. این ملی پوش با حمایت‌های لازم مالی می‌تواند یکی از پدیده‌های المپیک ۲۰۲۰ باشد. همچنان که یکی از پدیده‌های بازی‌های آسیایی جاکارتا ۲۰۱۸ محسوب می‌شد. با بی توجهی به ملی پوشان مستعد، انگیزه آن‌ها را از بین نبریم.
فرانک پرتو آذر ملی پوش دوچرخه سواری کوهستان در گفتگو با خبرنگار گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان گفت: متولد ۱۳۶۶ و زاده شهر شیراز هستم. در حال حاضر دانشجوی ارشد مهندس عمران هستم که به علت ورزش حرفه‌ای در ادامه تحصیلم وقفه افتاده است. از سال ۸۸ تمام اوقات فراغت خود را رکاب می‌زدم و دوچرخه سواری برایم مفرح و دوست داشتنی بود. از آن جایی که به طبیعت علاقه‌مند بودم باعث شد ماده کوهستان را انتخاب کنم. پس از تمام کردن مقطع لیسانس، وقفه‌ای که بین ادامه تحصیلم از مقطع لیسانس تا ارشد اتفاق افتاد، تمرینات دوچرخه سواری را بیشتر کردم. در آن زمان هیچ مسابقه‌ای برای بانوان وجود نداشت و در آن مقطع زمانی به خاطر نبود چشم انداز و نبود آینده‌ای روشن به دنبال ادامه تحصیل رفتم.
او اظهار کرد: در سال ۹۲ پس از کنکور ارشد تصمیم گرفتم به طور جدی دوچرخه سواری را دنبال کنم. در آن زمان برنامه‌ای از سوی فدراسیون برای بانوان وجود نداشت. من سال ۹۳ دوچرخه سواری را به صورت حرفه‌ای آغاز کردم چرا که دقیقا از همان سال اردو‌ها برای بانوان آغاز شده بود. همیشه تلاش می‌کردم آمادگی جسمانی خود را حفظ کنم و در مسابقات انتخابی شرکت کردم و به عضویت تیم ملی در آمدم. سال ۹۳ دقیقا همزمان با بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ بود و در آن زمان هدف خود را بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ گذاشتم که هدف خیلی مهمی برایم محسوب می‌شد. هیچ وقت تصور نمی‌شد که بانوان به مسابقات برون مرزی اعزام شوند و حتی با نتیحه‌ای مطلوب باز گردند. در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ با وجود حضور اول بانوان جایگاه خوبی کسب کردیم، اما متاسفانه من نتوانستم نتیجه‌ای که با مدال همراه باشد را بگیرم.
پرتوآذر درباره پارگی زنجیر دوچرخه خود در بازی‌های آسیایی بیان کرد: رشته کوهستان یک مسیر ثابتی دارد که تعداد دور‌هایی که رکاب زده می‌شود بستگی به تصمیم داور دارد. استارت در این رشته بسیار مهم است و جایگاهی که در استارت بدست می‌آوریم در نتیجه‌ای که کسب می‌شود بسیار اهمیت دارد. نفرات جلویی شانس بیشتری در جایگاه بهتر خواهند داشت. من در بازی‌های آسیایی جاکارتا با وجود فشار و سرعت بالا استارت بسیار خوبی زدم تا بتوانم جزو نفرات اول باشم. وقتی وارد مسیر شدم نفر اول رقابت بودم، اما به ناگهان چرخم ایستاد. در ابتدا علتش را نمی‌دانستم، زیرا تا به حال برایم این مشکل پیش نیامده بود و وقتی ایستادم متوجه پارگی زنجیرم شدم. در آن لحظه باورم نمی‌شد که برای من در چنین مسابقه مهمی این اتفاق بیافتد. در کوهستان مسیر سر بالایی و سر پایینی دارد و تنها کاری که در آن شرایط از من بر می‌آمد آن بود که مسیر‌های سر بالایی را تا جایی که می‌توانستم می‌دویدم و سر پایینی را با چرخ می‌رفتم تا بتوانم با کمترین زمان خود را به منطقه‌ای برسم که از تیمم کمک بگیرم تا زنجیر چرخم را تعویض کنند. در دوچرخه سواری قانون تعویض چرخ وجود ندارد. یک دور مسابقه ۴ و نیم کیلومتر بود که با دوچرخه بین ۱۶ تا ۱۷ دقیقه طول می‌کشید و با شرایط من ۲۱ دقیقه زمان برد.
ملی پوش کوهستان کشورمان گفت: طبق قوانین موجود در دوچرخه سواری پیش از مسابقه شرکت کنندگان می‌توانند مسیر مسابقه را از نزدیک مشاهده کنند. مسیر مسابقه را به صورت شخصی انتخاب کرده بودند و مانند یک ویلا دور تا دور آن دیوار کشیده شده بود. میزبان بازی‌های آسیایی تا 2 روز قبل از مسابقه به شرکت کنندگان اجازه حضور در مسیر مسابقه را نداد. اما مسیر را میزبان در اختیار بازیکنان خود قرار داده بود.
او افزود: پس از پارگی زنجیر دوچرخه سواری در بازی‌های آسیایی، باز خورد مردم نسبت به من مثبت بود که این موضوع برایم بسیار ارزشمند است، اما متاسفانه به هدف که کسب مدال بود نرسیدم. همیشه تلاش کردم هدفمند باشم و کسب مدال برایم یک هدف است و باید آن را به ثمر برسانم. یک هدف بسیار بزرگی دارم و تا زمانی که به آن نرسم، دوچرخه سواری را ادامه خواهم داد. اصلی‌ترین هدف من کسب مدال المپیک است و شاید به افرادی که خود تجربه دوچرخه سواری حرفه‌ای را دارند بگویند آن را غیر معقول می‌دانند. من غیر معقول فکر نمی‌کنم و، اما هیچ وقت کوچک نیز فکر نخواهم کرد.
فرانک که با اشاره به خریداری دوچرخه توسط ملی پوشان گفت: همیشه بازیکنان ملی پوش ماده کوهستان دوچرخه هایشان را خود خریداری می‌کنند. قطعات دوچرخه را هم فدراسیون برای مسابقات تهیه می‌کند و در اختیار ملی پوشان قرار می‌دهد. پیش از اعزام به بازی‌های آسیایی فدراسیون برای تهیه لوازم یدکی از مربی تیم ملی درخواست کرد تا لیست لوازم مورد نیاز و هزینه‌ها را اعلام کند تا فدراسیون تامین بودجه کند و لوازم با کیفیتی خریداری کند. مطمئن هستم لوازم یدکی که فدراسیون تهیه کرده است و من از آن‌ها استفاده کردم جزو مرغوب‌ترین‌ها بوده است و در این موضوع هیچ شکی وجود ندارد.
او تصریح کرد: پیش از بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ من به دنبال خریداری دوچرخه بودم. دوچرخه‌های خوبی که به ایران وارد می‌شود محدود و مشخص شده است که به چه نفراتی داده می‌شود. زمانی که قرار شد من دوچرخه تهیه کنم وسط فصل بود و دوچرخه‌های خوب تمام شده بود. اصل هزینه این دوچرخه‌ای که خریداری کردم ۹ هزار یورو است. با توجه به ارتباطاتی که مربی من با یکی از تیم‌های مطرح جهان داشت و آن‌ها بازی من را در یک دیدار از مسابقات دیده بودند دوچرخه را نصف قیمت به من فروختند. هنگام خرید دوچرخه گفته شد تربیت بدنی استان شیراز و فدراسیون به من کمک می‌کند. هنگام خریداری چرخ از فروشندگان دوچرخه برای پرداخت هزینه فرجه یک ماهه گرفته بودم. به هنگام پرداخت هزینه دوچرخه در اردو ایتالیا به سر می‌بردم. در آن شرایط به هیچ وجه نتوانستم هزینه دوچرخه را تهیه کنم و از فدراسیون حدود ۱۳۰۰ یورو قرض گرفتم و آن‌ها از من رسید دریافت کردند.
او بیان کرد: فدراسیون دوچرخه سواری گفته بود برای من از شرکت‌هایی که در داخل ایران چرخ‌ها را از قبل وارد کردند چرخی را تهیه می‌کند. من خودم با تمام شرکت‌هایی که داخل ایران بود صحبت کردم، چون وسط فصل بود چرخ مناسبی برای اینکه من رکاب بزنم نداشتند. چرخ هایشان برای سطح نیمه حرفه‌ای بود و به درد سطح حرفه‌ای نمی‌خورد. تا پارسال از حامی مالی برخوردار بودم و الان حامی مالی ندارم و شاید بتوان گفت: به خاطر شرایط اقتصادی حامی مالی کم شده است و چون هزینه‌ها بسیار بالا رفته است، خیلی از شرکت‌ها دیگر حاضر نیستند که حامی مالی شوند و هزینه‌ها را پرداخت کنند. به هنگام پرداخت هزینه دوچرخه در اردو ایتالیا به سر می‌بردم.
ملی پوش دوچرخه سواری کشورمان اظهار کرد: چین همیشه مدعی قهرمانی بوده است و اگر نتایج کوهستان را از زمانی که این رشته المپیکی شده است بررسی کنیم متوجه می‌شویم که کشور چین همیشه یکی از سه سکو برتر را برای خود کرده است مگر آن که بازیکنانش را به مسابقات اعزام نکرده باشد. در حال حاضر آن‌ها نگران هستند که یک کشور دیگر برایشان در بازی‌های آسیایی مدعی شود. اگر مدال به من تعلق می‌گرفت، من بین 2 بازیکن چینی قرار می‌گرفتم. از تجربه‌ای که از سال ۲۰۱۴ و سال‌های قبل‌تر دارم تاکنون چنین اتفاقی نیافتاده است. بازیکنان دیگر کشور‌ها همیشه بعد از چینی‌ها قرار گرفته اند. در مسابقه قهرمانی آسیا که شرکت کردم کشورهای دیگر با وجود رقیب بودنشان مرا تحسین میکردند. بانوان ایرانی، چون با حجاب رکاب می‌زنند بسیار مهم است که چگونه دوچرخه سواری می‌کنند. برای دیگر کشور‌ها بسیار جالب است که با حجاب می‌توانیم برای آن‌ها رقیب باشیم. با پیشرفتی که داشتیم مطمئنا دیگر کشور‌ها منتظر نمی‌مانند تا ما پیشرفت کنیم. کشورهای چین ، ژاپن، تایلند و فیلیپین در حال سرمایه گذاری در دوچرخه سواری هستند.
او گفت: افرادی هستند که می‌گویند وقتی از دوچرخه سواری پولی بدست نمی‌آوری چرا ادامه می‌دهی؟ من می‌توانم از رشته تحصیلیم درآمد خوبی داشته باشم، اما به خاطر دوچرخه سواری نتوانستم درسم را تمام کنم و ادامه آن را در یک زمان مناسب گذاشتم. اگر افرادی پیش از من می‌آمدند و مسیر را باز میکردند اکنون راه برای پیشرفت بیشتر من آسان‌تر بود. در بسیاری از راه‌ها اولین باری است که پا گذاشته می‌شود و موانع سر راهم بسیار زیاد است. علاقه مندم برای نسل بعدی بانوان راه هموار‌تر باشد؛ چرا که این رشته پتانسیل بسیار خوبی دارد و مسیر پیشرفت برایش است. اگر فردی بخواهد در این رشته به جایگاهی برسد قطعا خواهد رسید.
پرتوآذر درباره رقابت‌های قهرمانی جهان گفت: من دوشنبه ۱۲ شهریور برای بازی‌های قهرمانی جهان اعزام خواهم شد. قهرمانی جهان مهمترین رویدادی است که هر ساله برای رشته کوهستان اتفاق می‌افتد. هدف بسیار بزرگی دارم و آن رسیدن به المپیک است. بازی‌های آسیایی برای من نصفه به پایان رسید و نتوانستم در آن کسب مدال کنم و بسیار ناراحت هستم، چون برایش بسیار تلاش کردم. من پتانسیل کسب مدال را داشتم و به خاطر یک اتفاقی که پیش بینی نمی‌کردیم این مدال را از دست دادم. دید من به جلو است و نیت من رسیدن به هدف بزرگتر از آسیا است و برای آن برنامه ریزی کرده ام. پس از بازگشت از بازی‌های آسیایی جاکارتا بیماری سختی را پشت سر گذاشتم. شاید از لحاظ بدنی کمی افت کرده باشم، اما این دلیل نمی‌شود که نخواهم حداکثر تلاشم را برای بهترین نتیجه انجام ندهم. ایران اولین باری است که در مسابقات قهرمانی جهان حضور پیدا می‌کند و من تنها بازیکن اعزامی ایران هستم. اصلا انتظار مدال را ندارم، چون سطح آسیا با اروپا و آمریکا متفاوت است. اکنون در مسیر پیشرفت هستیم و می‌شود یک روز کار بسیار بزرگی را رقم زد. سیستم کوهستان در کشور چین بسیار پیچیده است و سابقه ورزشی خاصی ندارند. ورزشکاران چین در مدت یک سال در رقابت‌ها شرکت می‌کنند و پس از آن کنار می‌روند و نمی‌شود آنالیزی خاصی از آن‌ها داشت.
او گفت: تنها کشور آسیایی به غیر از ایران که در این رقابت ثبت نام کرده است کشور تایلند است. رشته کوهستان خاص اروپا است و در این مسابقه به مصاف رقبای اصلی خواهم رفت.حریفانم بازیکنانی هستند که سطح بازی هایشان بسیار بالا است و سال‌ها سابقه رکاب زدن در کوهستان را با بالا‌ترین علم دارند. ایران هم با سرمایه گذاری می‌تواند به سطح بالایی برسد. با یک بار حضور در رقابت‌های قهرمانی جهان نمی‌توان ادعا کرد نتیجه خوبی گرفته خواهد شد، چرا که با رقبای قدرتمندی از کشورهای سوئیس یا فرانسه رقابت می کنیم. رشته کوهستان برای آمریکا و اروپا بوده است و علم ایران در این رشته مختص به تصاویری بود که در فضای مجازی وجود داشته است و واقعیت را کامل متوجه نمی‌شدیم. با حضور اولین مربی خارجی تفاوت‌ها را کاملا احساس کردیم.
او افزود: در حال حاضر مربی تیم ملی کوهستان، "پریموث استرانکار" است که یکی از بازیکنان برتر کوهستان بوده و در المپیک نیز شرکت کرده است. او تفاوت‌های سطح ما را می‌دانست و در روز‌های اول مسائلی را به ما یاد می‌داد که دید ما را عوض کرد. پریموث ماهی گیری را به ما یاد داد و برای ما ماهی نگرفت. سطح بازی ما نسبت به قبل بسیار متفاوت شده است و چارچوب‌هایی را که برای ما داشتند بسیار مفید واقع شد.
پرتو آذر بیان کرد: فدراسیون برنامه‌ای برای اعزام قهرمانی جهان نداشته است و من از طرف یک گروه دوچرخه سوار حرفه‌ای سوئیس اعزام می‌شوم. این گروه به ایران آمدند و یک مستند از دوچرخه سواری کوهستان بانوان ایران ساختند. یکبار با این گروه بحث شد که من دنبال چه چیزی هستم که در پاسخ به این سوال گفتم دوست دارم حداقل یک بار در خط استارت مسابقات قهرمانی جهان باشم. این گروه صحبت‌هایی را با میزبان انجام دادند و میزبان تمام هزینه‌های من را به این مسابقات به عهده گرفتند.
ملی پوش دوچرخه سواری کشورمان با اشاره به سطح بالای دوچرخه سواری قهرمانی کشور بیان کرد: خوش حالم که سطح مسابقات قهرمانی کشوری بهتر از سال قبل می‌شود. وقتی دختران دوچرخه سوار با من حرف می‌زنند علاقه دارم که تمام تجربیاتم را در اختیار آن‌ها قرار دهم. تیم ملی در رده‌های پایه، تیمی ندارد، اما تعداد دخترانی که به دنبال شروع رشته کوهستان هستند زیاد است. امیدوارم سرمایه گذاری در رده‌های پایه بانوان صورت بگیرد و جامعه دوچرخه سواران بانوان زیاد شود تا بتوانیم تعداد نفرات اعزامی را به مسابقات بیشتر کنیم. قطعا با اثبات پتانسیل بانوان در دوچرخه سواری تعداد بانوان در این رشته به مرور زمان بیشتر خواهد شد و نتیجه بهتری خواهیم گرفت.
او درباره تهیه دوچرخه در دیگر کشور‌ها گفت: دیگر کشور‌ها دوچرخه هایشان را حام مالی تهیه می‌کند و قیمت دوچرخه در دیگر کشور‌ها پایین‌تر است. دوچرخه‌هایی که ما تهیه می‌کنیم همه وارداتی است و برند داخلی برای نداریم و سطح آن کاملا با دوچرخه‌های دیگر کشور‌ها برابری می‌کند.
او افزود: اگر سهمیه المپیک مهم است باید برای آن برنامه ریزی شود. به خاطر شرایط اقتصادی که برای فدراسیون من وجود دارد نمی‌توانم به مسابقات مهمی که روی رنکینگ اثر می‌گذارد اعزام شوم. اگر در مسابقات شرکت نکنیم نمی‌توانیم برای کسب سهمیه المپیک موفق شویم. تبلیغات جذب بانوان به رشته کوهستان بسیار کم است و به راحتی می‌توان بانوان را جذب این رشته کنند. بستر دوچرخه سواری خوب نیست. مسیر‌های مناسب دوچرخه سواری در ایران وجود ندارد. افرادی که حاضر باشند دائم کنار خیابان و جاده دوچرخه سواری کنند کم است، زیرا اصلا این مسیر امن نیست. در ماده کوهستان می‌توان در مکان‌های مختلف تکنیک‌های متفاوتی را تمرین کرد. دور دریاچه ورزشگاه آزادی پیستی را ساختند تا ما بتوانیم در آن جا تمرین داشته باشیم، اما یک مدت مسابقات در این پیست برگزار می‌شد که شرایطش همچون مسابقات کوهستان نبود و در آن زمان هیچ شهری میزبان نشد.
پرتو آذر بیان کرد: بعد از مسابقه از سوی یکی از خبرگزاری، به من خبر رسید که به احتمال خیلی زیاد جایزه نفر سوم به من اختصاص داده می‌شود، اما در این زمینه شخصی با من صحبت نکرده است. بعد از مسابقات رئیس امور بانوان با من صحبت کرد، اما درباره این مساله چیزی مطرح نشد. تمام تلاشم را انجام دادم تا بهترین اتفاق بیافتند، اما شرایطی پیش آمد که مدال از دستانم دور شد.
پرتو آذر در پایان گفت: برای حفظ رنکینگ اول آسیایی ماده کوهستان که در اختیار من است باید در مسابقاتی که امتیاز بین المللی دارد شرکت کرد. من نفر اول رشته کوهستان در ایران هستم و مابقی بازیکنان از من می‌پرسند که تکلیف این رشته چه می‌شود. رشته کوهستان اگر حمایت شود ورزشکاران می‌تواند عملکرد درخشانی داشته باشند. حضور در مسابقات بسیار مهم است. همیشه اتفاق‌های مهم با حضور ورزشکاران در رقابت‌های مهم صورت می‌کرد. شاید قاطع نتوان گفت در المپیک ۲۰۲۰ کسب مدال می‌کنیم، اما همین که حضور داشته باشیم باعث پیشرفت می شود. ما بخشی از تمریناتمان در جاده برگزار می‌شود. ما مسیر مناسبی برای تمرین نداریم. تمرین در کنار جاده بسیار خطرناک است. در اروپا دوچرخه سواری یک ارزش است.
انتهای پیام/
کاشکی ما هم دوچرخه سوار بودیم