به گزارش خبرنگار
حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، سی‌ودومین نشست حلقه ماه کانون ادبی فرهنگی کلمه با موضوع نقد و بررسی مجموعه داستان کوتاه «دستمال خامک دوزی» اثر «ریحانه بیانی» نویسنده افغانستانی مهاجر در سالن آسمان حوزه هنری استان قم برگزار شد.
حسین ورجانی منتقد ادبی و داستان نویس ایرانی با بیان این مطلب که نزدیکترین ملت ها به مردم ایران، ملت شریف افغانستان هستند، اظهارداشت: دو ملت ایران و افغانستان به دلیل اشتراکات مذهبی، زبانی، فرهنگی و نیز سرمایه‌های علمی مشترکی چون مولانا، فردوسی و ابن سینا هیچگاه از یک دیگر جدا نبوده و نخواهند بود.
وی با بیان اینکه بنده از سال 1387 به این سو افتخار استادی ریحانه بیانی نویسنده مجموعه دستمال خامک دوزه را داشته ام، به نقد و بررسی این مجموعه پرداخت و خاطر نشان کرد: نویسنده در این مجموعه همواره به بیان مضامینی چون بیان فرهنگ مادری در دیار غربت و مصائب دوری از خاک مادری پرداخته است و تلاش کرده تا با ایجاد یک فضای غربت متاثر از مهاجرت مخاطب را تحت تاثیر قرار داده و با خود همراه سازد که همین موضوع باعث بالا رفتن ارزش مطالعاتی این اثر در زمینه مطالعات فرهنگی و اجتماعی مردم افغانستان گردیده است.
این منتقد ادبی در ادامه با نقد به این موضوع که متاسفانه نقش لحن و گویش محلی مردم افغانستان در این مجموعه بسیار کمرنگ بوده تشریح کرد: یک نویسنده حرفه‌ای می بایست همواره به گنجینه واژگانی فولکلور و محلی خود ارزش بگذارد و همیشه در خلق آثار خود از آنها بهره ببرد.
ورجانی همچنین لحن و زبان زنانه حاکم در این مجموعه را از نقاط قوت نویسنده برشمرد و تشریح کرد: داستان های خانم بیانی را به دلیل همین فضای خاص روایی می توان به جرات از برترین داستانهای مهاجرت دانست.
لازم به ذکر است از دیگر بخش های این نشست می توان به شعرخوانی اعضای کانون اجرای موسیقی ستنی و برگزاری آیین رونمایی و جشن امضای مجموعه ی شعر سی پاره منم استاد محسن سعیدی اشاره کرد.