کاشکی آمده بودی و زمین سرد نبود
این همه روی زمین آدمِ نامرد نبود
خسته‌ام! مهدیِ من! حال مرا می‌فهمی؟
حال من را که نصیبم به جز از درد نبود
تو بهاری و اگر آمده بودی؛ گل‌ها
دلشان منتظر حادثه‌ای زرد نبود
تو اگر آمده بودی همه انسان بودیم
نفسمان این همه هر جایی و ولگرد نبود
هیچ کس اهل ریاکاری و تزویر و فریب
هیچ کس مدعی آن چه نمی‌کرد نبود
ندبه‌ها و فرج و العجل و عهد... چه سود؟
کاش این شهر پر از آدمِ بی درد نبود...
وحیده افضلی
انتهای پیام/