غلامرضا طریقی، شاعر در گفتگو با خبرنگار
حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با اشاره به مسئله کتابسازی در تمام حوزه های ادبیات از جمله شعر، گفت: امروزه کتابسازی در حوزه شعر را به دو صورت می‌بینیم. در یک شکل آن، اغلب دوستانی هستند که آثار بدون کیفیت و بی‌ارزش منتشر می‌کنند.
وی ادامه داد: این افراد در بخش فرهنگی در یک اداره کار می‌کنند و برای به دست آوردن جایگاه بهتر باید اثری تالیف شده داشته باشند. برای این دسته از افراد اهمیتی ندارد که به چه قیمتی شعر خود را چاپ می‌کنند حتی خرید شعر نیز برای آنها مهم نیست.
طریقی عنوان کرد: تنها این مسئله برایشان با ارزش است که امتیازشان در محل کارشان افزایش پیدا کند. این افراد در منصب خود نیز جای کسانی هستند که باید کتاب داشته باشند.
وی افزود: دسته دیگر از کتابسازی‌ها در حوزه شعر را افرادی انجام می‌دهند که سابقه‌ای در شعر دارند و کارشان یک مقدار مورد توجه مردم قرار می‌گیرد و مخاطب پیدا می‌کند. هنگامی که یک یا دو نشر به آنها برای انتشار اثرشان پیشنهاد می‌دهند و آنها نیز به اندازه کافی شعر برای چاپ ندارند به راههای مختلف از کارهای خودشان یا دیگران منتشر می‌کنند. گاهی فردی با 10 تا 15 اثر، مجموعه شعر جدید خود را چاپ می کند. یک بخشی از این اتفاق هنگامی رخ می‌دهد که فرد می داند هر اثری را که منتشر کند، به فروش می‌رسد.
این شاعر با اشاره به مقصر دانستن ناشر در کتابسازی در حوزه شعر، بیان کرد:در یکی از تازه ترین راههای کتابسازی ژستی در فضای شعر ایجاد شده است. در این ژست ناشر کتاب‌هایی با عنوان غزل هایی پس از نیما یا عاشقانه‌های معاصر را منتشر می‌کند.
وی بیان کرد: این مسئله قابل احترام است آن هم هنگامی که فرد پس از چند ماه تحقیق اثر را چاپ می‌کند. امروزه شاهد این مسئله هستیم که فرد ترانه‌های دهه 60 یا 70 و گزیده غزل را در بازار کتاب ارائه می‌دهد. امروزه بدون اینکه صاحب اثر اطلاعی داشته باشد، این کار را انجام می‌دهند.
طریقی اظهار داشت: یک دلیل تمایل ناشران به انتشار آثاری با عناوین ترانه‌های دهه 60 یا 70 و گزیده غزل‌ها این است که مسئولیتی در قبال انتشار این دسته از آثار برای وی وجود ندارد. از طرف دیگر به دلیل آنکه این دسته از آثار یک بار مجوز انتشار گرفته اند، با وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای چاپ اثر با مشکل مواجه نمی‌شوند.
این شاعر اظهار داشت: از سویی دیگر مخاطب نیز بر کتابسازی تاثیر می‌گذارد. در شعر دو نوع مخاطب موقت و حرفه‌ای وجود دارد. مخاطب موقت شعر تحت تاثیر فضای مجازی و تبلیغات قرار دارد و پس از گذشت مدت زمانی از تعداد آنها کاسته می‌شود. اما یک طیف گسترده‌تر و عمیق‌تر مخاطبان شعر هستند که تعدادشان اندک است و خیلی باهوش هستند. این دسته از مخاطبان هنگامی که کتابسازی را از طرف شاعر یا ناشر ببینند، فاصله می‌گیرند و ناشر مجموعه غزل‌ها یا دست نوشته‌های فلانی را که هیچ کیفیتی ندارد، منتشر می‌کند. این مخاطب موقت شعر است که سبب می‌شود ناشر دست به این کار بزند.
انتهای پیام/