به گزارش
گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان، شبکه الجزیره در گزارشی به روابط روسیه و ترکیه پرداخت.
بر این اساس، در ابتدای این گزارش آمده است: آیا روسیه و ترکیه دوباره با یکدیگر روابط حسنه برقرار می‌کنند و کدورت‌های پیش آمده در پی سقوط جنگنده سوخو 24 روس را به فراموشی می‌سپارند؟
پس از دیدار امروز رجب طیب اردوغان، رییس جمهور ترکیه با همتای روس خود، ولادیمیر پوتین در سنت پترزبورگ به نظر پاسخ این سوال مثبت است. پیش از این دیدار هم شاهد اقدامات آشتی‌جویانه از دو طرف بودیم. رییس جمهور ترکیه 12 ژوئن، روز ملی روسیه را به این کشور تبریک گفت، در 27 ژوئن به خانواده خلبان کشته شده روس تسلیت گفت و با آنها ابراز همدردی کرد و در نهایت در 29 ژوئن با پوتین تلفنی گفتگو کرد. مهمتر از این موارد، حمایت پوتین از اردوغان درست پس از کودتای نافرجام نظامی ترکیه در 15 ژوئیه بود. این اقدامات تمامی گام‌هایی بود که دو کشور پیش از دیدار در سنت پترزبورگ برای مصالحه با یکدیگر برداشته بودند.
با این وجود، مدت‌ها پیش از کودتای نافرجام ترکیه، آنکارا می‌کوشید سیاست خارجی خود را بازسازی کند. ترکیه در این مدت روابط خود را با تل آویو احیا و پیشنهادهای عملی به مصر ارائه کرد. حتی فراتر از این، حدس و گمان‌هایی مبنی بر تلاش آنکارا برای ایجاد رابطه با بشار اسد مطرح شد. پس از کودتای نافرجام 15 ژوئیه در ترکیه، ایران و روسیه از دولت حزب عدالت و توسعه حمایت کردند.
پس از ساقط شدن جنگنده سوخو 24 روس به وسیله جنگنده اف 16 ترکیه، مسکو تحریم‌های گسترده‌ای را علیه آنکارا وضع کرد. این تحریم‌ها به صنعت گردشگری، کشاورزی و بخش پر رونق ساخت و ساز ترکیه اثر منفی شدید گذاشت.
در ادامه این گزارش آمده است: به احتمال فراوان، جامعه بازرگانی ترک‌ها در روسیه با ایجاد کانال محرمانه گفتگو میان دو کشور، زمینه را برای عادی سازی روابط مسکو و آنکارا بدون تخریب وجهه ترکیه مهیا کرد. با این وجود، تصمیم روسیه برای برداشتن ممانعت شرکت‌های هواپیمایی و تورهای گردشگری به سفر به سواحل مدیترانه ترکیه برای نجات فصل گردشگری به نظر دیر هنگام است.
نگارنده گزارش در ادامه می‌افزاید: به نظر می‌رسد شکاف میان غرب و ترکیه، آنکارا را به روسیه نزدیک کرده است. آنکارا آمریکا را متهم می‌کند که همکاری‌های لازم را برای استرداد فتح الله گولن، رهبر کودتای نافرجام ترکیه به این کشور انجام نمی‌دهد. بسیاری از مردم ترکیه، آمریکا را مقصر اصلی کودتای این کشور می‌دانند. اغلب شهروندان ترک اروپا را به دلیل همراهی نکردن با اردوغان سرزنش می‌کنند و از این اتحادیه به دلیل تمرکز یک جانبه بر سرکوب کودتاگران انتقاد می‌کنند.
تجربه تاریخی نشان می‌دهد وقتی آنکارا از روابط با غرب خسته می‌شود، به طرف روس‌ها تمایل پیدا می‌کند. این اتفاق در جنگ 2003 عراق، در میانه سال‌های 1997 تا 1999 -- زمانی که اتحادیه اروپا مانع از ایجاد گفتگوهای عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا شد -- و در تهاجم به قبرس در سال 1974 اتفاق افتاد. به نظر می‌رسد ما شاهد وقوع دوباره این اتفاق هستیم. البته این یک هشدار است. با این وجود، ترکیه نیازمند حمایت‌های ناتو از خود در برابر قدرت روزافزون روس‌ها در مرزهایش است.
در سوی دیگر، روسیه و ترکیه پیشتر در جنگ سوریه در نقطه مقابل یکدیگر قرار داشتند. مسکو پیشتر برای حمایت از حکومت بشار اسد در مقابل شورشیان، اقدام به اعزام نیروی هوایی به این کشور کرده بود. روسیه در سوریه تلفات زیادی را متحمل شده است. در یکم ماه مارس میلادی، یکی از بالگردهای نظامی این کشور در سوریه منهدم شد. حتی اگر روس‌ها در سوریه موفق باشند، بهتر است که هر چه زودتر برای جلوگیری ازعملیات فرسایشی به توافقی درباره جنگ این کشور دست یابد. برای تحقق این امر، حضور ترکیه اگر چه کافی نیست، اما ضروری به نظر می‌رسد. همکاری علیه تروریست‌های داعش در عراق و سوریه در راس دستور جلسه دو کشور قرار دارد.
این گزارش در پایان خاطرنشان می‌کند: به دلایل متعدد، آنکارا و مسکو منافع خود را در همسو می‌دانند و می‌کوشند روابط خود را بهبود بخشند.
انتهای پیام/