به گزارش
گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ طبق گفتۀ دانشمندان کار کردن به صورت تمام‌وقت بعد از سن ۴۰ سالگی، تأثیرات مثبتی برای مغز به همراه نخواهد داشت. انجام کار بیش از سه روز در هفته در این سن می‌تواند به توانایی افراد برای فکر کردن آسیب وارد کند.
بر اساس تحقیقی که توسط سازمان تحقیقات اقتصادی و اجتماعی ملبورن انجام شده، کار کردن تا ۳۰ ساعت در هفته می‌تواند تأثیرات خوبی برای مغز افراد بالای ۴۰ سال به همراه داشته باشد، اما انجام کار در بازه‌های زمانی بیشتر از این ساعت می‌تواند افراد را بیشتر در معرض خطر قرار دهد. این تحقیق مشخص کرده در مقایسه با فردی که هیچ کاری در این سن انجام نمی‌دهد، ۶۰ ساعت کار در هفته می‌تواند توانایی شناختی افراد را تحت تأثیرات مخرب قرار دهد.
محققان با انجام آزمایشی در این زمینه به بررسی ۳۰۰۰ مرد و ۳۵۰۰ زن در کشور استرالیا پرداختند. طی این تحقیق، آن‌ها با استفاده از یک تست سرعت، توانایی‌های این افراد را برای خواندن کلمات با صدای بلند، از بر خواندن فهرستی از ارقام و منطبق ساختن مجموعه‌ای از اعداد با واژه‌های مورد نظر ارزیابی کردند. محققان اظهار می‌دارند که آزمون خواندن، معیاری برای توانایی «دانستن» محسوب شده در حالی که دو آزمون دیگر به هوش سیال (بخشی از توانایی «فکر کردن» که شامل حافظه، استدلال انتزاعی و استدلال اجرایی است) مربوط می‌شود.
پایین بودن امتیازات در افراد بالای ۴۰ سالی که به‌طور تمام‌وقت کار می‌کردند با این تصور که کار کردن طولانی‌مدت‌تر می‌تواند به فعالیت ذهنشان کمک کند مغایرت داشت.
اکنون سوال این است که آیا بعد از سن ۴۰ سالگی، توانایی انجام کار کمتر می‌شود و باید ساعت‌های کاری را کاهش داد؟ بیشتر افراد به صورت تمام‌وقت کار می‌کنند اما مسئله، نوع کاری است که آن‌ها انجام می‌دهند. برخی از پژوهش‌ها به دنبال پاسخ‌گویی به این سؤالند که آیا درصورت داشتن مشاغل تفکرمحور، توانایی افراد برای فکر کردن به همین صورت باقی خواهد ماند؟
محققان می‌گویند شناسایی اثرات سببی حاصل از نوع کار بر روی عملکردهای شناختی افراد بسیار دشوار است. افراد ممکن است بر اساس توانایی‌های شناختی که دارند، در مشاغل خاصی منتسب شوند. هنوز مشخص نیست که چرا کار کردن بیشتر از ۳۰ ساعت در هفته، تأثیرات خوبی برای مغز به همراه ندارد، در حالی که ساعت‌های کاری کمتر می‌تواند تأثیراتی مثبت بر روی آن داشته باشد.
طبق گفتۀ پژوهشگران، کار کردن می‌تواند حکم یک شمشیر دولبه را داشته باشد. بر این اساس، کار کردن طولانی‌مدت که می‌تواند فعالیت مغز را شبیه‌سازی کند، در عین حال می‌تواند منجر به بروز خستگی و استرس گردد. این مسأله می‌تواند با اثرات مخرب شدیدی بر روی عملکردهای شناختی افراد همراه باشد.
از لحاظ حفظ عملکرد شناختی، کار کردن تمام‌وقت (۴۰ ساعت در هفته) هنوز هم از کار نکردن بهتر و مؤثرتر است، اما این مسأله هم‌چنان باعث افزایش تأثیرات مثبت کار کردن نخواهد شد. محققان گفته‌اند نتایج به دست آمده در این زمینه ممکن است بسته به این که افراد در کشورهای مختلف از چه میزان تعطیلات در سال برخوردار می‌شوند، متغیر باشد. مسلما بررسی‌ها و تحقیقات مشابه در این خصوص می‌تواند باعث شود که طرحِ کار کردن تمام وقت تا سن ۶۷ سالگی، از محبوبیت کمتری در کشورهای مختلف برخوردار شود.
منبع:سلامت آنلاین
انتهای پیام/