به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ روزنامه انگلیسی گاردین با انتشار گزارشی در پایگاه اینترنتی خود نوشت: حدود دو میلیارد و هفتصد میلیون نفر در جهان دست‌کم یک ماه در سال، از دسترسی به آب آشامیدنی تازه محروم هستند. با ادامه روند کنونی مهاجرت از روستاها به شهرها، این مشکل در آینده جدی‌تر خواهد شد. در حال حاضر، 4 میلیارد نفر از مردم جهان در شهرها زندگی می‌کنند. پیش‌بینی می‌شود تا پیش از سال 2050 (1429)، نیز 2.5 میلیارد نفر دیگر بر جمعیت شهرهای جهان افزوده شود. این بدان معناست که در آینده‌ای نه‌چندان دور، شمار افرادی که دسترسی به آب تازه نخواهند داشت، بیش از پیش افزایش خواهد یافت.
در ادامه این گزارش نام شهرهای جهان با کمترین میزان بارندگی سالانه آمده است.
اَسوان شهری در جنوب مصر یکی از گرم‌ترین و پرآفتاب‌ترین نقاط کره زمین محسوب می‌شود. دمای هوای این شهر در تابستان تا 41 درجه سلسیوس می‌رسد. میزان بارندگی در اسوان کمتر از یک میلی‌متر در سال است. برخی سال‌ها نیز در این شهر بارندگی وجود ندارد. با این حال، اهالی اسوان مشکل چندانی برای تأمین آب مورد نیاز خود ندارند؛ زیرا این شهر نزدیک رود نیل قرار دارد. سد اسوان نیز در فاصله کمی از این شهر و در جنوب آن واقع شده است. از سوی دیگر، دریاچه ناصر، یکی از بزرگترین دریاچه‌های مصنوعی جهان، نیز نزدیک این شهر قرار دارد.
در برخی نقاط جهان –از جمله ایالت «کالیفرنیا» در آمریکا- در پی خشکسالی‌های اخیر و کاهش بارندگی‌ها، برداشت از آب‌های زیرزمینی به‌طور نگران‌کننده‌ای افزایش یافته است. «لس‌آنجلس» آمریکا و «سائو پائولوی» برزیل نیز از خشکسالی چند سال اخیر در امان نماندند. گزارش‌ها نشان می‌دهد در طی خشکسالی اخیر، ذخایر آبی در سائو پائولو به 6 درصد کاهش یافت و برخی ساکنان این شهر را وادار به مهاجرت به مناطق دیگر کرد. با عبور از دوران بحرانی، اکنون نام این دو شهر دیگر در میان مناطق کم‌آب جهان قرار ندارد.
«لیما،» پایتخت پرو که نزدیک «ساحل پرو،» یکی از خشک‌ترین بیابان‌های جهان قرار دارد، نیز یکی دیگر از شهرهای کم‌آب جهان است. جمعیت این شهر حدود 8.5 میلیون نفر است. میزان بارندگی سالیانه در لیما به سختی به یک سانتی‌متر می‌رسد. یک‌پنجم ساکنان این شهر به شبکه آب آشامیدنی شهری دسترسی ندارند. با این حال اهالی لیما با به‌دام انداختن رطوبت بالای هوا که گاهی تا 98 درصد می‌رسد، کمبود آب شرب خود را جبران کرده‌اند.
میزان بارندگی در منطقه خاورمیانه نیز بسیار پایین و منابع آب شرب این منطقه بسیار محدود است. در حقیقت، پنج کشور کویت، بحرین، امارات، مصر و قطر دارای کمترین میزان منابع آب شرب تجدیدپذیر هستند. با این وجود، این کشورها به‌همراه عربستان بخشی از ثروت بدست‌آمده از صاردات نفت را در کارخانه‌های نمک‌زدایی از آب شور سرمایه‌گذاری می‌کنند.
میزان بارندگی سالیانه در سنگاپور نیز در مقایسه با جمعیت این شهر پایین است. مسئولان این شهر از طریق واردات آب از مالزی، بازیافت فاضلاب و نمک‌زدایی از آب شور به مقابله با بحران کم‌آبی پرداخته‌اند.
در این گزارش از نوار غزه و شهر امان، پایتخت اردن نیز به‌عنوان دو منطقه دیگری که با بحران کمبود آب آشامیدنی درگیر هستند، نام برده شده است. شاید بتوان گفت «صنعا،» پایتخت یمن، کم‌آب‌ترین شهر جهان است. خشکی طبیعی و کمبود بارندگی، سوء‌مدیریت، افزایش روزافزون جمعیت و برداشت بی‌رویه آب از سفره‌های زیرزمینی پایتخت یمن را در وضعیت بحرانی قرار داده است. حتی پیش از آغاز حملات متجاوزان ائتلاف سعودی نیز این شهر با مشکل بحران کمبود آب آشامیدنی دست به گریبان بود. تنها 48 درصد ساکنان این شهر (با جمعیت 2.2 میلیون نفر) به آب لوله‌کشی دسترسی دارند. بقیه اهالی صنعا مجبورند آب آشامیدنی خود را 10 برابر گران‌تر و از تانکرهای آب تأمین کنند.
انتهای پیام/