کیومرث پوراحمد در مورد تجربه بازنمایی اقوام در سینمای ایران گفت: اهمیت لهجه از کودکی برای من شکل گرفت و تا زمانی که بزرگ شدم و راه خودم را در سینما شناختم، تمایل به ساختن آثاری با لهجه گوناگون پیدا کردم و چنانچه مطلع هستید، چندین پروژه با این رویکرد ساختم.
وی افزود: نکته مهم دیگر به زمان ورود کارخانه ذوب آهن به اصفهان برمی‌گردد که با خود هزاران کارگر و تکنسین وارد کرد که عینا شاهد کم رنگ تر شدن لهجه اصفهانی بودم. از طرفی ورود وسائل ارتباط جمعی مزید بر علت شد تا لهجه اصفهانی رقیق‌تر شود به این جهت سعی کردم لهجه اصفهانی را در آثارم بگنجانم تا ماندگار شود.
کارگردان «قصه های مجید» با اشاره به تغییرات فضای سینما از دهه های قبل تا به حال بیان کرد: در دوران آقای بهشتی فضای سینما کارگردان‌سالاری بود و ما تعیین می‌کردیم چه فیلمهایی ساخته شود و هر فیلمسازی بر اساس قومیت‌های مختلف آثاری را تولید می کرد و تنوعی از آثار می دیدیم اما دیگر این موضوع رو به کم رنگی رفت و سینما دست افرادی افتاد که از تنوع فیلم ها کاسته شد. به نحوی که می‌توان گفت برخی از این افراد کاسب هستند تا هنرمند و سینماگر و نمی خواهند بفهمند زمانی که برای اثری مانند «شهرزاد» وقت و هزینه بگذارند، پیامد بسیار مثبتی به دنبال خواهد داشت.
وی افزود: برای این افراد قومیت و لهجه و پرداختن به قصه‌های متنوع و در کل فعالیت حرفه ای در سینما شوخی است و فقط یاد گرفتند از ستاره ها برای فروش فیلمها استفاده کنند که در اصل می‌توان گفت به نوعی سینمای مستقل به تنگنا آمده و حمایت نمی‌شود سینمایی که چرخه سینما به دست اوست.
سید روح الله حسینی مدیرعامل مدرسه ملی سینما اظهار داشت: نفس اصلی جلسات ما پیوند بین سازمان سینمایی و دانشگاه تهران است. علاوه بر این بدل شدن به نقطه اتصال حوزه اندیشه، نظر، اجرا و عمل یکی دیگر از اهداف ماست که خواسته دکتر ایوبی نیز است. چنانچه وی این مکان را یک مرکز علمی در تصمیمات پژوهش‌های سینما می داند.
وی افزود: امیدوارم دانشگاه هنر، دانشگاه تهران و سایر دانشگاه‌هایی که به نحوی با موضوع آموزش و پژوهش سینمایی سر و کار دارند، مدرسه ملی سینمای ایران را در این زمینه یاری کنند تا به نقاط مثبتی دست پیدا کنیم.
در ادامه بهروز محمودی بختیاری زبان‌شناس و دانشیار پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پژوهش خود در زمینه نشانه‌شناسی فرهنگی اقوام ایرانی در سینمای داستانی ایران پرداخت و اهمیت زبان، لباس، محل زندگی و در کل قومیت به معنای واقعی در سینما و بازتاب و اهمیت بالای آن اشاره کرد.
شهاب الدین عادل کارگردان سینما و تلویزیون و عضو هیات علمی دانشکده سینما تئاتر دانشگاه هنر در خصوص ملاحظات مفهومی بازنمایی اقوام در سینمای داستانی ایران عنوان کرد: حوزه بین رشته ای مقوله‌ای است که در سینمای دنیا به آن توجه می‌‌شود و شامل سه بخش است. اول انسان‌شناسی فرهنگی خواهد بود که مردم‌نگاری و مردم‌شناسی زیر‌شاخه‌های آن است و در سینمای دنیا جایگاه و اهمیت بالایی دارد، متاسفانه در سینمای ما از این مقوله و در کل پژوهش که امری مهم است، استفاده نمی شود و بیشتر فیلمها بر اساس تجربه شکل می گیرد.
وی افزود: دومین بحث مردم شناسی اجتماعی است که بیشتر روی فرهنگ و جوامع خاص تمرکز دارد و سومین مورد مقوله مطالعات فرهنگی خواهد بود که از مهمترین حوزه های مورد استفاده در سینمای دنیاست و شامل جامعه شناسی، رسانه، اقوام، رویکردهای اقتصادی، مباحث جهانی و ... است که از بین تمام موارد بیشتر به اقوام و روزمرگی آنها می پردازد. متاسفانه جای خالی این مورد نیز در سینمای ما حس می شود که مستلزم گنجاندن آن در دروس دانشگاهی است.
گفتنی است؛ در این مراسم مجتبی راعی، ابوالحسن داوودی، علیرضا داوودنژاد، محرم زینال‌زاده و ... حضور داشتند.
انتهای پیام/