به گزارش گروه بین الملل باشگاه خبرنگاران جوان؛ رادیوی ملی آمریکا (ان‌پی‌آر) با انتشار مصاحبه‌ای در وبسایت خود نوشت: نکته عجیب درباره نشست جهانی بشردوستی که روز دوشنبه در استانبول برگزار می‌شود، غیبت سازمان پزشکان بدون مرز است. این سازمان غیرانتفاعی که در حوزه پژوهش‌های بشردوستانه در مناطق جنگ‌زده و کشورهای مصیبت‌زده فعالیت می‌کند، در اوایل ماه مه، پس از 18 ماه فعالیت به منظور آمادگی برای اجلاس یاد شده اعلام کرد قصد مشارکت در آن را ندارد. گفته می‌شود دلیل اصلی این کناره‌گیری آن است که اعضای سازمان معتقدند دولت‌ها در اجرایی کردن اهداف اجلاس بشردوستانه پیش‌قدم نشده‌اند.
رادیو ملی آمریکا در این خصوص مصاحبه‌ای به شرح زیر با مدیر اجرایی سازمان انجام داد:
س: شما در بیانیه‌ای که منتشر کردید، گفتید: «اجلاس بشردوستی جهانی از اهداف خود دور شده است، به طوری که دیگر خبری از اقدامات موثر بشردوستانه و واکنش‌های فوری به ویژه در مناطق دارای بیماری‌های مسری وجود ندارد. لطفا در این مورد بیشتر توضیح دهید.
ج: زمانی که برنامه کامل اجلاس در اختیار ما قرار گرفت، متوجه شدیم در این نشست اهداف اصلی و اولویت‌های سازمان یا به عبارتی واکنش به برخی از مهمترین فوریت‌های پزشکی و بشردوستانه مد نظر قرار نگرفته است. این ناکارآمدی در مناطقی مثل سوریه، یمن، سودان جنوبی و جمهوری آفریقای مرکزی نمود بیشتری یافته است. نظام بشردوستی جهانی اغلب در تحقق اهداف اصلی خود مبنی بر کمک به قربانیان جنگ عملکرد ضعیفی داشته است. نگرانی ما از این بابت است که اجلاس بشردوستی جهانی نتواند اقدامات موثری را جهت تغییر این وضع انجام دهد.
س: آیا کناره‌گیری سازمان پزشکان بدون مرز به عنوان نماد اقدامات و کمک‌های بشردوستانه از اجلاس جهانی انسان‌دوستی نشانه‌ای از فروپاشی نظام جهانی بشردوستی محسوب می‌شود؟
ج: نکته مسلم این است که جهان باید توجه بیشتری را به مکان‌های آسیب‌دیده مثل یمن، جمهوری دموکراتیک کنگو، سودان جنوبی و بروندی معطوف کند و این مناطق نیاز به تدابیر سیاسی محکم‌تری دارند. همچنین نقش کمک‌های بشردوستانه نباید نادیده گرفته شود. برای مثال، مناطق جنگ زده سوریه نیاز جدی به کمک‌های درمانی دارند. برچیدن بیمارستان‌ها در این مناطق کمکی به حل مشکلات نمی‌کند. شاید بتوان این اتفاق را به جای فروپاشی نظام جهانی بشر دوستی، نوعی فروپاشی در قوانین جنگی قلمداد کرد که صد البته مسئله نسل‌های گذشته نیز هست.
س: تصمیم شما برای خروج از اجلاس دارای پیامی واضح است؛ دریافت‌کنندگان این پیام چه کسانی هستند؟
ج: دولت‌هایی که قصد کمک به مردم آسیب دیده در مناطق جنگ‌زده را دارند، مد نظر قرار گرفته‌اند. همچنین از سازمان‌های غیرانتفاعی امور بشردوستانه انتظار می‌رود فعالیت‌های گسترده‌تری را در این مناطق به انجام برسانند. چنین امری از طریق افزایش ظرفیت‌های لجستیک در منطقه به منظور واکنش سریع و موثر امکان‌پذیر است.
س: درخواست از دولت‌ها برای ایفای تعهدات و ارائه کمک‌ها همواره پای ثابت نظام امور انسان‌دوستی بوده است. با توجه به این موضوع چه نهاد یا سازمان‌هایی از قدرت لازم جهت اعمال قوانین بین‌المللی امور بشردوستانه برخوردارند؟
ج: باید توجه شود اقدامات اجلاس جهانی انسان‌دوستی متکی به سازمان خاصی نبوده و کاملاً داوطلبانه صورت می‌پذیرند. زمانی که صحبت از قوانین بین‌المللی به میان می‌آید، این دولت‌ها هستند که می‌توانند تعهدات را اجرا کنند. از جمله آن‌ها می‌توان به قوانین جنگ و قوانین مرتبط با پناهندگان سیاسی اشاره کرد.
س: هر سال نشست‌های زیادی در خصوص امور بشردوستانه صورت می‌گیرد. چه موضوعی باعث شده است اجلاس جهانی بشردوستی به طور اخص از سوی شما ناکارآمد تلقی شود؟
ج: دلیل اصلی آن را می‌توان تا حدود زیادی در شکل و ساختار اجلاس جستجو کرد. به عبارتی دولت‌ها کنترل موثری بر روی فرآیندهای اجلاس نداشته و نمی‌توانند چارچوبی را برای مسئولیت‌های اجلاس مشخص کنند.
انتهای پیام/