برای فهم بهتر موضوع به معنای کلمه رجوع می‌کنیم. دو کلمه «تعویذ» و «تعویض» را نباید با یکدیگر اشتباه کرد.
«تعویض» مصدر یا اسم مصدر و به معنای «عوض کردن» است. اما «تعویذ» اسم است و «به دعایی که می‌نویسند و به طور معمول به بازو یا گردن می‌بندند» اطلاق می‌شود:
«من تعویذی دارم آهنین از حرزهای سلیمان پیغامبر به خط سریانی به قلم جنیان بر بیاض پرنیان نبشته.»
(بختیارنامه)
انتهای پیام/