به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛  برخی افراد خود را شاعر پیشه می نامند، این مسئله تا چه حد حقیقت دارد؟ برای درک بهتر این موضوع به سراغ معنای لغوی کلمه می رویم. برخی فضلا اصطلاح « شاعر پیشه » را غلط می دانند و چنین استدلال می کنند که همراه کلمه « پیشه » باید نام آن پیشه بیاید نه نام دارنده آن. بنابراین به جای ترکیب « شاعر پیشه » باید « شاعری پیشه » گفته شود.

این نکته هم اگر به طور منطقی درست باشد اما در عمل رعایت نشده است. به دلیل آنکه در متون معتبر زبان فارسی، به طور غالب نام دارنده پیشه آورده شده است، نه نام خود پیشه

در سفرنامه ناصر خسرو آمده است:
« چنین گوید ابومعین حمید الدین ناصربن خسرو ....... که من مخردی دبیرپیشه بودم و از جمله متصرفان در اموال و اعمال سلطانی.»

براین قیاس می توان گفت که ترکیب شاعر پیشه نیز درست است.



انتهای پیام/