به گزارش خبرنگار
حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ خانه تئاتر این روزها شبیه هیچ جایی نیست، نه شبیه صنف و سندیکایی برای اهالی تئاتر و نه حتی شبیه موسسه ای برای حمایت این عرصه و نه خانه ای که اهالی تئاتر درآن احساس امنیت کنند.
خانه تئاتر با وجود حاشیه هایی که در سال 94 داشت، مدت ها است که در آن به روی همه از هنرمندان گرفته تا خبرنگاران بسته است و انگار قصد باز شدن هم ندارد و حتی کوچکترین جوابی به خواسته ها و سوال های این جماعت داده نمیشود. در ادامه با دو نفر از هنرمندان این عرصه به بهانه ارزیابی عملکر خانه تئاتر در سال 94 به گفت و گو نشستیم.
نبود تعامل میان خانه تئاتر و هنرمندان
نوشین تبریزی، کارگردان و نمایشنامه نویس تئاتر در خصوص عملکرد خانه تئاتر گفت: هر نمایشی که به روی صحنه می‌رود در بهترین حالت با وجود صنوف مختلف در خانه تئاتر فقط عده مشخص و محدودی از آنان به تماشای اثر می‌نشینند و متاسفانه تعاملی میان اعضای خانه تئاتر با هنرمندان شکل نمی‌گیرد.
وی ادامه داد: در بسیاری از موارد خانه تئاتر محافظه کارانه عمل میکند، بارها و بارها گفته میشود اهالی تئاتر بدبخت هستند و هزار و یک مشکل بزرگ و کوچک دارند اما کسی برای رفع این مصائب و خوشبخت شدن آنها قدمی برنمی‌دارد.
این کارگردان تئاتر اظهار داشت: انجام برخی از کارها مثل ایجاد بیمه برای هنرمندان وظیفه است کاری که حتی کوچک ترین شرکت های خصوصی هم آن را برای افراد تحت پوشش خود انجام می‌دهند اما خانه تئاتر برداشتن هر قدم در این مسیر را در بوق وکرنا میکند.
تبریزی بیان کرد: نصف بیشتر اهالی تئاتر خانه ندارند و برای گرفتن کوچکترین حقوق خود ماه ها به دنبال آن می‌دوند، ما در خانه تئاتر اعضا را برای احقاق حقوق اولیه مان انتخاب میکنیم اما تا به امروز خیلی منفعل عمل کرده اند و اگر 5 بار با مسئولی تماس میگیرند آنقدر این حرکت را بزرگ میکنند و درباره اش صحبت میکنند که انگار یک اتفاق بزرگ تاریخی است.
وی خاطرنشان کرد: البته گفتن برخی مسائل و مطلع کردن اعضا بد نیست اما ذکر مسائل پیش پا افتاده لزومی ندارد ؛ من از اعضای خانه تئاتر هستم و با وجود شرایط فعلی هیچ امیدی ندارم.
خانه تئاتر مسیر را اشتباه رفت
محمدرضا خاکی، کارگردان تئاتر درباره وضعیت عملکرد خانه تئاتر گفت: خانه تئاتر در وضعیت امروز نتوانسته توقع و خواسته بخش قابل توجهی از هنرمندان را برآورده کند و هم اکنون ساختار عمومی ندارد و همچون موسسه خصوصی با مدیریت ایرج راد و دوستان دیگر اداره میشود، در صورتی که نزدیک به 17 سال پیش در جهت برآورده شدن خواسته ها و نیاز های اهالی تئاتر و دفاع از حقوق مادی و معنوی انان خانه تئاتر و اساس نامه آن پایه گذاری شد و امروز برخلاف اهداف مورد نظر جایگاه آن تقلیل پیدا کرده است.
وی ادامه داد: خانه تئاتر سال ها است که با کادری نسبتا ثابت اداره میشود درحالی که تئاتر ایران در دو دهه ی اخیر شاهد ورود نسل جوان بوده و به فراخور آن نیاز ها و خواسته های متفاوتی ایجاد شده است.
این کارگردان تصریح کرد: در چنین وضعیتی شرایط برای حضور فعال جوانان و عملی شدن ایده های آن فراهم نیست و این باعث نارضایتی و آسیب به جامعه تئاتری میشود.
خاکی اظهار داشت: خانه تئاتر برای اهالی این عرصه جاذبه ای ندارد در همه جا خانه به معنای پناه و محلی برای رسیدن به امنیت و ارامش است، در صورتی که خانه تئاتر شبیه به یک شرکت خصوصی است و نیاز به حمایت و امنیت جامعه تئاتر را برآورده نمیکند و فعالیت اش به گرفتن مراسم هایی در طول سال محدود شده است. من نمیخواهم تلاش دوستان را بی ارزش کنم اما عملکرد محافظه کارانه و چند دستگی تلاش های روز اول را ضایع کرده است.
وی بیان کرد: برگزاری سمینار، نشست های تخصصی، بحث و گفت و گو و برنامه ریزی برای رایزنی و تعامل با دستگاه ها ومسئولان و فراهم کردن امکانات مالی و اجرایی از فعالیت های ابتدایی مرکزی چون خانه تئاتر است و باید با تجدید نظری در اساس نامه و عملکرد و مسیر پیش رو،خانه تئاتر سازماندهی شود.
انتهای پیام/