به گزارش خبرنگار
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در جشنواره فیلم فجر امسال طبق نظرات منتقدان و مخاطبان شاهد ظهور فیلم‌های دیدنی در بخش نگاه نو بودیم. در این میان فیلم "برادرم خسرو" با بازی شهاب حسینی و ناصر هاشمی و به کارگردانی احسان بیگلری مورد توجه قرار گرفت.به همین بهانه به سراغ احسان بیگلری رفتیم تا در مورد علت موفقیت برخی مسائل سینمایی با او گفتگویی داشته باشیم.
آقای بیگلری در جشنواره فیلم فجر امسال شاهد شکوفایی فیملسازان جوان بودیم اما از طرفی فیلمسازان پیشکسوت ما به نوعی درجا زده بودند تحلیل شما در این راستا چیست؟
طبیعتا پیشرفت جوانان فیلمساز به انگیزه آنها ربط پیدا می‌کند، یعنی انگیزه آنها انگیزه بیشتری برای ورود، ادامه دادن و پیشرفت دارند. البته باید خودمان را جای سینماگران پیشکسوت بگذاریم و ببینیم آیا حدود 20، 30 سال آینده شرایط برای ما به چه شکل می‌شود و آیا می‌توانیم پیشرفت و نوآوری‌مان را در آن زمان تکرار کنیم؟
پس به چه نحو باید این موضوع را آسیب شناسی کرد؟
قبل از اینکه بخواهیم درخصوص عقب گرد یا درجازدن فیملسازان پیشکسوت صحبت یا قضاوت کنیم باید به دنبال جواب این سوال‌ها باشیم که چرا به فیلم‌های اول خود رجعت می‌کنند چرا دست به تکرار کارهای قبلی می‌زنند؟ آمدن فضای مجازی به شدت فاصله عجیبی را بین فیلمسازان پیشکسوت و اتفاقات جامعه ایجاد کرده است کما اینکه 10 سال طول کشید پدرم حاضر به استفاده از موبایل شود.
راه حل چیست؟
پیشکسوتان ما باید وارد فضای مجازی شوند تا بیان نسل جدید و حال و هوای روز جامعه را بیشتر درک کنند که از این جهت باید به آنها در مورد عقب گرد یا درجا زدن حق داد.
یعنی می‌توان گفت که فیلمسازان جوان ما با ورود به فضای مجازی به موفقیت بیشتری دست پیدا می‌کنند؟
دقیقا، فیلمسازان اول پویا و نگاهی تازه‌تر دارند و نگاهشان تا حدود زیادی با شرایط جامعه همسوتر است، فیلم می‌بینند، کتاب می‌خوانند و چیزهایی را دنبال می‌کنند که شاید پیشکسوتان زیاد درآن فضا نیستند.
به سراغ ساخت «برادرم خسرو» می‌آییم آیا برای ساخت آن در ابتدا نگاه تجاری داشتید، یا نگاه هنری؟
در اصل تلاش من و دیگر عوامل فیلم این بود که فیلمی خوب، دیدنی و قابل اکران بسازیم فیلمی که بتواند استاندارد باشد و درسطح گسترده نمایش داده شود.
شما به عنوان کارگردان جوان موفق نزدیک شدن سینمای ایران را به سینمای پیشرفته دنیا با وجود داشتن پتانسیل‌های فراوان چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در جامعه ما شرایطی به وجود آمده که همه انتظار دارند دیگران کاری را انجام بدهند، در سینما نیز همین روند را می‌بینیم یعنی درگیر رخوت و تنبلی شدیم، وقت برای قصه و نگارش فیلمنامه نمی‌گذاریم فقط می‌خواهیم ساخت فیلم‌های بعدی را با سرعت بیشتری آغاز کنیم، عطشی که باید بین فیلمسازان کنترل شود، در اصل باید وقت گذاشت تا به مسیر واقعی و صحیح رسید.
می‌توانید به انسانی ترین مشکلات سینمای ایران اشاره کنید؟
درسینمای ایران با وجود پتانسیل‌های فراوان در تمام بخش‌های فیلمسازی، دو بخش اصلی فیلمنامه و تهیه کننده دچار مشکلات فراوانی است، همانطور که گفتم باید روی تحقیق و نگارش فیلمنامه زمان بیشتری بگذاریم.
در این راستا چه کارهایی باید انجام داد؟
نیاز مبرم به آموزش تهیه کنندگی داریم، به عنوان نمونه امسال سعید ملکان دو فیلم «برادرم خسرو» و «ابد و یک روز» را به خوبی مدیریت و تهیه کرد و شرایطی به وجود آورد که عوامل آن در عین راحتی فیلمی خوب و قابل تأمل البته به گفته مخاطبان و منتقدان بسازند، این نگاه و روش باید در بین تهیه کنندگان ما به وجود بیاید.
نظر شما در مورد تقلید بی‌هدفی که در ساخت آثار دامن‌گیر فیلمسازان ما شده چیست؟
قبل از پرداختن به این بحث می‌گویم که به طور طبیعی موجی که فیلمساز صاحب اسکار و جایزه راه می‌اندازد، جوان‌ها را درگیر می‌کند اما به نظر من فیلمساز باهوش کسی است که لحن و مسیر خودش را دنبال کند تا سینما با فیلم‌ها و موضوعات متفاوت روبرو شود، باید رها شویم و ادای خودمان را در بیاوریم.
حمایت مسئولان و ارگان‌های فرهنگی از فیلمسازان به چه شکل است و آیا درساخت «برادرم خسرو» از آنها کمک گرفتید؟
در واقع از طرف هیچ ارگانی حمایت نشدیم و کاملا خصوصی کار کردیم. سعید ملکان و شهاب حسینی تمام توان خود را برای ساخت این فیلم گذاشتند و همه نمونه پشت فیلم ایستادند. تجربه نشان داده این نمونه فیلم‌ها با کیفیت بالاتری نسبت به فیلم‌هایی که مورد حمایت بنیادها و سازمان‌های مختلف قرار می‌گیرند، ساخته می‌شوند.
باهمه تفاسیر حمایت را چگونه تعریف می‌کنید؟
حمایت بیش از حد تنبلی را بین فیملسازان به دنبال دارد که در نتیجه روی کیفیت آثارشان تأثیرسوء می‌گذارد. امیدوارم بچه‌ها از این وضعیت رهایی یابند، البته حمایت مقوله بدی نیست و کمتر کسی پس می زند اما به شرطی که شاهد تقسیم صحیح و عادلانه باشیم.
وظیفه فیلمسازانی که مورد حمایت قرار می‌گیرند، چیست؟
امیدوارم اگر فیلمسازان ما برای ساخت آثارشان حمایت مالی می‌شوند، حداقل فیلم خوب بسازند. از طرفی بخش خصوصی تقویت شود و بیشتر به تهیه کنندگان این بخش اهمیت بدهند.
شما در جشنواره فیلم فجر امسال حضور داشتید آیا فیلم‌ها را دیدید و در صورت مشاهده فیلم مورد علاقه شما چیست؟
اول که سعی کردم فیلم‌های بخش نگاه نو را ببینیم که در این میان به سازندگان فیلم‌های «ایستاده در غبار» و «ابد و یک روز» تبریک می‌گویم، همچنین «پل خواب» و فیلم «من» آثاری قابل قبول هستند.
آرزو یا خواسته شما از دست‌اندرکاران سینمای ایران چیست؟
امیدوارم بتوانم خودمان را از این رخوت و تنبلی که در سینما با آن درگیر شدیم، رهایی یا بیمی بتوان شاهد افقی روشن‌تر برای سینمای ایران باشیم.
گفتگو از اشکان منصوری
انتهای پیام/