پدرام شریفی:
فیلمساز باید ریسک‌پذیر باشد/ بازی در «بادیگارد» تجربه‌ای درجه یک بود
حاتمی کیا سینما و مخاطب را به خوبی می‌شناسد و ریسک‌پذیری او در استفاده از جوانان بالاست.
به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر شاهد حضور چشمگیر جوانان و درخشیدن آنها بود و آثاری از این بازیگران جوان ارائه شد که نظر منتقدان و مخاطبان را به خود جلب کرد.
یکی از این بازیگران جوان پدرام شریفی است که هم اکنون شاهد اکران فیلم بادیگارد با بازی او بر روی پرده سینما هستیم. به همین بهانه به سراغ پدرام شریفی رفتیم و از تجریبات او در همکاری با کارگردانان نام آشنای سینما و حضور در جشنواره فیلم فجر پرسیدیم که مشروح آن را در ادامه می خوانید:
آقای شریفی شما با سه فیلم «متولد 65»، «سیانور» و «بادیگارد» در سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر حضور داشتید از ویژگی‌های هر کدام از این آثار به ما بگویید؟
من با توکلی فیلم کوتاهی به نام «12 تیر» کار کرده بودم و آشنایی ما از آن جا شکل گرفت. بعد فیلمنامه «متولد 65» را به من پیشنهاد داد و بعد از خواندن از نقش لذت بردم و همکاری مجدد ما آغاز شد، این فیلم به خاطر استفاده از نیروی جوان جسورانه است. این امکان وجود داشت تا فیلمنامه مانند برخی از فیلم‌نامه‌ها به دست بعضی فیلمسازان و تهیه‌کنندگان بیفتد که ریسک‌پذیر نباشند و از بازیگران کهنه‌کار و یا تکراری استفاده کنند. اما خوشبختانه به دست عسگرپور افتاد و او ریسک را به جان خرید و به ما به عنوان جوان سینما فرصت داد تا در این فیلم بازی کنیم.
فضای «متولد 65» به چه شکل است؟
فضای فیلم واقعی است به این جهت که راجع به مسئله‌ای حرف می‌زند که شاید زیاد بحث روز نباشد، فیلم موقعیت عجیبی را تعریف می‌کند اما نوع برخورد فیلم با آن صادقانه و واقعی است یعنی آدم‌ها شعار نمی‌دهند و هر کس حرف خودش را می‌زند.
در مورد «بادیگارد» بگویید؟
فیلمی که در همه زمینه‌ها بسیار حرفهای، سخت و پرتجربه بود از طرفی دومین همکاری بعد از «ماهی و گربه» با محمود کلاری را انجام دادم، در کل تجربه درجه یکی را پشت گذاشتم.
اعتماد حاتمی‌کیا از شما به عنوان بازیگر جوان سینما به چه شکل اتفاق افتاد؟
به هر حال اعتماد کردن برای کسی که حرفهای و کار بلد است به افرادی که آنها نیز کارشان را بلد هستند، امر پیچیده‌ای نیست. البته سینماگرانی مانند حاتمی‌کیا که سینما و مخاطب را به خوبی می‌شناسند و در امر فیلمسازی حرفهای عمل می‌کند و ریسک‌پذیری آنها در استفاده از جوانان بالا است، به جوانان اعتماد می‌کنند و راه پیشرفت آنها را هموارتر خواهند کرد.
پس می‌توان گفت که فیلمساز ریسک‌پذیر باعث تکرار شدن برخی بازیگران می‌شوند؟
بخشی از مقوله تکرار شدن بازیگران در پروژه‌های مختلف به فیلمسازان ربط پیدا می‌کند، برخی از فیلمسازان بعد از خواندن فیلمنامه و زمان انتخاب بازیگر اولین کسی که به نظرش می‌رسد فلان بازیگری است که در اکثر کارها حضور دارد.
همکاری شما زمان فیلم‌برداری و ایفای نقش به چه شکل بود؟
آقای حاتمی‌کیا معمولا از بازیگردان استفاده می‌کند و ارتباط مستقیم زیادی با بازیگر ندارد، اما با این وجود به نظرم نسبت به دیگر فیلم‌هایی که بازی کردم ارتباط حرفهای بسیار خوبی با او داشتم. منظورم از حرفهای ارزشگذاری به جهت بهتر یا بد بودن نیست، منظورم این است که فاصله‌ای با کارگردان داشتیم و تجربه جالبی بود.
ارتباط شما با دیگر بازیگران و عوامل کهنه‌کار و حرفهای گروه به چه صورت بود؟
زمانی یک بازیگر پیشرفت می‌کند که زمان فعالیت در اثری مانند «بادیگارد» از داشته‌های عوامل حرفه ای به بهترین شکل استفاده کند و قدر لحظات این چنینی را بداند. به شخصه سعی کردم بهترین استفاده را ببرم و در این زمینه همه عوامل حرفهای گروه همکاری‌های لازم را انجام دادند.
از «سیانور» بگویید؟
کار به بهروز شعیبی به عنوان کارگردانی جوان اما حرفهای بسیار لذت‌بخش بود از آن جا نیز تجارب فراوانی به دست آوردم. او نیز در استفاده از بازیگران جوان ریسک‌پذیر است و این کار را به خوبی انجام می‌دهد.
هر کدام از این سه فیلم چه جایگاهی در زندگی هنری شما دارند؟
«متولد 65» فیلمی است که نقش یک را بازی کردم و به نحوی بار و سختی فیلم روی دوش من بود اما خوشحالم که توانستم بعد از «ماهی و گربه» چنین استارتی بزنم. «بادیگارد» نیز به لحاظ همکاری با گروه حرفهای و بزرگ سینما تجربه‌ای به شدت عجیب بود و خوشبختانه از هر کدام بهره کافی را بردم. «سیانور» نیز توانست با حال و هوایی که داشت به تجارب من بیفزاید.
حرف پایانی؟
امیدوارم بهترین اتفاقات برای سینما بیفتد.
گفتگو از اشکان منصوری
انتهای پیام/
