به این ترتیب نگاههای علاقمندان برای حفظ دروازهبان ایران در دیدارهای حیاتی به محسن باباصفری دوخته شد.
باباصفری که تجربه حضور در لیگ مجارستان را هم یدک میکشید در برخی مقاطع به چهره درخشان تیم ایران بدل شد تماشاگران عرفان به مقام پنجم هفتمین دوره جام ملتهای آسیا برسند.
گفتگوی نوروزی ما را با محسن باباصفری در ادامه میخوانید: سال 94، سال پر فراز و نشیب برای هندبال ملی ایران بود، چه خاطره خوبی از سالی که گذشت دارید؟
سال گذشته این افتخار را داشتم که به عنوان لژیونر هندبال ایران در تیم تاتابانیای مجارستان بازی کنم غیر از من ایمان جمالی و علیرضا موسوی دور از خانواده در غربت کنار هم بودیم.
شاید مجاریها خیلی ما روی حساب نمیکردند اما در همان بازیهای ابتدایی لیگ، بازیهای خوبی برای تیمهایمان انجام دادیم و بردهای شیرینی کسب کردیم غیر از این میتوانم از حضور تیم ملی هندبال ایران در دیدار نهایی انتخابی المپیک ریو و کسب مقام نایب قهرمانی آن رقابتها به عنوان بهترین خاطره سال 94 یاد کنم.
با توجه به اینکه در لیگ مجارستان بازیهای قابل قبولی به نمایش گذاشتید دلیل بازگشتتان به ایران و حضور در تیم منتخب تهران چه بود؟
بله مسئولان تیم الخور قطر بازیهای من را دیده بودند و به من پیشنهاد حضور در این تیم را هم دادند.
عجب! چرا قبول نکردید؟ نه! اینطور نبود من پیشنهاد قطریها را پذیرفتم اما به دلیل برخی مشکلات ویزای من برای حضور در قطر صادر نشد.
انشاء اله امسال با صدور روادیدم به الخور میپیوندم
لیگ 94 با فراز و نشیب خود ادامه دارد، این لیگ را چگونه ارزیابی کنید؟
لیگ 94 با شرایط خوبی آغاز شد و همچنان ادامه دارد هشت تیم حاضر در این لیگ رقابت نزدیکی با هم دارند همانطور که میبینید، تیم اول با تیم آخر از نظر کیفی فاصله زیادی دارند، اما نمیتوان پیش بینی کرد کدام یک از تیمها در سکوی اول تا آخر جای میگیرند.
برای سال جدید چه برنامههایی دارید؟
تصمیم دارم در سال جدید بار دیگر لژیونر شوم و برای پشتوانه مالی در آینده به غیر از هندبال حرفهای به دنبال شغل جدیدی باشم.
برای تیم ملی هندبال کشورمان در سال 95 برنامه خاصی وجود ندارد، اما تیمهای جوانان و نوجوانان ما مسابقات و برون مرزی خوبی دارند و امیدوارم با تلاش خود به جام جهانی مسابقات صعود کنند و برای آنها آرزوی موفقیت و پیروزی دارم.
از تلخترین خاطره ورزش هندبال در سال 94 بگویید؟
نرفتن به مسابقات جام جهانی فرانسه بدترین خاطره سال 94 بود.
انتهای پیام