فرمودند:
1. کسانی که بین مردم نمامی و سخن‌چینی می‌کنند.
2. کسانی که بین دوستان تفرقه و جدایی می‌افکنند.
3. کسانی که برای انسان‌های پاک و بی‌عیب، عیب‌جویی و عیب‌تراشی می‌کنند.
4. کسانی که اهل عفو و بخشش نبوده و عذر و تقصیر دیگران را نپذیرند.
5. کسانی که به زیردستان خود ستم کنند.
6. کسانی که خیرشان امیدی نیست و از شرشان ایمنی نباشد.
7. کسانی که فحاش و بد زبان باشند و دیگران را همیشه و بی‌جهت سب و لعن نمایند.
منابع:
کافی، ج2، ص 369
خصال، ج 1، ص 183، ح 249
مکارم الاخلاق، ص 445
مستدرک‌الوسایل، ج 9، ص 57، حدیث از رسول اکرم (ص)
کافی، ج 2، ص 290، ح 7، حدیث از رسول اکرم (ص)
آموزه‌های اخلاقی در کلام معصومین (ع) نوشته آیت‌الله مهدی مهدوی مازندرانی
انتهای پیام/