جمال شورجه کارگردان سینما در گفتگو با خبرنگار
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در خصوص جزئیات مقوله مشترک‌سازی فیلم بین ایران و دیگر کشورها گفت: همانطور که از اسم آن پیدا است، مشترک‌سازی به فیلم‌هایی می‌گویند که کشور ما با مشارکت کشورهای دیگر می‌سازد از جمله کارهایی که من توفیق ساختن آن را در فیلم «سی و سه روز» با مشارکت لبنان داشتم، این موضوع ظرفیت بسیار خوبی در اختیار ما قرار داد تا هر دو کشور مورد توجه قرار بگیرند.
وی افزود: به نظر من تولید مشترک یکی از امکان‌ها و ظرفیت‌های نجات بحران‌های سینمایی، خصوصا بحران اقتصادی سینمای ایران است و از طرفی به لحاظ انتقال مفاهیم و ارزش‌هایی که ما به آنها اعتقاد داریم به دیگر کشورها از اهمیت بسزایی برخوردار است.
وی ادامه داد: استفاده از عناصر یکدیگر، یعنی در عوامل تشکیل دهنده فیلم از بازیگر گرفته تا عوامل جلو و پشت دوربین این امکان را به ما می‌دهد تا فیلم به راحتی در کشورهایی که به صورت مشترک فیلم می‌سازند فیلم را اکران کرده و مردم آنها با فیلم ارتباط برقرار کنند به خصوص اگر بتوان از بازیگران مطرح آن کشورها، استفاده کرد.
شورجه بیان کرد: همانطور که دیگر کشورها در زمینه مشترک سازی می‌آیند و از عوامل خوب جلو و پشت دوربین ما استفاده می‌کنند تا گیشه کشور خود و کشور ما را در دست بگیرند ما هم باید این ظرفیت را فراهم کنیم تا هم به لحاظ اقتصاد رشد و رونق پیدا کنیم و از همه مهمتر بتوانیم مفاهیم و ارزش‌های خودمان را به راحتی به آن کشورها انتقال دهیم این یکی از شاخص‌ترین ویژگی تولیدات مشترک است که در نوع خود کشورهایی که صاحب سبک و سینما هستند در این زمینه اقدامات خوبی دارند.
این کارگردان تصریح کرد: جشنواره‌هایی که فیلم‌های ما را می‌پذیرند و مورد توجه قرار می‌دهند از نوع جشنواره‌هایی سیاسی است، یعنی به صورت مردمی برگزار نمی‌شود و به دنبال اهداف و مناسبت‌هایی خودشان هستند تا بتوانند مقاصد خود را در فیلم‌های ما پیاده کنند.
شورجه اظهار داشت: ما با جشنواره‌هایی که مناسبات حرفه‌ای سینما را تعریف نمی‌کنند، نمی‌توانیم ارتباط برقرار کرده و با عامه مردم آن ها از طریق سینما در ارتباط باشیم در نتیجه فیلم‌های ما به عرصه لازم نمی‌رسد و به آن اقتصاد مناسبی که سینما خصوصا در تولیدات مشترک نیاز دارد دست پیدا نخواهد کرد.
وی گفت: باید اعتراف کنیم عمده شرکت‌های توزیع فیلم بین‌المللی عمدتا دست کشورهای صهیونیست است و ما متاسفانه طی سی و چند سال گذشته نتوانستیم و حتی سعی نکردیم راه حلی برای مقابله و حضور در جشنواره‌های معتبر پیدا کنیم.
وی عنوان کرد: به دلیل عدم حضور در جشنواره‌های خارجی نتوانستیم به بازارهای جهانی مردمی آن طور که باید و شاید راه پیدا کنیم، فقط برخی مواقع در مجامع مخصوص، دانشگاه‌ها و تعداد معدودی سینما شاهد حضور و پخش فیلم‌های ایرانی هستیم که این جای تاسف دارد.
شورجه بیان کرد: یکی از فقدان‌ها و حلقه‌های مفقودی سینمای ما حضور نیافتن در جشنواره‌های خارجی است که ما باید به دلیل انتقال مفاهیم انقلاب و ارزش‌های خودمان به این حوزه غلبه و دست پیدا کنیم.
این کارگردان گفت: ما باید خودمان در دو عرصه با سینمای دنیا منطبق کنیم در ابتدا باید روی قصه‌ها و مضامینی که قرار است با فلان کشور مشترک‌سازی کنیم به اشتراک نظر برسیم و دوم اینکه بتوانیم به لحاظ خواستار و کیفیت کار آثارمان را آنقدر ارتقاء دهیم تا به عنوان یک کار مشترک بین‌المللی عرضه کنیم البته از این جهت پیشرفت‌های بسیار خوبی داشتیم و در واقع پاره‌ای از سینماگران ما کسانی هستند که می‌توانند حرف بین‌المللی بزنند یعنی سطح اطلاعات و دانش سینمایی آنها به قدری بالا رفته که توان عرض اندام با بسیاری از فیلم‌های کشورهای بزرگ و صاحب سبک را دارند.
شورجه افزود: از طرفی باید توجه داشت که دنبال موضوع‌هایی برویم که مباحث کلان انسانی در آنها باشد و فقط به برخی موضوع‌های خاص اکتفا نکنیم تا بتوان از طریق آنها ارتباط خوب، عاطفی و انسانی با جوامع دیگر برقرار کرد و در پی آن فیلم‌های ایرانی را عرضه و با استقبال خوبی مواجه شویم.
وی گفت: بحث دیگر کمبود مشترک‌سازی در ایران موانع اصلی و زیرساختی یعنی فیلمنامه است، متاسفانه فیلمنامه‌های ما جهانی نوشته نمی‌شود تا جهانی ساخته و عرضه شود و بیشتر به نوعی قشری، منطقه‌ای و درون مرزی است به این دلیل سینمای ما دچار رکود شده است.
وی بیان کرد: نکته قابل تامل و تنها عاملی که مانع حضور فیلم‌های ما در حوزه جهانی است، چتری است که هالیوود و به خصوص صهیونیست‌ها برروی توزیع بین‌المللی انداخته‌اند که این موضع باعث شده بیشتر فیلم‌های ایرانی که قصد حضور در جشنواره‌های خارجی دارند اروپایی و برون مرزی باشد و میهنی و ملی نباشد.
این کارگردان تصریح کرد: راه حل خروج از چتر صهیونیست‌ها این است که مدیران و سیاست‌گذاران کلان فرهنگی ما باید اقدامات لازم را به بهترین شکل انجام دهند و حداقل در کشورهای غیر متعهد و اسلامی همجوار امکان حضور فیلم‌های ایرانی در سطح گسترده را فراهم کنند و شاهد حضور بین‌اللملی فیلم‌‌ها باشیم.
وی اظهار داشت: راه حل دیگر فرار از بازار قبضه شده بین‌المللی فیلم توسط صهیونیست‌ها، بیان طرح سوال و مسئله در کنفرانسهایی است که با کشورهای مجاور برگزار می‌کنیم تا اینکه ورود آن در قطعنامه‌های انتهایی این کنفرانس مطرح شود که در نتیجه بازار مشترک فرهنگی اسلامی راه بیفتد و سینمای ما در این بازار عرضه شود.
شورجه گفت: ما باید برای خروج از اکران‌های محدود داخلی و بحران‌های اقتصادی که دامن‌گیر سینمای ما شده، دست به اقدام گسترده بزنیم و به کارهای مشترک اسلامی بپردازیم چون سینما و فرهنگ ما حرف های جهانی در تمام مسائل اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ... برای دنیا دارد.
شورجه بیان کرد: یکی دیگر از اهداف تولید مشترک، رساندن سیما به حد تعادل اقتصادی است، یعنی نجات سینمای خودمان که متاسفانه به دلیل تکرار موضوعات و مضامینی که داریم به لحاظ اکران و توزیع داخلی و پاسخگو به دخل و خرج سینما ضعیف هستیم به خصوص از زمانی که دستمزدها و هزینه‌های ساخت فیلم بالا رفته است.
این کارگردان ادامه داد: ما تا زمانی که به سینمای دینی و اسلامی توجه نکنیم به اهداف والا و خوبی دست نخواهیم یافت چون دین ما دینی جهانی است و اسلام کاملترین دین و در خصوص معضلات سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و ... حرف و پیام انسانی و معنوی فراوانی برای تمام دنیا دارد.
وی گفت: شاید فیلمسازان و نویسنده‌های ما به بن‌بست رسیده باشند و شاید اصلا مقوله پرداختن به اهداف دینی در فیلم‌هایشان را جدی نگیرند که باید به آنها گفت اگر قرار است سینمای ایران در جهان اهداف اسلامی خود را پیاده کند حتما باید به این موضوع توجه ویژه و قلبی داشت.
شورجه اظهار داشت: ما در مباحث کوچه پس کوچه‌های کوچک ایران و مشکلات اقتصادی فرو رفته‌ایم و فکر می‌کنیم این موضوعات دغدغه بقیه کشورها است، در صورتی که این طور نیست، ما باید فیلم‌هایی متناسب با بازار جهانی تولید کنیم اگر می‌خواهیم پیشرفت کنیم!
انتهای پیام/