به گزارش خبرنگار
حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مراسم نکوداشت هفدهمین جشن خانه سینما در ایوان شمس با حضور جمع کثیری از هنرمندان با اجرای کامران ملکی برگزار شد. در ابتدا پس از شنیدن قرآن و پخش سرود توسط گروه طاها برنامه آغاز شد. در ادامه کلیپ و تصاویری از روز واقعه 17 شهریور پخش شد.
رضا میرکریمی مدیرعامل خانه سینما در ابتدای مراسم گفت: از خودم خجالت می‌کشم که مجموعه خواسته‌های حداقلی حوزه فرهنگ و هنر را در ادوار مختلف و دولت‌های مختلف پشت تریبون بگویم و گوش شنوایی برای آن نباشد و از اینکه تکرار می‌کنیم احساس خوبی نخواهیم داشت من از این تعجب می‌کنم که با آمدن و رفتن دولت‌ها یک اشتراکی در همه آنها است و آن هم کم‌احترامی و بی‌اعتنایی به حوزه هنر است و برای ما هم سخت است که مرتبا بگوییم به ما بیشتر بها دهید و حمایت کنید.
وی ادامه داد: امیدوارم جناب روحانی در اولین کنفرانس مطبوعاتی که دوباره باهاش مواجه می‌شود در پاسخ به این سوال که در حوزه فرهنگ و هنر چه کاری کرده است مجبور شود برای سومین بار بگوید که در خانه سینما را باز کردیم! امشب شب بزرگی است چون از بزرگانی تقدیر می‌شود که به راحتی به این جایگاه نرسیدند و از این جهت خوشحالم. آنها حکم گنجینه‌های هنر این مرز و بوم هستند.
میرکریمی تصریح کرد: امشب از کسی تقدیر می‌کنیم که از سال‌های دور،زمان انقلاب و حتی الان در حوزه‌های مختلف تلاش‌های زیادی کرده و همه ما شاهد بودیم که در دو سال رابطه‌ای تنگاتنگ با خانه سینما داشته و باعث افتخار ما است که از وی تقدیر می‌کنیم.
در جشنی که خانه سینما برای تجلیل از ۴ سینماگر گرفته بود از علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی هم به پاس همراهی و همدلی با سینماگران قدردانی شد.
علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی گفت: هر کاری که تا الان انجام دادم وظیفه من بوده و همه دولت نیز مثل من فکر می‌کنند. صفت این دولت را صفت دولت فروتن گذاشتم و فکر می‌کنم ما بدون شما کاری نمی‌توانیم انجام دهیم و موفقیت ما به حمایت شما نیاز دارد.
وی ادامه داد: سینما جای خودش را باز کرده و تا به امروز هیچ چیزی نتوانسته جایگزین سینما شود. قهرمان‌های ذهنی بچگی ما همه در سینما بوده، خود من هنوز دیالوگ قریبیان (قدرت) در فیلم «گوزن‌ها» را به خاطر دارم، نسلی بدون قهرمان ذهنی نیست و سینما در شکل دادن به قهرمان‌های ذهنی همیشه موثر بوده است. من سینمای ایران حتی کسانی که نقدهای تندی به فیلم‌های و خود سینما نیز دارند را دوست دارم.
ربیعی تصریح کرد: من فکر می‌کنم جامعه امروز ایران به امید نیاز دارد و ما باید موفق شویم اما متاسفانه با نسلی روبرو هستیم که خیلی چیزها را گم کرده و ما نیاز داریم راجع به این نسل و جامعه حرف بزنیم.
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی افزود: بین سینمای سیاه و منتقد تفاوت قائل هستم و می‌گویم که سینمای منتقد به پیشرفت ما کمک‌های زیادی خواهد کرد و این امید را می‌دهم که توانایی‌های زیادی برای افق‌های روشن داریم.
ربیعی اظهار داشت: ما باید در جامعه بیشتر به هم اعتماد کنیم و در کنار هم باشیم ما نباید پا روی دوش هم بگذاریم و برای پیشرفت، همدیگر را زیر پا له کنیم. امیدوارم جامعه‌ای بسازیم که رنج مردم در آن کمتر باشد و احساس امنیت روانی در آن موج بزند و شادی در آن رواج پیدا کند.
وی در پایان گفت: سینما و دیالوگ‌ها و آدم‌هایی که در فیلم‌ها وجود دارند تاثیر زیادی در شکل گیری من داشتند و می‌گویم که ما بر همه نوع سینما نیاز داریم و جامعه ما تشنه فیلم‌ها و سینمای خوب است.
عباس کبریایی‌زاده ریاست هیات مدیره سازمان تامین اجتماعی روی صحنه آمد و لوح تقدیری از طرف خانه سینما دریافت کرد و قرار شد وزارت کار تعاون و وزارت اجتماعی و سازمان تامین اجتماعی قطعه زمینی به خانه سینما جهت ساخت ساختمان دائمی اصناف سینما واگذار کنند.
در ادامه مراسم، همایون اسعدیان از جزئیات مراسم آیین نکوداشت گفت: به سنت دیرینه خانه سینما از 3 نفر کسانی که در عرصه سینما فعالیت موثر و مثبتی داشتند تقدیر به عمل می‌آوریم و یک جایزه سیف‌اله داد و به فعال دیگری در سینما اعطا خواهیم کرد.
وی ادامه داد: مستندسازان ما به خاطر شهرت کاری اینچنین سخت را انجام نمی‌دهند آنها در جهت نشان دادن فرهنگ و آداب و سنن ایران زحمات زیادی می‌کشند که من به شخصه از این افراد سپاسگزارم. ورهرام از این جمله مستندات‌سازها است که بدون هیچ چشم‌داشتی زحمت‌های فراوانی در عرصه مستند‌سازی کشیده و از او تقدیر می‌کنم.
اسعدیان تصریح کرد: من همیشه از احمدرضا درویش به خاطر مقاوم بودن در کار و استقامت و جدیتش می‌ترسم، او شجاعت و جسارت خاص خودش را دارد که در آثارش می‌توان مشاهده کرد و بابت شهامتش و زحمت‌کشیدن‌های فراوان او در جبهه و ساخت فیلم‌های با ارزش قدردانی می‌کنم.
وی اظهار داشت: به سعید پور صمیمی به خاطر اعتماد کردن‌هایش نسبت به من مدیونم. او جزو افتخارات سینمای ایران است. از کار افتادگی فیلمسازان زمانی است که ذهن آنها پیر و از کار افتاده می‌شود و جوان‌ها مثل سیلاب می‌آیند و ما را با خود می‌برند اما علیرضا داودنژاد بعد از حدود 40 سال هنوز در حال تجربه کردن است که من نسبت به او غبطه می‌خورم و جسارتش قابل تقدیر است. او تقدیر یک فیلم‌ساز نیست بلکه در جاهای مختلف سینما به خوبی درخشیده که جای سپاس دارد.
اسعدیان اظهار داشت: نکته آخری اینکه ما برای اینکه همه دوستان و از جمله آقای جنتی دعوتنامه فرستادیم و من به شخصه خجالت می‌کشم که وی در این مراسم حضور ندارد و دلیل آن را نمی‌دانم.
اولین کلیپ بزرگداشت مربوط به سعید پور صمیمی پخش شد و امین تارخ، فاطمه معتمدآریا و آتیلا پسیانی جهت دادن جایزه به وی روی صحنه آمدند.
امین تارخ گفت: اول اینکه از طرف صنف بازیگران به خاطر انتخاب سعید پورصمیمی از خانه سینما تشکر می‌کنم و از پورصمیمی به خاطر اینکه بعد از سال‌ها قبول کرد برای او نکوداشت گرفته شود نیز سپاسگزارم و در ادامه متنی در وصف و قدردانی و آشنایی و همکاری با پورصمیمی خواند.
وی ادامه داد: او شخصیتی پرتوان و خلاق است که من افتخار همکاری با وی را پیدا کردم و از آموخته‌های زیادی را بدست آوردم. پورصمیمی حرفه‌ای بودن را معنا کرد و باید به او خسته‌نباشید گفت او حرفه سخت بازیگری را به سختی و درستی می‌شناسد و سختی بازیگری را با بازی روانش ساده می‌کند.
همچنین آتیلا پسیانی گفت: سال 1346 زمانی که ده سالم بود افتخار این را داشتم که در کنار پورصمیمی روی صحنه تئاتر بروم و چیزهای فراوانی از وی یاد گرفتم و می‌توان گفت از بزرگترین معلمان زندگی من در عرصه هنر و بازیگری بوده است اگر سعید پورصمیمی نبود انجمن بازیگران خانه سینما به این سادگی شکل نمی‌گرفت او در شکل‌گیری کل خانه سینما نقش بسزایی داشت افتخار می‌کنم که در کنار او قدم برداشتم.
فاطمه معتمد آریا بیان کرد: قبل از هر چیزی باید بگویم از همه چیز زیباتر این است که در کنار همکاران و هم صنف‌های خودت باشی و با عشق، مهر و محبت این مراسم را برگزار کنید.
وی ادامه داد: پورصمیمی الفبا را به من یاد دادند، من وقتی 13 ساله بود افتخار داشتم او جزو نادر انسان‌های شریف این مملکت هستند که حرفه کار خودشان را را بهتر از هر کسی بلدند و به بهترین شکل می‌توانند به دیگر نسل‌ها منتقل کنند چون کاری که انجام می‌دهند ثبت شدنی است و تاریخ نمایش و سینمای ما را رقم زده است و مفتخریم دوباره بتوانیم با وی در یک فیلم همبازی شوم.
سعید پورصمیمی اظهار داشت: جشن بزرگداشت دو بعد دارد اینکه آدم سرشوق بیاد و کارهای بهتری انجام دهند و یا اینکه گوشه گیر شد و کاری انجام نداد.
وی ادامه داد: من اعتقاد دارم مقوله بازیگری در سال‌های اخیر بسیار ترقی کرده اما متاسفانه با وجود این همه آموزشگاه‌ها دانشکده و ورود آدم‌های با استعداد در عرصه بازیگری اما سرنوشت جز بیکاری شامل آنها نمی‌شود که باید برای آنها فکری کرد.
پورصمیمی تصریح کرد: از طرفی باید از این وحشت داشت که خیلی ناتماشاگر در کنار نابازیگر، ناکارگردان، ناتهیه کننده و ... در حال ورود به سینما هستند یعنی زمانی سینما برای تماشاگران ما مهم بود اما الان سرسری گرفته شده است باید قدر این حرفه و تماشاگرمان را بدانیم.
دومین کلیپ تصویری مربوط به فرهاد ورهرام پخش شد و فرهاد توحیدی، ابراهیم مختاری برای دادن لوح تقدیر و تندیس روی صحنه آمدند.
فرهاد توحیدی گفت: فرهاد به عنوان مستند ساز وجب به وجب ایران را گشته ولی اگر بخواهیم یک صفت را برای فرهاد در نظر بگیریم ایران دوستی و ایران شناسی او است علاقه بی‌حد او به ایران و فرهنگ ما زبانزد است و مایه ستایش و هر جای دنیا که باشد ایران از هر جهت برای او با ارزش‌تر است.
ابراهیم مختاری اظهار داشت: هر فیلمسازی را که مشاهده می‌کنم می‌بینم که هر کدام از آنها با یک فیلم خود را به ثبت رساندند ورهرام نیز از این قاعده مستثنی نیست و با فیلم کوچ مهر و امضای خودش را در سینمای ایران به ثبت رساند و تفاوتش با دیگر کارگردانان این است که او به طور مداوم کار کرده است. او در حین استقلال با سازگاری با دولت‌ها و افراد مختلف فیلم‌هایش را می‌سازد.
وی ادامه داد: قاعده مستثنی نیست و با فیلم کوچ مهر و امضای خودش را در سینمای ایران به ثبت رساند و تفاوتش با دیگر کارگردانان این است که او به طور مداوم کار کرده است. او در حین استقلال با سازگاری با دولت‌ها و افراد مختلف فیلم‌هایش را می‌سازد.در دوره‌ای که فیلم‌های مستند زیر تازیانه سیاه‌نمایی است فرهاد با واقع‌نمایی فیلمش را می سازد و من به این خاطر به او تبریک می‌گویم.
فرهاد ورهرام مستندساز بیان کرد: من جایزه‌ام را به فیلمسازان جوانی که با جسارت و نوآوری وارد این عرصه شده‌اند و توانسته‌اند خود را در زمینه‌های مختلف به خوبی نشان دهند تقدیم می کنم.
سومین کلیپ مربوط به احمد رضا درویش بود که پخش شد و کیومرث پوراحمد، محمد مهدی عسگرپور و سهیل محمودی برای اهدای جایزه روی صحنه آمدند.
کیومرث پوراحمد عنوان کرد: فیلم‌های درویش همیشه برای من لذت و محبوبیت خاصی دارد و تفاوت عمده او با دیگر فیلم‌سازانی که بودجه‌های میلیاردی می‌گیرند این است که درویش از حق و جیب مردم ایران برای ساخت فیلم‌هایش استفاده نمی‌کند.
وی ادامه داد: ساخت پروژه «رستاخیز» 11 سال به طول انجامید. 11 سال انرژی،نیرو،جوانی، فکر، اندیشه و ... احمدرضا درویش و سرداران سینمای ایران صرف فیلمی با سطح کیفی بالا و ارتقا دهنده صرف شد اما بعد از یک روز اکران از پرده سینماها پایین‌آمد که جای تامل و تاسف دارد و غم‌انگیز است.
پوراحمد تصریح کرد: من نمی‌دانم آدم‌هایی که جلو سینماها برای پایین کشیدن برخی فیلم‌ها هجوم می‌آورند غیر از وزارت ارشاد، ارکان سازمان، نهاد ... را نمی‌شناسند که ما باید هر از گاهی تجمع آنها را به عناوین مختلف شاهد هستیم؟!
وی ظهار داشت: این گونه افراد نام اسلام را سپری می‌کنند و پشت آن دست به چنین کارهایی می‌زنند که به هیچ وجه درست نیست چون نام و هویت اسلام از ارزش و هویت بالایی برخوردار است و نباید به این گونه افراد اجازه چنین کارهایی را دارد.
پوراحمد در پایان گفت: تکلیف درویش‌کاملا روشن است از ابتدای ورودش به عرصه فیلمسازی و سینما یک خط را دنبال کرده و یک هدف اصلی و با ارزشی در راستای اهداف جامعه و ارزش‌های ما دارد و هیچ وقت هم تمایل به دیده شدن و شهرت ندارد. او شخصیت دوست‌داشتنی است که من اول فیلم‌ها و بعد خودش را دوست دارم که باید قدر او را دانست.
محمد مهدی عسگرپور عنوان کرد: نسل ورود درویش به سینما با نسل قبل و بعد از خودشان متفاوت است و آورده‌هاش برای سینمای ایران بسیار زیاد است بنابراین باید امیدوار بود زمینه و شرایطی ایجاد شود که تجربه وی به دیگر سینماگران منتقل شود.
احمدرضا درویش عنوان کرد:تمام پایه و اساس ملت و مملکت ما بر اساس نهضت پیامبر یعنی اخلاق است. یک فیلم در برابر هویت و شرافت ملی ما چیزی نیست، آنجایی باید متاثر شد که بر پیکر اخلاق صدمه وارد شود. هویت اخلاقی براساس یک سرمایه‌گذاری میلیون ساله شکل می‌گیرد و در پی آن اعتماد بین ملت، دولت و جریان‌های مختلف صورت بگیرد و به وجود آید، چیزهایی که امروز بیشتر از هر چیز در معرض خطر است اخلاق خواهد بود چیزی که ما به هم قول دادیم آن را رعایت و شان آن را حفظ کنیم ما در کشوری زندگی می‌کنیم که تا زانو در خون به سر برده و ما در این زمینه مسئولیت داریم.
وی ادامه داد: از طرفی بحث سیاست بسیار مهم است و مشکل عمده ما نزدیک بودن و درگیر بودن بحث سیاست، با مقوله فرهنگ هنر است، سیاست صحنه سختی و دشواری اما فرهنگ و هنر صحنه عشق و مهرورزی و ... است باید چه کار کرد تا این دو همدیگر را دوست داشته باشید؟!
درویش تصریح کرد: متاسفم برای خودم این جمعیت و اساتید که من شاگرد آنها هستم چون وقتمان را می‌توانیم برای چیزی بگذاریم که می‌تواند بهتر از این موضوع باشد و چرا جشن اینقدر باید غمگین باشد با این وجود که اسمش جشن است؟! پیش خودم فکری کردم که جایی مانند خانه سینما وجود دارد و ما می‌توانیم در آن درد و دل کنیم، چون خانه سینما محل بیان دردها، رنج‌ها و ... است و اگر اسم خانه را از آن بگیریم به مکانی مانند باشگاه تبدیل خواهد شد باشگاهی که همه دور هم هستند.
هدیه مشترک و ویژه که همان سفر به آفریقای جنوبی است از طرف شرکت سرمایه‌گذاری میراث فرهنگی و گردشگری ایران و باشگاه گردشگری ایران به تقدیر شدگان این مراسم اهدا شد.
در ادامه برنامه بخش جایزه سیف‌الله داد برگزار شد و محمدرضا بزرگ‌نیا، منوچهر شاهسواری و رضا میرکریمی و حجت‌اله ایوبی روی صحنه آمدند تا سخنانی در مورد علیرضا داودنژاد داشته باشند و جایزه مخصوص سیف‌الله داد به پاس زحمات چند ساله به وی بدهند.
محمد بزرگ‌نیا بیان کرد:من داودنژاد را به عنوان یک دلسوخته سینمای می‌شناسم او انسانی است که خود را وقف سینما کرده و همیشه در خصوص این مقوله طرح و اندیشه‌های مثبتی دارد و برای از بین بردن مشکلات سینما تلاش وافری انجام می‌دهد. وی برخلاف سن بالا، فکر جوان و خلاقی دارد که کمتر از فیلمسازی در این سن می‌توان دید.
وی ادامه داد: داودنژاد پیام بسیار خوبی برای جوان‌های تازه ورود و کسانی که قصد فعالیت در بخش هنر و تجربه دارند می‌دهد و به آنها می‌گوید که من با شما هستم و منم مانند شما خواهم بود در صورتی که بعضی‌ها نگاه مثبتی به بخش هنر و تجربه ندارند و ایراد‌ها و انتقادهایی تندی به این موضوع دارند که صحیح نخواهد بود.
منوچهر شاهسواری افزود: داودنژاد برای من یک نشانه است و این نشان‌ها چنان در ذهن ما قوی می‌شوند که با همه جدال‌هایی که سال‌های سال با هم داشتیم همچنان باقی می‌مانند. مشخصه خوب داوودنژاد امن است که با وجود داشتن ذوق و طراوت ذهنی شاید از او اصولگراتر را در سینما نبینیم.
سید رضا میرکریمی عنوان کرد: علی‌رغم اینکه از نزدیک به داودنژاد آشنایی نداشتم اما سید رضا میرکریمی عنوان کرد: از روحیه واقعی او لذت می‌برم او در زمان مسئولیت‌پذیری در جاهای مختلف در سینما هیچ وقت منافع شخصی خود را به منافع جمعی ترجیح نداد. به عنوان نماینده خانه سینما به خاطر یک عمر تلاش آبرومندان در راستای انجام کارهای سینمایی از شما تشکر می‌کنم.
حجت‌الله ایوبی اظهار داشت: ای کاش من به آقای درویش عشق نمی‌ورزیدم و مخالف فیلمش بودم ای کاش دلم نمی‌خواست فیلم نمایش داده شود ای کاش دلم نمی‌خواست او را همراهی کنم تا بیشتر فضا به من می‌چسبید اما چه کنم که من هم مانند شما به وی عشق می‌ورزم و دلم می خواهد فیلمش اکران شود، ای کاش می‌توانستم حرف بزنم و از آن محرومم و خیلی چیزها را نمی‌توانم بیان کنم بنابراین باید صبر کنم و همه جوانب را بسنجم و امیدوارم باشیم مشکل «رستاخیز» حل شود و اکران شود.
وی ادامه داد: آقای داودنژاد در زمان جوانی من برای من یک معلم خوب و دلسوز بود و غیر از او زمان از دست دادن مادرم مادرش نیز حق زیادی گردن من و خواهرانم دارد و واقعا برای ما مادری کرد چنانچه هنوز در تماس‌ها در ملاقات‌هایی که با هم داریم به او مادر می‌گویم.
ایوبی تصریح کرد: آقای داودنژاد با زمانه می‌جنگد برای اینکه بتواند به روز بماند و فعالیت هنری خود را انجام دهد به نحوی که ما با یک جوان فرهیخته، باسواد و دنیا دیده روبرو هستیم امیدوارم وی پایدار و پایینده باشند و من نیز بتوانم به شما خدمت کنم.
علیرضا داودنژاد بیان کرد: سیف‌اله داد بسیار دلسوز سینما بود و یک چیز را خوب فهمیده بود که برای رونق سینما باید چند چیز را در نظر داشت اول دانایی سینما و بعد تماشاچی و احترام گذاشتن به شعور آنها.
وی ادامه داد: او به سینما مصلحانه اعتقاد داشت یعنی سینمایی که تجارت زده و سیاست زده نیست، سینمایی که سینما و فیلمسازی را صرفا ابزار تبلیغ سیاسی وضع نمی‌کند یا به ابزاری به صرف کاسبی و درآمد تلقی نمی‌کند.
داوود نژاد تصریح کرد: سینمای واقعی از یک طرف متکی به ارزش‌های زیباشناختی و از یک طرف با پرداختن به مشکلات دغدغه‌های اجتماعی می‌تواند تماشاچی را به سالن بیاورد و به نظر من اگر سیف‌اله داد نتوانست به اهداف اصلی خودش برسد به خاطر همین سیاست‌زدگی و تجارت‌زدگی سینما بود و متاسفم که الان نیز چنین وضعیتی است و آقای ایوبی نیز کماکان در همان وضعیت است و امیدوارم بتواند مقاومت کند و کارها را به سرانجام برساند.
در پایان برنامه سعید پورصمیمی، احمدرضا درویش، فرهاد ورهرام و علیرضا داودنژاد با لوح و تندیس که به آنها تعلق گرفت روی صحنه آمدند و در معرض لنز عکاسان قرار گرفتند.
گفتنی است در این مراسم هنرمندانی چون حجت‌اله ایوبی، کیومرث پوراحمد، احمدرضا درویش،علی قائم مقامی، کمال تبریزی،علیرضا داودنژاد، رسول صدرعاملی، علی دهکردی، سعید پورصمیمی، گلاب آدینه، محمد مهدی عسگرپور،شیرین بینا، شهرزاد عبدالمجید،فرهاد ورهرام، سیروس الوند، محمدمختاری، همایون ارشادی، احمد مسجد جامعی، علیرضا رضا داد، حسین مسافرآستانه، سید غلامرضا موسوی،گوهرخیراندیش و ... حضور داشتند.
انتهای پیام/
چه ماه شدن...
فداشون...