به گزارش
گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از سی ان ان، مادلین آلبرایت، وزیر خارجه اسبق آمریکا در مقاله ای نوشت: به دانشجویانم می آموزم سیاست خارجی یعنی متقاعد کردن سایر کشورها به انجام کاری که شما می خواهید و ابزارهای موجود برای دستیابی به آن همه چیز را از کلمات دوستانه تا موشک کروز در بر می گیرد. آمیختن این ها با یکدیگر توام با صبر و تحمل، هنر دیپلماسی است. کاری که آمریکا نیز آن را حتی در برخورد با نزدیک ترین متحدانش پرچالش و در مورد ایران در کل ضروری یافته است.
آلبرایت افزود: آمریکا و ایران از زمان گروگانگیری سال 1979 در بن بست رابطه ای خصمانه گرفتار شده اند. با تجربه ای که از همکاری با دولت رئیس جمهور جیمی کارتر داشتم، در دولت کلینتون نیز از همان دریچه نگاه می کردم. با وجود این، در مقام وزیر خارجه، احساس می کردم تحقیق درباره احتمال برقراری رابطه ای کمتر سردتر با ایران مهم است. دردوران مسئولیتم در وزارت خارجه، پیشنهاد گفتگو را به آنها ارائه کردیم، اما ایرانی ها آماده نبودند. در نهایت اگرچه روابط را در حاشیه بهبود بخشیدیم، اما نتوانستیم در دیوار ضخیم بی اعتمادی که دو کشور را از هم جدا کرده است، شکافی ایجاد کنیم. تجربیاتم سبب شد تا درباره ایران بسیار محتاط و درباره چشم انداز تغییر یک شبه در روابط ایران-آمریکا واقع بین باشم. اما گفتگو نکردن خطرناک است و تجربه مرا متقاعد می کند توافق هسته ای میان قدرت های جهانی و ایران ابتکار دیپلماتیک عاقلانه ای است. پس از بررسی دقیق قیود توافق، حمایت قاطع خود را از برنامه جامع اقدام مشترک اعلام کرده ام.
وزیر خارجه اسبق آمریکا مدعی شد: دورنمای ایرانی برخوردار از سلاح هسته ای به حق، جایگاهی در صدر فهرست طولانی تهدیدات علیه ثبات جهانی یافته است. هیچ توافق دیپلماتیک یا اقدام نظامی نمی تواند تضمین دهد ایران هیچ گاه به سلاح هسته ای دست نخواهد یافت، اما حتی اغلب مخالفان قبول دارند این توافق به خوبی ایران را یک دهه یا بیشتر از سلاح هسته ای دور می کند. توافق از هرمنظری به آن نگریسته شود، تحولی مثبت است، اما به ویژه در زمان آشفتگی عظیم در خاورمیانه مغتنم است.
آلبرایت در ادامه مهمترین انتقادها از برجام را پرداخته نشدن به سایر جنبه های رفتار ایران نظیر حمایت از گروههای مقاومت و مخالفت با آمریکا و اسرائیل توصیف کرد، وی ادامه داد: از لحاظ نظری آمریکا می توانست در پی توافقی با ایران باشد که موضوعاتی فراتر از پرونده هسته ای را شامل شود، اما تجربه نشان می دهد چنین رویکردی نتیجه ای در بر نداشت. با تمرکز کردن بر مساله هسته ای، دولت اوباما خطرناک ترین تهدید برخاسته از ایران را در دستور کار قرار داد و جامعه بین المللی را حول این مساله در مخالفت با تهران متحد کرد.
آلبرایت در ادامه به سرانجام رسیدن گفتگوهای هسته ای را مانع پیشرفت در سایر حوزه ها نمی داند و معتقد است، این توافق ابزارهای جدیدی برای شکل دادن به رفتار ایران در اختیار ایالات متحده قرار می دهد. او تاکید می کند در ادامه راه ایالات متحده می بایست سه حوزه کلیدی تمرکز کند: 1- نظارت دقیق بر اجرای برجام با مشارکت کنگره، 2- حفظ توان بازدارندگی و ارتقای توان تسلیحاتی متعارف شرکای آمریکا در منطقه همزمان با تلاش بیشتر برای مقابله با ایادی ایران، 3- تعامل حساب شده با ایران.
وزیر خارجه اسبق آمریکا در ادامه نوشته اش گفت: پیش از نهایی شدن توافق، رئیس جمهور آمریکا با دعوت رهبران کشورهای عربی به کمپ دیوید و بعد گسیل داشتن وزیر دفاع اشتون کارتر به عربستان سعودی و اسرائیل این فرایند را آغاز کرد. سفر ماه آینده ملک سلمان به واشینگتن نیز در همین راستاست. آلبرایت افزود: علی رغم مخالفت علنی نتانیاهو با توافق، به یقین آمریکا و اسرائیل در مسیر امضای یک توافق مساعدت امنیتی دراز مدت گام برخواهند داشت و سال آینده آمریکا با تحویل جنگنده های اف-35 توانایی نظامی اسرائیل را به نحو چشمگیری افزایش خواهد داد و ارتش اسرائیل تنها ارتش برخوردار از جنگنده های پیشرفته رادار گریز در منطقه خواهد بود.
آلبرایت همچنین نوشت: رد توافق سبب انزوای ایالات متحده و قدرتمند شدن تندروها در ایران می شود و باز تولید ائتلاف علیه ایران و نظام تحرین ها که ایران را وادار به مذاکره کرد، عملاً غیرممکن است. رد توافق شکستی راهبردی در کارنامه آمریکا خواهد بود که رقبا و دشمنان این کشور آن را نادیده نخواهند گرفت.
وزیر خارجه اسبق آمریکا در پایان اضافه کرد: در خاورمیانه ای آشفته، هیچ راهی برای پیش بینی آنچه دهه آینده به همراه خواهد آورد، نیست. اما پابرجا بودن این توافق هسته ای ایالات متحده را در موقعیت بسیار بهتری برای شکل دادن به رویدادهای منطقه قرار می دهد. این توافق جلوه ای نمایان از دیپلماسی و فرصتی است که نباید هدر دهیم.
انتهای پیام/